2 สิงหาคม 2547 01:14 น.
windsaint
เจ็บ
ฟังน้ำเสียงที่รื่นเริงมีความสุข
แต่น้ำคำกลับรุกไปสุดขั้ว
เพียงน้ำตาไม่หลั่งออกจากตัว
เพราะว่ากลัวน้ำใจไหลหมดแรง
รู้ว่าซักวันต้องเป็นแบบนี้
แต่พอเกิดทันทีใจมันก็แสลง
ก็อยากจะเอื้อมคว้าไว้จนสุดแรง
แต่แสดงอะไรออกไปไม่ได้เลย
เพราะภายนอกต้องทำเป็นเพื่อนที่ดี
เป็นคนที่ยังอยู่ต้องวางเฉย
แต่ภายในมันร้าวไม่เหมือนเคย
คงได้แค่เอ่ยบอกไปว่ายินดี
เหมือนน้ำเสียงจะดีจะอดกลั้น
แต่ข้างในนั้นเจ็บปวดขนาดนี้
บาดแผลลึกบาดลงไปไร้ใยดี
คงต้องเก็บคำคำนี้ว่า รักเธอ
13 กรกฎาคม 2547 12:51 น.
windsaint
ไว้ใจ
เพราะให้ความไว้ใจไปจนหมด
ทำตามกฎระเบียบที่เคยตั้ง
สิ่งที่ได้คือความไว้ใจที่ถูกพัง
แล้วจะรั้งจะอยู่เพื่ออะไร
เมื่อทำลายความไว้ใจที่มีอยู่
ก็เท่ากับทำลายความเอ็นดูที่มีให้
เมื่อไม่รู้จะอยู่ต่อทำไม
ก็ขอเป็นฝ่ายไปไม่ใยดี
เมื่อไว้ใจให้ไปถูกขีดฆ่า
คนบ้าบ้ามันก็ยังมีศักดิ์ศรี
เมื่อไม่ให้ก็ไม่เอาและไม่มี
ก็อย่าไว้ไมตรีกันต่อไป
จึงต้องเป็นคนหนึ่งซึ่งลาจาก
เหลือเพียงซากความหลังที่ฝังไว้
เมื่อไม่รักก็ไม่เหลือสิ้นเยื่อใย
ก็ขอเป็นฝ่ายไปเท่านั้นเอง
10 กรกฎาคม 2547 23:16 น.
windsaint
ถามใจ
เคยถามตัวเองมั๊ย ว่าทำไม ต้องคิดถึง ต้องเป็นห่วง
ต้องปลอบใจ ต้องดูแล เชื่อฟัง และแคร์เค้าขนาดนี้ด้วย
เคยถามตัวเองมั๊ย ว่าทำไม ต้องรู้สึกเจ็บทุกครั้งที่เห็นเค้าสองคนคุยกัน
ต้องรู้สึกซึม ทุกครั้งที่รู้ว่าเค้ารักกัน
เคยถามตัวเองมั๊ย ว่าทำไม ต้องลุ้นให้เค้าดีกัน รักกัน
เห็นเค้าไปไหนด้วยกัน มีความสุข ทั้งๆที่ตัวเองต้องเจ็บ
เคยถามตัวเองมั๊ย ว่าทำไม ต้องรู้สึกอยากปลอบใจ เวลาที่เห็นเค้าเศร้า ร้องไห้
แต่เวลาที่เค้ามีความสุข เค้าไม่เคยนึกถึงเราเลย
เคยถามตัวเองมั๊ย ว่าทำไม ถึงต้องการแค่ให้เห็นเค้ามีความสุข
ส่วนตัวเราจะเจ็บแค่ไหนไม่สนใจ
เคยถามตัวเองมั๊ย ว่าทำไม ต้องรักเค้าขนาดนี้
4 กรกฎาคม 2547 18:34 น.
windsaint
ตัด
เพียงตัดขาดสะบั้นมันให้หลุด
ตัดให้หยุดเรื่องหลังฝังลงสิ้น
กิจกรรมเรื่องต่างต่างฝังลงดิน
เพื่อคืนวิญญาณนักสู้สู่ธุลี
ตัดเอาคำว่าหวงว่าห่วงหา
ลงธาราทิ้งไว้ปล่อยให้หนี
คำว่ารักที่เคยให้ที่เคยมี
เหลือไว้นี้คือความจริงไม่ค้างคา
จะตัดใจให้รักหักสะบั้น
ต้องตัดมันไม่ให้เหลือเยื่อให้หา
ตัดหัวใจให้ไร้เธอมาเยียวยา
ตัดคำว่า รักเธอ ให้สิ้นลง
ตัดอย่างไรเอากรรไกรก็ไม่ขาด
มันไม่อาจตัดใจให้สิ้นหลง
ตัดทั้งรักทั้งหวงห่วงห้วงพะวง
จะตัดคงต้องตัดใจให้ตายไป
3 กรกฎาคม 2547 23:56 น.
windsaint
พิษสวาท
เมื่อเริ่มรักเริ่มคิดจิตหวั่นไหว
มองสิ่งใดสวยหรูดูวาบหวาน
แต่เมื่อรักผ่านพ้นจนเนิ่นนาน
รักเปลี่ยนกาลเปลี่ยนคนจนเปลี่ยนไป
เมื่อถึงคราวที่รักเริ่มเป็นพิษ
ยิ้มเริ่มบิดเริ่มเปลี่ยนถึงขั้นไหน
คำว่ารักเรียกน้ำตากว่าสิ่งใด
เพราะรักให้ทั้งรอยยิ้มและน้ำตา
เมื่อคราวรักกลายเป็นพิษสวาท
เหมือนรักขาดเมื่อรักหายคล้ายอ่อนล้า
รักรุมเร้าเข้าฝังฝั่งทิวา
รักอหังการ์ทำร้ายให้ตายลง
เพราะผจญรักฤทธิ์พิษสวาท
จึงไม่อาจต่อสู้ให้คลายหลง
ได้เพียงแต่ตัดขาดให้ปลดปลง
ตัดให้ตรงตัดรัดให้ขาดลืม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwindsaint
หน้าส่วนตัว
970
