19 มีนาคม 2545 21:36 น.
widwee
เด็กเอ๋ย เด็กน้อย
ใยดวงตาเศร้าสร้อยละห้อยไห้
พรุ่งนี้เล่าเจ้าจะอยู่ที่หนใด
ในแดนกว้างเมืองใหญ่ไร้ถิ่นพัก
ฤาบ้านเจ้าแตกแยกสาแหรกสิ้น
จึงโบยบินดั่งนกทิ้งแหล่งหลัก
ฤาบ้านเจ้าขาดแล้วซึ่งความรัก
ขาดที่พักพิงใจจึงใคร่ลา
มาเป็นเด็กขอทานสะพานลอย
ใจเด็กน้อยเศร้าสร้อยละห้อยหา
แต่จะมีใครเล่าเขาเมตตา
ในนคราขาดใจเช่นเมืองกรุง
17 มีนาคม 2545 20:52 น.
widwee
ทนแดดร้อนกร่อนผิวใต้เพิงไม้
พ่อเฒ่าฝันฝักใฝ่ถึงวันก่อน
เคยอาบฝนทนแดดที่แผดร้อน
เคยเหนื่อยอ่อนเลี้ยงลูกเลี้ยงกายา
ถึงวันนี้แรงมีก็เหือดหาย
คงเดียวดายฝันถึงถิ่นถวิลหา
อยู่กับเพิงพักร้างข้างทุ่งนา
ดั่งคนจรไร้ราคาค่าไม่มี
นั่งรอคนเห็นใจใครเห็นบ้าง
ลูกเหินห่างญาติมิตรก็แหนงหนี
นั่งรอลมสุดท้ายของชีวี
ด้วยวิถีแห่งชีพของคนจน
นั่งรอกาลสุดท้ายของชีวิต
รอไอร้อนปลิดชีพที่หมองหม่น
รอหมดทุกข์หมดร้อนหมดกังวล
หลุดละพ้นทรมานที่ผ่านมา
15 มีนาคม 2545 22:04 น.
widwee
น้ำตารินร่วงไหลจากใจนี้
ด้วยคนดีห่างเหินแสนเมินหมาง
เปลี่ยนทีท่าพาใจรักจืดจาง
ปล่อยรักพรางหลอกล่วงลวงใจเรา
เห็นภาพเธอจากไปกับใครใหม่
ปล่อยฉันไว้คนเดียวให้เปลี่ยวเหงา
ครวญคิดไปสมเพชเหตุใจเรา
แสนบางเบารักเขาเขาไม่แล
เธอมีใครคนใหม่ที่เธอรัก
ปล่อยคนภักดิ์ทิ้งไว้ไม่แยแส
คนรักจริงรักยิ่งเธอไม่แล
เธอเปลี่ยนแปรปันใจให้อีกคน
13 มีนาคม 2545 19:55 น.
widwee
รักหนอรักนั่นเป็นดั่งเช่นไหน
ข้ามอบรักทั้งใจกลับไห้หวน
เป็นกระต่ายหมายจันทร์มิบังควร
มิมีค่าใดชวนให้ใครชม
เป็นดอกไม้ข้างทางคนไม่สน
ยังหยัดทนรักอยู่แม้ขื่นขม
เป็นหมาวัดหวังดอกฟ้ามาเชยชม
แค่เพียงลมละเมอเพ้อพกไป
ข้าต่ำต้อยด้อยค่าราคานัก
ใครจะรักจะหลงจะฝันใฝ่
แค่หวังใครสักคนจะสนใจ
จะมีใครเขาเล่ายอมลดกาย
ดอกฟ้าหรือจะโน้มกิ่งอิงแอบชิด
หงส์จะคิดรักเราดั่งมาดหมาย
แม้นรักยิ่งจริงใจไม่เคลื่อนคลาย
คงไม่วายใครเล่าจะเข้าใจ
หน้าส่วนตัว
920
