31 มีนาคม 2546 23:47 น.
windsaint
ปรัชยารมณ์
ร้อนรุนแรงไฟวาบกำราบสิ้น
เหนือแผ่นดินสินน้ำนำสมัย
คือสิ่งสร้างพิฆาตปวงชาติไทย
ผลาญให้ไร้ใกล้ขาดปราชญ์เมธี
ร้อนรุนแรงไฟวาบกำราบสิ้น
ทำลายถิ่นอาศัยไร้ศักดิ์ศรี
เพื่อนมนุษย์เข่นฆ่ารุกราวี
เป็นเช่นนี้นี่หรือคือสงคราม
ร้อนรุนแรงไฟวาบกำราบสิ้น
ทั้งแผ่นดินผจญอย่างล้นหลาม
ยาเสพติดปลิดชีวาฆ่าติดตาม
ไร้ชื่อนามยาเสพติดที่ปลิดชนม์
ร้อนรุนแรงไฟวาบกำราบสิ้น
ทั้งราคินราคะอกุศล
กิเลสหนาขายกามตามชุมชน
คือบุคคลหนึ่งรายทำลายเมือง
ยังรักนวลหวนจิตคิดถึงพี่
ไม่ให้มีสิ่งร้ายทำลายเรื่อง
จะขอรักต่อไปให้เป็นเนือง
เจ้าอย่าเคืองพี่ยังรักนะนวลปราง
30 มีนาคม 2546 22:39 น.
windsaint
ฤทธิ์ษยา
ฤทธิ์รุนแรงแห่งถิ่นที่ชินตา
ริษยาในจิตคิดหึงหวง
เร่งร้อนรนทนถิ่นถึงปิ่นทรวง
ดุจดั่งดวงฤทัยหทัยกานต์
นฤมลชลเนตรเกศนิมิต
อาบยาพิษริษยาพาสงสาร
นฤพักตร์ปักใจในดวงมาลย์
แสนสราญบานเบิกฤกษ์หทัย
เพชรหึงซึ่งแรงแข่งรัศมี
เอ่ยวจีฤทธิ์ร้ายคล้ายสมัย
ริษยาพาชุ่มมิคุ้มภัย
ฤทธิไกรเกริกเกียรติเบียดยินดี
ร้อนรวงแรงแสงซึ่งณหึงหวง
มิอาจห่วงดวงสมรวอนยาหยี
ริษยาพาพินาศชาติอัปปรีย์
ขอเพียงมีพี่รักษาพาเบิกบาน
ด้วยจิตขึ้งหึงหวงหรือห่วงพี่
เจ้าจึงมีที่จิตคิดประหาร
ริษยารักเจ้าเยาวมาลย์
มันซาบซ่านหวานซึ้งซึ่งนวลปราง
29 มีนาคม 2546 23:14 น.
windsaint
แสงเทียน
เป็นประกายปลายไฟไม่เลือนลับ
แวววิบวับจับตาที่พาฝัน
วะวิบไหวต่อท้าฝ่าตะวัน
คือแสงจันทร์กลางคืนที่มืดมน
แสงระยิบพริบดาวพราวประกาย
เทียนยังฉายแสงแรงทุกแห่งหน
แม้นอยู่ในท่ามกลางความมืดมน
ยังสู้ทนส่องแสงด้วยแรงเทียน
แม้สั่นไหวตามลมไม่ย่อท้อ
ยังคงรอฉายแสงด้วยแรงเพียร
เล่มหนึ่งน้อยต่อสู้สู่แรงเทียน
สู้เล่าเรียนเป็นเชื้อเพื่อเติมไฟ
เปรียบวิชาดั่งเทียนกลางความมืดมน
ยังสู้ทนส่องทางสว่างได้
แม้มืดมิดปิดทางสักเพียงใด
ความรูไซร้ส่องทางดั่งแสงเทียน
อีกหนึ่งใจส่องทางในใจฉัน
รักเธอนั้นให้ขยันทั้งอ่านเขียน
เป็นแรงฮึดอึดสู้สู่ความเพียร
ให้ช่วยเรียนในรักปักนวลปราง
28 มีนาคม 2546 23:14 น.
windsaint
หยุดเสียที
หยุดได้ไหมก่อนทำร้ายกันเหลือเกิน
หยุดเพลิดเพลินบนความทุกข์คนอื่นเขา
หยุดต่อสู้แย่งชิงเป็นของเรา
หยุดอย่าเอาเปรียบกันมันไม่ดี
หยุดกระทำสิ่งร้ายทำลายผู้อื่น
หยุดฝ่าฝีนกฏตราคร่าศักดิ์ศรี
หยุดละโมบโลภมากได้ซักที
หยุดอย่างนี้หยุดเถิดและหยุดใจ
หยุดความคิดจิตผลาญรุกรานชาติ
หยุดทำฆาตกรรมขอได้ไหม
หยุดประทุษร้ายทำลายใคร
หยุดสิ่งไซร้ชั่วร้ายทำลายคน
หยุดสงครามสังหารผลาญชีวิต
หยุดสงครามปลิดชีพทุกแห่งหน
หยุดสงครามข้ามชาติขาดเหตุผล
หยุดสงครามเพื่อคนไม่ล้มตาย
หยุดรักเธอยากกว่าหยุดสงคราม
เพราะยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุไม่ห่างหาย
ให้ห้ามรักห้ามยากลำบากกาย
ห้ามให้ตายไม่หยุดรักปักนวลปราง
27 มีนาคม 2546 22:30 น.
windsaint
เมา
มันพร่ำเพ้อออกมาเป็นกลอนกาพย์
อยากให้ทราบเฉลยเผยให้รู้
บอกเรื่องราวเล่าความคิดจิตพรั่งพรู
ที่มันอยู่ในใจให้ออกมา
เหมือนคนเมาเอาทุกข์มาสุมอก
ยากจะยกออกไปดังใจว่า
อยากจะพูดจะพร่ำพรรณนา
เหมือนคนบ้าคนเศร้าที่เมาใจ
ไม่เมาเหล้ายังเศร้าเพราะเมาจิต
ยิ่งกว่าฤทธิ์สุราภาษาไหน
แม้ฤทธิ์เหล้าเขาว่าแน่ยังแพ้ไป
เพราะเมาใจให้หนักประจักษ์ทรวง
เพราะเมาเหล้ายังเฝ้าแต่เมากลอน
พร่ำอาวรณ์นอนนิ่งทุกสิ่งล่วง
พรรณนาพาจิตติดตาลวง
เหมือนถูกล้วงห่วงหาแสนอาทรณ์
ให้หลงจิตคิดมากลำบากใจ
มัวหลงในใจว่าอุทาหรณ์
ไม่เมาเหล้าไม่เมาใจใยเมากลอน
จิตสั่นคลอนเพราะเมามันเศร้าใจ
ไม่เมาเหล้าไม่เมาใจใยเมาเธอ
ที่ยิ่งเพ้อยิ่งชวนยิ่งหวนให้
ที่ยิ่งรักยิ่งสนิทแนบชิดไป
ที่มอบให้ใจล้วนล้วนนะนวลปราง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwindsaint
หน้าส่วนตัว
887
