14 ธันวาคม 2550 13:41 น.
whitelily
เ จ็ บ เ จี ย น ต า ย ว า ย ชี ว า ต้ อ ง อ า สั ญ
เ พ ร า ะ พิ ษ รั ก บั่ น ท อ น จิ ต ป ริ ศ น า
ส า ย ใ ย รั ก ผู ก พั น ต รึ งอุ ร า
สุ ด โ ศ ก า เ มื่ อ รั ก ต้ อ ง ม า จ า ก ไ ก ล
ใ ห้ ห า สุ ข ใ ย ทุ ก ข์ กั บ ยิ่ ง เ พิ่ ม
ห า รั ก เ ติ ม รั ก ก ลั บ ห่ า ง ห า ย ไ ป
ห า ใ จ ต่ อ ใ จ ใ ย ก ลั บ ส ล า ย
ยิ่ ง ค้ น ห า ยิ่ ง จ า ก ไ ก ล ยิ่ ง เ จ็ บ ต น
ฉั น นั้ น ค ง ถู ก ส า ป ใ น ค ว า ม รั ก
ทั้ ง เ ห นื่ อ ย ทั้ ง ห นั ก ใ จ ต้ อ งจำ น น
นั บ จ า ก นี้ ไ ม่ ข อ พ บ ใ ค ร สั ก ค น
ไ ม่ ข อ ห ล ง ก ล ต่ อ เ ล่ ห์ รั ก ที่ หั ก ท ร ว ง.....
6 ธันวาคม 2550 09:22 น.
whitelily
ในสายลมหนาวของวันนี้
หัวใจคิดถึงคนดีคนหนึ่ง
มาพร้อมลมหนาวที่ตราตรึง
พร้อมมิตรกึ่งเหงาเศร้าคำนึง
ค่ำคืนของความหนาวช่างยาวนาน
อ้างว้าง...ทรมาน...จิตรำพึง
กายหนาวเหน็บเจ็บใจที่ได้พึ่ง
ความรู้สึกลึกซึ้งกับอดีตในหัวใจ
สงบเงียบหายเหมือนไร้เงา
ความห่วงใยจากเขาเริ่มขาดหาย
รอยยิ้มในแววตาล้วนเสื่อมคลาย
หัวใจแปรเปลี่ยนเปลี่ยนแปรด้วยเวลา
ลมหนาวหวนคืนมาอีกครา
แต่เขาไม่มา ไม่พบหน้า
เขาไม่รัก ไม่บอก หลอกนี่นา
เสียเวลา-น้ำตาตอนลมหนาวทุ้กปี....