11 สิงหาคม 2550 14:34 น.

แม่ ความในใจจากแผ่นฟ้ามหาสมุทร

''พระคุณแม่เหนือฟ้ามหาสมุทร
พระคุณแม่สูงสุดมหาศาล''
ข้าเห็นมันพร่ำอย่างนั้นเมื่อวันวาร
การกระทำมันกลับค้านตลอดมา 

ทุกสิบสองสิงหามาบรรจบ
มันจะพบพระคุณแม่นั้นมีค่า
แล้วจึงซื้อมาลัยมาบูชา
น้อมวันทาไหว้แม่ให้สุขใจ

พวงมาลัยพวงน้อยช่างเล็กนัก
แต่ความรักของมันนั้นยิ่งใหญ่
จึงทดแทนปีละคราแล้วลาไกล
ปล่อยแม่ไว้ในมุมอับลับตาคน

วันนั้นความรักแม่มีค่านัก
ข้าก็ไม่ประจักษ์ยิ่งสับสน
กราบเท้าแม่ใยลำบากยากเกินทน
ต้องเอาฤกษ์นี้มาดลหรืออย่างไร? 

เท้านี้แหละหาเลี้ยงมันตอนมันเล็ก
บำรุงเด็กอย่างมันจนเติบใหญ่
ให้มันขึ้นมาหักหาญน้ำใจ
เท้าแม่ต่ำดำไปไม่น่าแล

ต่อวันนี้วันที่สิบสองสิงหา
มันก็มุ่งกลับมาตามกระแส
นำความรักมาให้สักเสี้ยวแด
แล้วปล่อยแม่ให้รอมันอีกแสนนาน

''พระคุณแม่เหนือฟ้ามหาสมุทร
พระคุณแม่สูงสุดมหาศาล''
หยุดพร่ำเถิดน่าขำน่ารำคาญ
ปากบันดาลการกระทำไม่บำเพ็ญ 

ความในใจจากแผ่นฟ้ามหาสมุทร
ที่สิ้นสุดในศรัทธารักที่เห็น
วันอื่นนั้นมันรักแม่ไม่เป็น
ต้องวันนี้ที่มันเล่นละครรัก