19 มกราคม 2546 22:40 น.
windsaint
สายลมชมจันทร์
...สาย ลมพล่าผ่าพริ้ว.....ปลิวตา
ลม กู่ดูดารา.......ฝ่าพร้อง
ชม ศศิธารา........ลอยเด่น
จันทร์ เด่นเป็นเสียงร้อง.........แซ่ซ้องเจ้าจันทร์
...สายลมบาดกรีดผิว......เป็นเพลงพริ้วปลิวไสว
แตะต้องลำพองใจ..........คือฤทัยแห่งสายลม
...ลมบาดเป็นแผลลึก......สุดจะนึกให้ขื่นขม
แสงจันทร์ที่เคยชม..........จะระทมที่หัวใจ
...ชมจันทร์ในวันก่อน......วอนจันทร์ย้อนกลับมาใหม่
จันทร์เอ๋ยเจ้าเคยไหม.......คิดถึงใครที่แสนดี
...ดวงจันทร์ทอแสงนวล..คล้ายจะชวนสายลมนี้
เคลิ้มไปกับฝันที่.............ไม่อยากมีวันวางวาย
...คืนจันทราหวาน...........ศศิธารมีความหมาย
คือจันทร์ ณ พร่างพราย..ระวิฉายจะพรายพราว
...หนาวนี้ฤดีสั่น..............มิฉะนั้นสะพร่างหนาว
เก็บใจใกล้ดวงดาว.........เพื่อรอคราวเข้าใกล้จันทร์
...สายลมชมจันทรา.........ในคืนฟ้า ณ คราฝัน
ละเมอและเพ้อพลัน.........เพราะมีจันทร์กระจ่างใจ
คิดถึงนวลนงคราญ........แม่ตาหวานดูสดใส
คิดถึงเสียปานใด............จงหาใครเปรียบนวลปราง
17 มกราคม 2546 23:56 น.
windsaint
จะ...สู้ฝัน
จะพายเรือทวนน้ำฝืนสายฝน
จะฝ่าฟันฝูงชนสู่จุดหมาย
จะแหวกฟ้าข้ามผ่านอันตราย
ขอปีนป่ายสู่จุดหมายที่ตั้งใจ
จะแหวกพงขวากหนามสู่ยอดสวน
จะแหวกทวนสายน้ำที่หลั่งไหล
จะแหวกคลื่นฝ่าลมให้สมใจ
เพื่อจะได้จุดหมายดังต้องการ
จะคว้าดาวก้าวเดือนมาเก็บไว้
จะหยิบดาวดวงใสใสใส่ขนมหวาน
จะหอบฟ้าคว้าเดือนเป็นเพื่อนบ้าน
เพื่อพบพานยอดดวงใจที่รักจริง
จะคว้าจันทร์นวลผ่องมาส่องแว่น
จะคว้าแผ่นฟ้าใสมาใส่หิ้ง
จะคว้าดาวสาวเดือนมาแอบอิง
จะรักเธอจริงจริงยิ่งกว่าใคร...นะนวลปราง
16 มกราคม 2546 23:38 น.
windsaint
ครู
...ครูผู้สอนสั่งให้.......เดินตาม
เสริมส่งศิษย์ไม่คร้าม..ขลาดขึ้ง
ให้ศิษย์เก่งกอปร์งาม..มารยาท ดีแฮ
งามยิ่งทั้งสิ่งสึ้ง........ทุกผู้ยอมรับ
...คือครูผู้มอบให้........ทุกความ
สอนสั่งศิษย์เดินตาม....ท่านไซร้
จรรยาและตอบถาม.....ตามแต่ คนเฮย
คือท่านผู้มอบให้.........ศิษย์ได้ทุกคน
14 มกราคม 2546 23:15 น.
windsaint
แค่กลอน...เชยเชย
มีแค่เพียงกลอนเชยเชยที่เคยแต่ง
แต่แสดงเอาไว้ให้เธอรู้
กลอนเชยเชยคนเชยเชยไม่ควรคู่
ก็แค่คนที่ดูไม่สำคัญ
กลอนเชยเชยที่เธอไม่เคยสน
กลอนที่ล้นจากใจใครเช่นฉัน
กลอนที่เธออาจจะทิ้งจะขว้างมัน
หวังสักวันเธอรักฉันพร้อมรักกลอน
กลอนเชยเชยไม่เจ๋งแต่ก็ซึ้ง
กลอนบทหนึ่งที่ไม่มีแค่คำสอน
แฝงนัยรักบอกเธอในทุกตอน
ล้วนแอบซ่อนบอกเฉลยเผยความนัย
มีหนึ่งคำว่ารักล้วนเป็นสื่อ
กลอนที่ชื่อดูเชยล้าสมัย
แต่ทุกคำล้วนกลั่นกรองจากจิตใจ
เพื่อจะมอบเอาไว้ให้แด่เธอ
เพราะในกลอนที่ซ่อนทุกถ้อยคำ
คอยตอกย้ำว่ารักอยู่เสมอ
กลอนว่ารักบอกว่าหลงคงละเมอ
และบอกว่ารักเธอแม่นวลปราง
13 มกราคม 2546 22:28 น.
windsaint
นักปรัชญา...บนแผ่นกระดาษ
คือปรัชญาบางเบาบนกระดาษ
คล้ายจะขาดเมื่อไหร่ไม่อาจรู้
ลอยตามลมปลิวล่องไปอย่างสวยหรู
แต่ก็ดูแค่เพียงสิ่งเบาบาง
ปรัชญาเพียงดูโก้โอ่สวยหรู
ลองทำดูกลับไม่เห็นเป็นสักอย่าง
แค่น้ำคำสอนอะไรให้จืดจาง
สิ่งต่างต่างผ่านมาแล้วลาไป
ขีดเขียนเขียนเปลี่ยนคำบนกระดาษ
แต่ไม่อาจเปลี่ยนคนให้พ้นได้
ไม่อาจทำให้คนดูเปลี่ยนไป
แล้วจะเขียนไปทำไมเล่าปรัชญา
ให้ถ้อยคำเลิศหรูดูเอาเยี่ยง
เป็นแค่เพียงเครื่องใช้ไว้บังหน้า
ค่าสูงล้ำแค่เพียงเรียงภาษา
แต่คุณค่าการกระทำยิ่งช้ำใจ
หากไม่ทำก็เป็นเช่นกระดาษ
อาจจะขาดขีดล้างห่างไปได้
แต่หากทำฝังรากลึกลงเข้าไป
จะฝังไว้ไม่อาจลืมเรื่องปรัชญา
แต่ปรัชญาอาจบางร้างไปได้
แต่ดวงใจยังห่วงยังโหยหา
อาจลืมเลือนเฝื่อนไปตามเวลา
แต่ทว่าหัวใจไม่ลืมเธอ...แม่นวลปราง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwindsaint
หน้าส่วนตัว
703
