รักนิดนิดคิดเท่าไหร่หนอ ? รักเฝ้าพนอจะดีไหม รักคลอเคลียคงพอใจ รักจริงใจอิงซบก็คงดี หรือแค่ "คิดถึง" ก็ซึ้งดูน่ารัก หรือแค่ "คำรัก" พูดกระซิบก็เข้าที หรือแค่ "ห่วงใย" ผูกพันนานนับปี หรือแค่ "เข้าใจ" คนดีทุกทีที่ต้องการ ส่งรอยยิ้มพิมรักไปทักทาย ส่งท๊อฟฟี่แทนใจตอนเดินผ่าน ส่งคำหวานคลายทุกข์ดั่งน้ำตาล ไม่เคยผ่านสิ่งดีดีให้จากไกล รักนิดนิดคิดเท่าไหร่หนอ รักน้อยน้อยแต่นานนานจะได้ไหม รักทั้งกายทั้งใจยามห่างไกล คิดเท่าไหร่เท่านี้ได้ไหมจ้ะ "ความรัก"......
เสียงหัวใจถ่ายถามถึงความหวาน เมื่อวันวานนั่งมองตะวันลับ อยู่เคียงคู่เคียงกายเบียดกระชับ อวลไออุ่นกับรักเราสองคน ฟ้ายามเย็นเฝ้าเห็นอยู่ทุกวัน เฝ้ามองหาสัมพันเรากลับวน คอยแบ่งปันแบ่งรักอีกสักหน รอ.รอ.รอ.มนต์รักคนคนเดิม ไร้ข่าวคราวสื่อสารอยู่เป็นนาน ไร้สำเนียงขับขานที่เคยเติม ไร้น้ำเสียงบอกรักที่คอยเพิ่ม ไร้จุมพิตเคลิ้มฝันของคืนวัน ตะวันวันนี้สีสวยละลานตา ทุ่งหญ้าพริ้วไหวตามลมที่แปรผัน หนึ่งเงาทาบทามผ่านตะวัน เป็นหนึ่งรำพันที่มิได้พบพาน รักครั้งก่อนวนกลับมาอีกครั้ง มาถักทอรังรักก่อประสาน ร่วมเรียงเคียงรักเป็นตำนาน ด้วยรักมานานกับคำว่า "รอ"
เธอดีเกินไปสำหรับเรา เธอไม่เข้าใจในความรัก เธอคิดต่างกับเรามากนัก เธอเลิกรักเราเถอะคือคำกล่าว.... คำบอกของคนที่เคยรัก คำบอกตัดหักหัวใจร้าวร้าว คำบอกดุดันพร้อมแข็งกร้าว คำบอกมาราวกับไร้เยื้อใย ฉันรักเธอมากเป็นที่สุด ฉันหยุดเรื่องราวของเราไม่ได้ ฉันเหงาเหงาเมื่อขาดเธอไป ฉันหัวใจสลายเมื่อเธอพูดมา ไม่ไปได้ไหมค่ะ "ที่รัก" ไม่ตัดรักเราเหมือนเฉยชา ไม่รักคนอื่นแล้วเอ่ยลา ไม่นำพาใครมาแทนที่กัน ความคิดที่ไม่มีเสียง..... คำพูดที่เรียงอยู่ในใจเท่านั้น คำบอกที่ไม่กล่าวนั่นคือฝัน ความหุนหันแลทิฐิจึงครอบครอง