25 กรกฎาคม 2550 08:44 น.
whitelily
นั่งมองสายฝนหล่นจากฟ้า
นั่งมองสายฟ้าพาดผ่านตา
นั่งมองสายลมพัดไหวไปมา
นั่งมองหาความรักจากเขาที่ส่งมา
ขอบฟ้ากั้นได้แค่ความไกล
มิอาจกั้นหัวใจเราหรอกนา
ข้ามแนวป่าและทะเลคือห่วงหา
ตลอดเวลามีเธอเท่านั้นที่ให้ไป
อบอุ่นใจทุกครั้งที่คิดถึง
อบอุ่นหนึ่งเดียวคือหัวใจ
อบอุ่นความผูกพันและห่วงใย
อบอุ่นในอ้อมกอดระหว่างเรา
รักนะรักเสมอไม่เคยเปลี่ยน
รักนะรักวนเวียนอยู่ในใจเขา
รักนะรักเธอคนเดียวมานานเนา
รักนะรักเธอเท่าลมหายใจ
ฝากหัวใจอ้อนรักไปหาเธอ
ฝากคำเพ้ออ่อนหวานมาทักทาย
ฝากไมตรีรอยยิ้มเป็นสายใย
ฝากบอกใจภักดีนิรันดร
รู้ไหมได้ยินวาจาแล้วอ่อนไหว
ได้รับฟังแล้วนะซึ่งความอาทร
ได้ร้บรู้ความรักจากเธอคนหนึ่งคน
ได้รับไออุ่นปนลักยิ้มตอนพบเจอ
รู้สึกดีดีกับความรัก
รู้สึกจะรักอยู่เสมอ
รู้สึกใจภักดีแค่เพียงเธอ
รู้สึกตลอดมาเธอคือ " คนของใจ "
17 กรกฎาคม 2550 08:40 น.
whitelily
รอสุภาพบุรุษ.......
รอคนหยุดหัวใจไว้ที่นี่
รอคนห่วงใยที่แสนดี
รอทุกนาทีคนเปิดประตูใจ
ขอดอกไม้สักช่อจะได้ไหม ?
ดอกสีขาวใหญ่ที่ส่งจากหัวใจ
การ์ดหวานหวานซึ้งซึ้งอีกหนึ่งใบ
ส่งให้ลิลลี่ได้ไหมเธอคนดี........
หรือว่าจะเป็นช็อคโกแลต
รสหวานแทรกขมเป็นสักขี (พยาน)
ว่าเธอส่งความรักและหวังดี
ไว้แด่รีคนนี้เพียงคนเดียว......
อ้อนรักไม่เป็นนะ.........
อ่อนหวานก็เห็นจะยากเทียว
วันนี้เลยขอทดสอบสักเที่ยว
จะเกี่ยวก้อยมิตรรักเพื่อนบ้านกลอน
*** เพื่อนบอกว่าหัดหวานเสียบ้าง วันนี้เลยลองขออ้อนสักวันค่ะ.....***
9 กรกฎาคม 2550 08:54 น.
whitelily
ซ่อนน้ำตากลางสายฝน
เพราะรักปนเปื้อนสารพิษ
เพราะรักคนอื่นไม่ยั้งคิด
เพราะหลงมิตรเพียงวาจา
ฝนจ๋าฝนช่วยได้ไหม?
ช่วยทำให้ใจนั้นเย็นชา
ช่วยลดความเหงาและโศกา
ช่วยลดน้ำตาที่ท่วมใจ......
ฝนจ๋าฝนช่วยปลอบใจฉันได้ไหม?
ตกปรอยปรายเหมือนปลอบใจ
ตกนานนานเหมือนอยู่ใกล้
ตกพร้อมสายรุ้งที่ขอบฟ้า
ฝนจ๋าฝนขอเพียงแค่นี้
ขอแค่มีธรรมชาติบางเวลา
ขอจ้องมองทางสายตา
ขอให้เป็นยารักษาใจ.....