15 มิถุนายน 2552 21:41 น.
windmill
สบายดีไหม .. สายฝน
กับเรื่องราวความทรงจำแต่หนหลัง
กับความรักที่ใครหนึ่งคนทุ่มเทเป็นพลัง
เป็นความหวังความทรงจำ .. ตรึงตรา
แม้หลับตายัง .. นึกถึง
คิดคำนึงพร่ำเพ้อละเมอหา
คร่ำครวญครุ่นคิดจินตนา
ค่ำคืนทุกทิวาราตรียล
สบายดีไหม .. สายฝน
ไหลหลั่งรินรดใจใครบางคน
เพียงไม่นานก็จางหาย
ฝนตกเพียงชุ่มฉ่ำชุ่มชื่นกาย
ชั่วพริบตาก็มลายมล้างเลือน
คุณค่าก็แค่ .. เพียงฝน
ไหลหลั่งรินรดใจใครบางคน
ไม่นานก็จางหาย
เหงานักเจ็บลึกสะท้านกาย
โดดเดี่ยวเดียวดายตามลำพัง
13 มิถุนายน 2552 14:41 น.
windmill
วังเวงวิเวกว้า
พสุธาดาราหาว
พัชรพิเชียรดาว
สุกสกาวพราวนภา
ราตรีดิถีสวัสดิ์
วายุพัดรัดเวหา
ฉวยฉาบคาบเมฆา
วลาหกตกโปรยปราย
วสันตดิลก
รัชนกกนกหมาย
โสมแขแพรพรรณราย
เฉิดฉายนภาโพยม
บุปผามาลาเปลี่ยว
แดดวงเดียวเดี่ยวชโลม
เหิมหวลยวลยลโฉม
ส่องแสงโคมโสมแสงจันทร์
จันทร์ส่องคะนองสวาท
ดารดาษสาดแสงบุหลัน
เพริศพริ้งนงพะงัน
ระจันทร์แจ่มเจื้อยแจ้ววจี
มาลัยบุษบงกช
ฤทัยสลดโอ้อิตถี
สมสู่วิมานฉิมพลี
เปรมฤดีกามีนภดล
สังเวยบุรุษเพศ
ชลเนตรอัสสุชล
หลั่งรินรดกมล
ในวังวนอเวจี
8 มิถุนายน 2552 19:36 น.
windmill
คงไม่ถามว่าทำไม
เพราะอะไรจึงรักฉัน
เพราะเหตุใดถึงรักกัน
ทำอย่างนั้นเพื่ออะไร
แม้ไม่เคยรู้ที่มา
บางคราครุ่นคิดสงสัย
ทำดีกับฉันเพื่ออะไร
สิ่งใดที่เธอต้องการ
รักไม่ได้มีแต่ให้
รักไม่ใช่ความสงสาร
รักใช่เพียงประสบการณ์
รักมั่นยาวนานมิคลาย
รักแท้คืออะไรเธอรู้
รักอยู่ชั่วฟ้าดินสลาย
รักแม้เจ็บจนเจียนตาย
รักครั้งสุดท้ายไม่เหลือใคร
หากความรักมีเหตุผล
ฉันคงหลงรักเธอได้
รักที่เธอให้ฉันจนหมดใจ
ดูแลห่วงใยเรื่อยมา
อยากบอกว่าขอบคุณ
กับความอบอุ่นอันล้ำค่า
สัมผัสได้จากแววตา
จากความห่วงหาอาทร
คงเหมือนกับความรัก
ยากยิ่งนักจักสั่งสอน
ไร้เหตุผลเกินต่อกลอน
เพียงคำเว้าวอนของหัวใจ
พอเถอะ .. ความรัก
ใช่หาญหักผลักไส
ไม่ว่าพรุ่งนี้มะรืนใด
รักเธอไม่ได้จริงจริง
5 มิถุนายน 2552 23:03 น.
windmill
หากพรุ่งนี้ไม่มีฉัน
จะนึกถึงกันบ้างไหม
ขาดฉันเธอคงไม่เป็นไร
หัวเราะยิ้มได้สบายดี
ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
ทำตัวไร้ซึ่งศักดิ์ศรี
งี่เง่าโง่งมงายสิ้นดี
จุกจิกจู้จี้เอาแต่ใจ
หากพรุ่งนี้ไม่มีฉัน
เธอคงลืมกันไม่หวั่นไหว
ขาดฉันซักคนไม่เป็นไร
ไม่ได้ยิ่งใหญ่ก็แค่ผูกพัน
คิดถึงก็มาหา
เหงาก็โทรมามีค่าแค่นี้แหละฉัน
ปากบอกว่ายังรักกัน
น้ำคำสั้นสั้นฆ่ากันทั้งเป็น
อยากเห็นเธอสบายดี
คงทำได้แค่นี้เท่าที่เธอเห็น
คนรักกันคงไม่ใช่อย่างที่เธอเป็น
ไม่เคยมองเห็นฉันในสายตา
ร้องไปสิร้องได้ร้องไป
ไม่รู้จะร้องไปทำไมนักหนา
เจ็บนักเจ็บลึกเจ็บจนชินชา
เจ็บจมน้ำตากล้ำกลืน
ไม่อยากหายใจไปต่อ
เหนื่อยและท้อสิ้นแรงสุดจะฝืน
โดดเดี่ยวเดียวดายทุกค่ำคืน
ยามตื่นสะอื้นเอื้อนบรรเลง
มองหาแต่ไม่เคยมองเห็น
เยียบเย็นใจคอโหวงเหวง
ว่างเปล่าเงียบเหงาวังเวง
หวั่นกลัวหวาดเกรงนิทรา
หน้าส่วนตัว
1983
