12 เมษายน 2546 01:13 น.
windsaint
คืนเหงากับเงาจันทร์
ค่ำคืนนี้ราตรีมีความเหงา
รอแสงเงาเจ้าจันทร์ที่ฝันหวาน
จันทร์ดวงน้อยคอยฉันหรือวันวาน
ให้ผสานผลาญจิตนิมิตทรวง
จันทร์คืนนี้มีเหงาให้เราสอง
ฉันเฝ้าปองมองจันทร์เมื่อวันห่วง
ขอจ้องใจให้จันทร์ตะวันลวง
เพราะยังหวงตัวเจ้าเข้าถึงใจ
มองจันทร์เจ้าเว้าวอนอ้อนตอบที
เธอคนดีตอนนี้อยู่ดีไหม
ขอดวงจันทร์ดวงเด่นช่วยเป็นใจ
มารอใครคนนั้นมั่นสองเรา
ใต้แสงจันทร์วันนี้ไม่มีใคร
เคียงชิดใกล้ให้กันเหมือนวันเก่า
นั่งรองเคียงคู่กันในวันเบา
จะขอเหงาขอเศร้าใต้เงาจันทร์
แสงจันทร์ผืนคืนนี้ยังมีเหงา
อยากได้เขาคนไหนให้แอบฝัน
รอฟังคำว่าเธอยังรักกัน
บอกกี่พันร้อยครั้งรักนวลปราง
10 เมษายน 2546 23:13 น.
windsaint
คิดถึง...ห่วงใย
ค่ำคืนหนาวฟ้าพราวด้วยดาวกว้าง
เกร็ดน้ำค้างพร่างพรายประกายฝน
ใจดวงนี้ยังคิดถึงใครหนึ่งคน
ที่ยังวนเวียนวุ่นกรุ่นในใจ
มองดวงดาวพราวระยิบกระพริบฟ้า
คล้ายดวงตาหวานซึ้งซึ่งสดใส
ความคิดถึงทั้งปวงความห่วงใย
ยังคอยใครอีกคนบนนภา
สุดปลายหมอกมีสายรุ้งทุ่งหญ้าเขียว
แค่หนึ่งดียวในใจใยหายหน้า
รู้บ้างไหมใครคิดถึงหนึ่งแก้วตา
ไกลสุดฟ้าอยากพบประสบเจอ
ริมขอบฟ้าหากไกลยังไม่เท่า
ใจเร่งเร้ารู้ไหมหนอรอเสมอ
ยังห่วงใครด้วยห่วงใยใจละเมอ
เพราะห่วงเธอห่วงรักมันปักทรวง
ยิ่งห่วงใยใยห่วงหมือนบ่วงรัด
มิอาจปัดป้องไปเพราะใจห่วง
ยังคิดถึงเต็มใจไปทั้งดวง
ห้วงห่วงหวงดวงรักซึ่งปักใจ
เพราะห่วงเธอแสนห่วงยอดดวงรัก
ยิ่งตระหนักมากมายกว่าสิ่งไหน
ยิ่งอาวรณ์ร้อนรนล้นเพียงใด
ยิ่งมอบใจให้เธอแม่นวลปราง
10 เมษายน 2546 00:50 น.
windsaint
คิดถึง เมื่อเจอ
เพียงได้พบภาพหลังมันยังผุด
ไม่เคยหยุดความรักที่ปักช้ำ
เคยแอบหลงตรงเสน่ห์เหล่ถลำ
แค่พูดคำย้ำรักยังหนักใจ
สบสายตาหลบหน้าไม่กล้าพูด
ปากเป็นตูดพูดไม่ออกบอกไม่ไหว
มองหน้าเธอเพ้อหวั่นสั่นเข้าไป
ทำอย่างไรให้ลืมไม่ปลื้มเธอ
พอเห็นหน้าจึงรู้ว่าลืมไม่ลง
นึกว่าคงเป็นเพียงแค่เสียงเพ้อ
ยิ่งนานวันยิ่งรู้ใจไปรักเธอ
กลับก็เก้อเผลอใจไปหมดดวง
เพียงพบหน้าพาใจให้หวาดหวั่น
ยิ่งหนาวสั่นครั่นใจให้คิดหวง
ยิ่งชิดใกล้ก็ยิ่งสมองกลวง
มิอาจลวงว่าไม่รักปักใจจริง
มอบหัวใจให้รักประจักษ์หมด
ไม่มีลดไม่มีทอนหย่อนอย่างยิ่ง
มีแต่รักหักไม่ลงคงรักจิง
รักเธอยิ่งจริงจริงนะนวลปราง
8 เมษายน 2546 22:57 น.
windsaint
หอมกุหลาบ
เสียงกระดิ่งเววังระฆังวาบ
กลิ่นกุหลาบอาบหวลชวนใจหมาย
สุวคนธ์ปนสุภาพซาบซึ้งกาย
พินิจทายหมายมาดวิวาทลวง
วิวาทลวงล่วงล้ำกลิ่นกำซาบ
หอมพิศภาพหยาบซึ้งซึ่งคำหลวง
กลิ่นกำจายคลายร้อนผ่อนในทรวง
จึงให้หวงห่วงนางที่กลางใจ
หอมกุหลาบซาบซึ้งให้ตรึงจิต
ขอจุมพิตชิดเจ้าเร้าสมัย
แอบแนบชิดติดนางกลางฤทัย
นฤมัยให้เจ้าติดเข้าทรวง
กลิ่นที่หวงห่วงเจ้าเคล้ากายพี่
ยังยินดีปรีดิ์โมทย์ประโยชน์ห่วง
ยังมองเจ้าเคล้าคิดพิชิตล่วง
ขอมอบดวงฤทัยให้แต่เธอ
หอมเพียงนี้เจ้ามีพิศมัย
หอมทั้งใจรอให้ใจเสนอ
หอมกำซาบตราบสิ้นทุกสินเธอ
หอมพร่ำเพ้อถึงเธอแม่นวลปราง
7 เมษายน 2546 23:03 น.
windsaint
โรคฉง่าย
พบทีไรไหวหวั่นสั่นสะท้าน
มันเสียวซ่านรานรุมทุกขุมขน
มันหวั่นไหวในอกตกระทม
มันจึงจมดิ่งร่วงห้วงภวังค์
จะเจ็บแปลบแสบสันเมื่อปันใจ
เธอพูดคุยกับใครใจแทบคลั่ง
แต่พอคุยกับเธอเจอจังจัง
กลับงงงังพูดไม่ออกบอกไม่เป็น
วินิจฉัยตรวจหารักษาโรค
ปวดกะโหลกเพราะหมอก็ไม่เห็น
ทางรักษาอาการทุกวานเย็น
หมอว่าเป็นโรคหัวใจให้ง่ายไป
สั่นสะท้านทุกคราถ้าได้พบ
แทบสลบเพราะมันยิ่งหวั่นไหว
รักง่ายง่ายชอบเร็วกว่าไม่ว่าใคร
โรคหัวใจง่ายเรื้อรังทั้งชีวา
ยิ่งกับเธอยิ่งง่ายคล้ายปอกกล้วย
เร็วเสียด้วยรักเธอเพ้อยิ่งกว่า
จะบอกรักจะเร็วไปหรือไม่น๊า
แค่บอกว่ารักแน่แม่นวลปราง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwindsaint
หน้าส่วนตัว
1152
