19 กุมภาพันธ์ 2550 11:09 น.
whitelily
เพราะเราอ่อนไหวมากเกินไป
ดวงใจจึงเจ็บร้าวปานนี้
เพราะเรามอบให้ซึ่งไมตรี
ดวงใจเธอจึงลี้หนีหายไป
เพราะเราห่วงใยเพียงแต่เธอ
เธอเลยบอกว่าเบื่อและวุ่นวาย
เพราะเราคิดถึงแต่ไออุ่นที่อิงกาย
ความรู้สึกภายในจึงไม่อาจเจือจาง
ตัดรักตัดใจได้อย่างไรหนอ
หรือพบเจอตาต่อตาแล้วเหินห่าง
หรือยังยิ้มทักเป็นเพื่อนอยู่ข้าง ๆ
หรือแปลงร่างเป็นมารร้ายให้ตะลึง
ทำได้เพียงปล่อยเวลาให้ยาวนาน
แล้วทรมาน อ้างว้าง เมื่อนึกถึง
เพราะใจดวงนี้ยังคงคิดถึงคำนึง
ถึงเธอผู้ซึ่งไม่มองมาแม้หางตา....
14 กุมภาพันธ์ 2550 09:08 น.
whitelily
หนึ่งวันในหนึ่งสัปดาห์
ก็มีค่ามีความหมาย
เพราะมีเธอเคียงข้างกาย
มีดอกรักโปรยปรายภายในหัวใจ
มีเสียงหัวเราะ มีรอยยิ้ม
ที่พราวพริ้ม และสดใส
เป็นวันเดียวที่ได้รับอะไรมากมาย
จนไม่อยากให้.....หมดเวลา
แม้จะเป็นเพียงหนึ่งวัน
แต่ก็สำคัญล้นคุณค่า
วันอื่น ๆ กลายเป็นวันธรรมดา
จึงอยากให้หนึ่งสัปดาห์มีเพียงหนึ่งวัน
9 กุมภาพันธ์ 2550 09:17 น.
whitelily
เก็บอาวรณ์ ซ่อนอาลัยใจเป็นทุกข์
ระทมซุกซอกทรวงยามห่วงหา
ความปวดร้าวแฝงไว้ในดวงตา
จนมิกล้ามองใครให้เนิ่นนาน
อยากพบรักจริงใจใช่เหมือนฝัน
อยากประสบพบวันอันแสนหวาน
ไม่อยากอยู่กับเศร้าที่ร้าวราน
เวลาผ่านพลาดหวังยังอาวรณ์
ปวดที่ใจใครรู้เราผู้แพ้
รักเขาแปรให้เห็นเป็นรักซ้อน
รักเคยชื่นกับหน่ายมาคลายคลอน
รักเขาจรหนีไกลไม่มาเยือน.....!