24 กันยายน 2550 09:14 น.
whitelily
เศษผงพัดปลิวเข้านัยตา
ขัดขัดเคืองเคีองน้ำตาไหล
พับมุมผ้าปัดเขี่ยเศษผงไป
เหลือคงไว้ลูกตาสีแดงแดง
เศษแก้วบาดลึกที่ร่างกาย
เลือดไหลหยดทุกหนแห่ง
ใช้สำลีซับเลือดอย่างเบาแรง
จึงมองเห็นตำแหน่งของบาดแผล
เศษอารมณ์ร้อนร้อนนั้นร้ายแรง
พูดเสียดแทงใจคนมากนักแล
ทำร้ายร่างกายจนเกิดแผล
เหลือไว้แค่แววตาของความเศร้า
เศษใจคือส่วนเกินที่ไร้ค่า
ไม่มีราคาควรคู่กับใครเค้า
ถูกหมางเมินเพราะความเป็นเรา
เหลือไว้แค่ความเหงาที่เคยเป็น
เศษผงเศษแก้วคือภายนอก
ที่บอกกล่าวร่องรอยและแผลเป็น
เศษอารมณ์เศษใจความรู้สึกที่ลำเค็ญ
เจ็บแสนเจ็บเห็นเป็นสิ่งหวาดกลัว......
19 กันยายน 2550 08:24 น.
whitelily
เจ็บกี่หนนะกับคนคนนี้
เจ็บกี่ทีกันกับบ่วงของความเขลา
เจ็บกี่วันกี่คืนกับน้ำตาของเรา
เจ็บอยู่นั่นกับสิ่งโง่เง่าและดักดาน
ใจบอกแค้นแสนสาหัสเวลาโกรธ
เขาขอโทษออดอ้อนวอนเสียงหวาน
ใจหายเศร้ายิ้มแก้มป่องจนหน้าบาน
ลืมแม้รักร้าวรานที่กุมใจ
นี่ล่ะนะความเป็นหญิง........
อ่อนไหวอ่อนแอยิ่งกว่าสิ่งใด
ทำผิดพลั้งร้ายแรงพร้อมอภัย
เริ่มต้นใหม่ไม่คิดถึงวันวาน
รู้ทั้งรู้บางครั้งมันไม่ได้
รู้ทั้งรู้ยื้อใจเพราะเหตุการณ์
รู้ทั้งรู้เขามองเห็นว่าเป็นมาร
รู้ทั้งรู้วันหวานจบสิ้นลง
13 กันยายน 2550 11:17 น.
whitelily
กล่าวก่อนจากสักคำจะได้ไหม ?..?
รักหมดใจขาดสะบั้นระหว่างเรา
รักสั่นคลอนไม่มั่นคงเพราะความเหงา
หรือรักเค้าคนใกล้ชิดและชิดใกล้
คนคนนี้ขอฟังสักเหตุผล
เพื่อย้ำเตือนความรู้สึกของหัวใจ
เพื่อหยุดความคิดไม่ให้ไปไกล
เพื่อหยุดใฝ่หาวันวานที่เคยมี
ไม่ต้องกลัวหยาดหยดน้ำตาที่รินร่วง
ไม่ต้องห่วงความรู้สึกคนคนนี้
ไม่ต้องสงสารเพราะเคยรู้สึกดี
ไม่ต้องมีเวลามากกับรักสีเทาเทา
คนอย่างฉันมีศักดิ์ศรีที่มากพอ
ไม่คิดขอคร่ำครวญกับรักเก่า
ไม่คิดยื้อใจใครที่หงอยเหงา
ไม่หมายแย่งเอาของใครมาครอบครอง
ขอแค่นี้จะได้ไหม ?..?
ขอแค่บอกมีใครที่หมายปอง
ขอแค่ คำลา ของเราสอง
ขอแค่ กอด ประคองครั้งสุดท้าย.......