17 ตุลาคม 2545 00:06 น.
windsaint
อยากคืนความชุ่มชื้นสู่พื้นดิน
ด้วยน้ำรินแห่งฟ้ามาเป็นฝน
อยากคืนความชุ่มชื้นสู่หมู่คน
อยากได้ฝนล้างใจคนให้หายหม่น
อยากให้กลอนเป็นกลอนไม่ใช่อาวุธ
อยากให้กลอนช่วยหยุดสงครามคงสุขล้น
อยากให้กลอนเป็นกลอนมิใช่เครื่องมือคน
อยากให้กลอนของคนคืนสันติให้แก่คน
15 ตุลาคม 2545 19:02 น.
windsaint
...คนก่อเกิดก่อสร้าง...สงคราม
โทสะบันดาลความ.......มอดไหม้
แม้ราญฤทธิ์เก่งคร้าม..หวาดครั่น
คนโกรธอาจทำได้.......แต่แพ้คนดี
...โกรธาพาขุ่นข้อง.....หมองใจ
จะโกรธไปทำไม.........ไป่สิ้น
ยามโกรธดั่งฟอนไฟ...สุมอก
ด้วยจิตริษยาด้วยลิ้น..ถอดถ้อยกระบวนความ
...โกรธดังรุมรุ่มร้อน..ไฟรอน
ไหม้มอดเชิงตะกอน...ติดไว้
ฝังจิตคิดมิห่อน........วายมอด
เพราะคิดริษยาไซร้.....จึ่งสิ้นดีงาม
..........................................................
อย่าโกรธกันน๊า.... อิอิ
14 ตุลาคม 2545 23:33 น.
windsaint
ฉันพูดด้วยแต่เธอก็หลบหน้า
ฉันเอ่ยทักตามประสาเธอก็หนี
ฉันพูดคุยแต่เธอไม่ใยดี
ฉันมันคนไม่ดีขนาดนั้นเชียว
หรือว่าเธอไม่อยากจะพูดด้วย
เธอจึงช่วยปล่อยให้ฉันโดดเดี่ยว
ขอได้ไหมอย่าทิ้งฉันไว้คนเดียว
โปรดช่วยเกี่ยวเอาฉันไปร่วมวงสนทนา
อยากจะพูดคุยกับเธออีกสักนิด
เธอไม่คิดแบบนั้นฉันไม่ว่า
ฉันแอบคิดคนเดียวไม่มีปัญหา
ปล่อยคนบ้าคนนี้เพ้อตามลำพัง
คุยกันบ้างพูดกับฉันบ้างสักนิด
อย่าไปคิดกลัวว่าฉันมีความหวัง
แค่เธอไม่คุยใจฉันก็แทบพัง
ขอเถอะนะคุยกันสักหลายหลายครั้ง...ได้ไหมเธอ
13 ตุลาคม 2545 11:50 น.
windsaint
เพียงเธอยิ้มพริ้มพรายก็คลายจิต
เพียงแนบชิดจิตฉันก็หวั่นไหว
เพียงสบตาฟ้าพราวก็หนาวใจ
เพียงลมไหวหัวใจก็ไหวลม
อยากสบตาแต่ใจมันไม่กล้า
อยากสบตาแต่กลัวจะขื่นขม
อยากสบตาแต่จิตคิดระทม
อยากสบตาแต่คงล้มเธอไม่มอง
กลัวใจเธอคนเดียวเพียงเท่านั้น
กลัวใจเธอไม่าสนกันฉันก็หมอง
กลัวใจเธอไม่รักไม่มามอง
กลัวใจเธอจะไม่มองฉันก็ช้ำนะเธอ
โอย งง เป็นบ้าเลย อิอิ
12 ตุลาคม 2545 18:46 น.
windsaint
หนาวในจิตสับสนปนว้าวุ่น
หนาวเป็นทุนจึงหนาวนะคราวนี้
หนาวใจกายหนาวร้ายคลายทวี
หนาวเช้านี้หนาวค่ำให้ช้ำใจ
คืนหนาวดาวน้อยที่ลอยผ่าน
คืนนานหว่านล้ำให้ช้ำได้
คืนหนาวเปล่าเปลี่ยวแสนเดียวดาย
คืนนี้ไร้พระจันทร์ให้ฉันมอง
จันทร์จ๋าไปไหนช่วยบอกที
จันทร์วันนี้ทำไมถึงได้หมอง
จันทร์เจ้าเหงาใจน้ำตานอง
จันทร์เอยฉันอยากฟ้องเธอลืมกัน