11 กุมภาพันธ์ 2553 13:12 น.
whitelily
เหลียวซ้ายแลขวาช่างเปลี่ยวเหงา
อุราเศร้าหนาวเหน็บเจ็บสุดขั้ว
ทรมานหัวใจขาดคนใกล้ชิดตัว
จึงหมองมัวข้องขุ่นในทุกปี
วาเลนไทน์มาถึงสะกิดใจ
ด้วยใครใครถือกุหลาบในทุกที่
มอบความรักส่งความสุขน่าสุขขี
เขาเปรมปรีด์ชื่นใจทุกดวงแด
อยากมีใครสักคนให้บอกรัก
อยากรู้จักรักแท้ไม่ผันแปร
อยากฟังเสียงหวานหวานทุกกระแส
อยากโอบกอดแลพลอดรักกับเขาบ้าง
ต้องรอสักกี่วันหรือกี่ปี
ถึงจะมีความสุขเหมือนที่สร้าง
จินตนาการความฝันไม่คงค้าง
หมดอ้างว้างเงียบเศร้าวาเลนไทน์
8 กุมภาพันธ์ 2553 13:22 น.
whitelily
ไม่ใช่ครั้งแรกที่หัวใจมันเบื่อเบื่อ
น่าเหลือเชื่อมันเศร้าอะไรนี่
หรือสงสารตนเองโดนย่ำยี
ชอกช้ำชีวีรันทดที่หัวใจ
เกินเข้าใจมากหรือเรื่องของรัก
เกินพิทักษ์รักดีดีให้ยาวไกล
เกินสมัครผูกพันความห่วงใย
เกินที่ใครใครยินยอมพร้อมมั่นคง
ต่างคนต่างหัวใจต่างปัญหา
ต่างปัญญาต่างที่มาต่างต้องปลง
ต่างรู้สึกต่างอ่อนไหวต่างลุ่มหลง
ต่างโผผินบินเข้ากรงกลความรัก
ไม่ใช่ครั้งแรกที่พบบททดสอบ
ไม่ใช่ครั้งแรกที่ชอบสวามิภักดิ์
ไม่ใช่ครั้งแรกที่รักแล้วอกหัก
ไม่ใช่ทุกครั้งที่ประจักษ์รักวุ่นวาย....