29 มิถุนายน 2549 09:44 น.
whitelily
บางครั้ง ความรักเข้ามาหาเพื่อให้เราเรียนรู้
มิใช่ ให้เราครอบครอง..
ไม่ผิด หากจะรัก คนมีเจ้าของ แต่จะ
ผิดหากเข้าไปทำหน้าที่ซ้ำซ้อนคนอีกคน..
หน้าที่ของความรัก คือการเดินไปมอบความรักและยืนเฉย ๆ
เพื่อรับมัน ไม่ใช่ การดิ้นรนเพื่อให้ได้มา..
ในห้วงรัก การถูกรักมันสุขใจ การมอบความรัก มันอิ่มเอม
และเมื่อได้รับการปฏิเสธ มันทรมาน...
ความรักจะเกิดขึ้น เมื่อเกิดการถ่ายเทพลังอันอ่อนโยนของ คนสองคน
ความรักมิใช่ การเข้าไปเป็นชีวิตเขา แต่คือการเข้าไป
อยู่ข้าง ๆ เขา...
คนบางคนเหมาะที่เกิดมาเพื่อให้เรารัก แต่ไม่เหมาะ
ที่จะร่วมชีวิตด้วย...
ความรัก ระยะแรก ทำให้ร่างกายหลั่งสารกระตือรือร้น
ทำให้มนุษย์ ทำทุกอย่างให้ได้มาซึ่ง ความรัก
แฟนก็คือ เพื่อนคู่คิดที่ก้าวไปด้วยกันในวันข้างหน้า...
ในวันที่ ความรัก คงที่ สารกระชุ่มกระชวยงดทำงาน
สิ่งเดียวที่จะทำให้อยู่ด้วยกันได้ตลอดไป คือความเข้าใจล้วน ๆ...
ความห่างไกล มันทรมาน เวลาเจอกันจึงหอมหวาน
และเป็นความทรงจำที่เก็บไปนั่งเพ้อฝันได้ในวันจาก...
บุคคลไม่พึงประสงค์สำหรับทุกคู่รัก
มักเดินทางมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย....
ผู้ชายแสดงความรัก ด้วยการกระทำ
ขณะที่ผู้หญิงอยากรู้ว่า "รัก" จากคำพูด...
...................(-.-).....................
.....เป็นบทความที่ประทับใจค่ะ ก็เลยอยากให้เพื่อน ๆ อ่านดูบ้างค่ะ......
12 มิถุนายน 2549 13:16 น.
whitelily
สายน้ำที่ลำธาร
ณ มุมนั้นฉันนั่งอยู่
มองแมกไม้และหมู่สัตว์
บ้างอยู่เป็นคู่และเป็นหมู่
บ้างบินเดี่ยวเพื่อไปข้างหน้า
แต่ฉันกลับต้องอยู่ ณ มุมนี้
มุมที่เคยมีเธออยู่เคียงข้าง
มุมที่เราพูดคุยและส่งยิ้ม
หากแตกต่าง.......
ที่วันนี้มีฉันเพียงเดียวดาย
......ณ มุมเดิมแห่งนี้......