21 มีนาคม 2548 00:37 น.
windsaint
ต่าง..
ต่างตัวตนต่างคนต่างความคิด
ต่างยึดติดเพียงภายนอกบอกนิสัย
ต่างตัดสินให้พลันไม่ทันไร
ต่างตั้งไว้ใช้ตาตัดสินคน
ต่างนิยามตั้งความตามที่คิด
ต่างชีวิตสร้างท่าตามที่สน
ต่างกระแสแต่กระสันตามทันตน
ต่างชั้นชนทนด่าว่าตามกัน
ต่างความคิดยึดติดดังใจวาด
ต่างไม่อาจรู้จริงทุกสิ่งสรร
ต่างเส้นทางกลับร่วมทางเดียวกัน
ต่างสีสันกลับกลืนพื้นสีเดียว
ต่างสายตาสองสายมาประสาน
ต่างพื้นฐานมาร่วมคอยยึดเหนี่ยว
ต่างสายใยสองสายมากลมเกลียว
ต่างรวมเป็นสายเดียวคือสายใจ
20 กุมภาพันธ์ 2548 17:52 น.
windsaint
รักษาใจ
เธอมาบอกเธอคบอีกคนอยู่
ให้ฉันดูพูดคุยอยู่ห่างห่าง
เป็นคนนอกยืนอยู่ดูข้างทาง
ให้ปล่อยวางตัดใจไปจากเธอ
ไม่รับปากว่าฉันจะทำได้
แต่จะไม่โทรมาหาเสมอ
วางใจเถอะจะไม่ไปพบเจอ
ขอพร่ำเพ้อบ่นบ้าไปคนเดียว
อาจเป็นวันเป็นเดือนหรือเป็นปี
แค่ตอนนี้อยากขออยู่โดดเดี่ยว
ให้ตัดใจเลือกสาดบาดแผลเกี่ยว
ไม่ยึดเหนี่ยวปล่อยเธอไปจากใจ
ขอเวลารักษาคอยเลียแผล
กินยาแก้ปวดหนักพักวันไหน
ขอทายาด้วยเวลาที่ห่างไกล
จนกว่าใจเหลือภาพเธอความทรงจำ
18 กุมภาพันธ์ 2548 22:13 น.
windsaint
น้ำตาลวง
เมื่อแรกมองจ้องตาไม่กล้าหวัง
กลัวจะพังทลายมลายสูญ
ยิ่งเข้าใกล้ยิ่งดีทวีคูณ
จึงเริ้มจูนความถี่ที่หัวใจ
ยิ่งนานวันรู้จักมักสนิท
ยิ่งใกล้ชิดยิ่งส่งยิ่งหลงใหล
ยิ่งนานวันพลันเพลิดเตลิดไกล
ยิ่งมัดไว้ให้อยู่ดูใกล้ตา
ผ่านวันคืนฝืนจริงยิ่งถลำ
แทบทุกคำรอคนมาค้นหา
ทั้งเปิดเผยเอ่ยคำพร้อมน้ำตา
เพราะเธอมากับอีกคนเธอสนใจ
คำว่ารักกลับสลายกลายเป็นช้ำ
คอยตอกย้ำคำนี้ที่ยิ่งใหญ่
เธอใกล้ชิดประจำไปทำไม
แล้วเปลี่ยนไปเป็นอื่นอย่างฝืนทำ
เพราะรักเองคิดเองเร่งให้เจ็บ
ควรจะเก็บใจไว้ไม่ถลำ
ล้มทั้งยืนเจ็บล้วนควรหลาบจำ
อย่าผิดซ้ำยิ่งรักมักเจ็บตาย
หยาดน้ำตาหลากรอนสอนให้รู้
อย่าคิดตู่เข้าข้างทางทั้งหลาย
เพราะหากรักผิดหวังพังทลาย
เจ็บจนตายยังไร้คนมาสนใจ
17 กุมภาพันธ์ 2548 15:14 น.
windsaint
ปล่อย~ปลา--
--ดังปลาน้อยในโหลหนึ่งแก้วใหญ่
มีใครใครเฝ้าจ้องคอยมองหา
ทุกทุกคนเอ็นดูคอยเมตตา
เธอเป็นปลาสวยงามคนต่างมอง
แต่ปลาน้อยอยากมีอิสระ
ได้พบปะปลาใหญ่ที่ในหนอง
อยู่เดียวดายไม่เท่าอยู่ในคลอง
เธออยากท่องเที่ยวไปในวารี
หากคิดจับปลาน้อยใส่ขวดโหล
อาจดูโก้แต่ไม่นานเธอก็หนี
จะขังเธอก็คงไม่ยินดี
เธอไม่มีหัวใจที่ให้มา
คงต้องปล่อยเธอไปลงในบ่อ
แล้วจะรอให้เธอกลับมาหา
รอจนกว่าที่ฟ้าจะมีเวลา
ให้ปลากลับคืนโหลของเธอ
แม้ไม่รู้ว่าจะกลับมาเมื่อไหร่
แต่ยังมีใครเฝ้ารออยู่เสมอ
จะนั่งรอรอรอและขอเจอ
เพราะรักเธอหนึ่งนี้ที่ชื่อปลา
23 มกราคม 2548 12:39 น.
windsaint
วุฒิภาระ
เมื่อใจพร้อมยอมรับกับหน้าที่
ยังพอมีเรี่ยวแรงจะแข็งขืน
จึงยอมเสี่ยงสู้ต่อเพื่อขอยืน
อาจพอฝืนไม่ท้อสู้ต่อไป
รับภาระหนักหน่วงมาถ่วงไว้
แต่กลับไร้อำนาจขนาดไหน
เหนือนักศึกษามากมายหลายเท่าใด
เป็นเพียงใส่หัวโขนที่โยนมา
เป็นตัวแทนหลายพันอันไม่น้อย
เป็นคนคอยขับคึกนักศึกษา
เป็นหน้าที่เป็นภาระจะนำพา
เป็นหนึ่งหน้าตัวแทนเป็นแกนคน
มีหัวโขนตามวุฒิจุดภาระ
มีอาจผละปล่อยวางทางแห่งหน
มีหน้าที่ให้ทำผู้นำคน
นำฝูงชนนำเส้นทางถางเส้นชัย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwindsaint
หน้าส่วนตัว
904
