18 พฤศจิกายน 2549 14:28 น.
whitelily
....อาจจะรักเธอมาก....
แต่ก้อจากกันนานแล้ว
คลาดเคลื่อนเหมือนดั่งแก้ว
ที่แตกแล้ว....ก้อลับเลย
ถ้าได้พบเจอ.....
คงเป็นแค่คนรู้จัก เฉย เฉย
ไฟรักมันผ่านเลย.....
ความรู้สึกคุ้นเคยมันหมดไป
อย่าทำมาเป็นเห็นใจ
หรือหลอกลวงใจกันอีกครา....
16 พฤศจิกายน 2549 07:12 น.
whitelily
สุดท้ายเป็นอย่างนี้
เป็นอย่างที่ใจไม่ต้องการ
เป็นอย่างทุกข์.....ทรมาน
เป็นอย่างความร้าวรานในหัวใจ
ไม่เคยคิดถึงการเปลี่ยนแปลง
ระแวงรักที่มีให้
คิดเพียง....ไม่มีใคร
แล้วเป็นงัย....เค้าบอกลา
สะใจไหมล่ะ....คราวนี้
ไม่มีเค้าแล้วคอยห่วงหา
มีเพียงเหงากับรอยน้ำตา
กับคำว่า "โชคดี"...
9 พฤศจิกายน 2549 12:53 น.
whitelily
ขอเก็บเพียงแค่วันหวาน
เนินนานเพียงแค่ความฝัน
ขอเก็บเพียงแค่คืนวัน
ที่เธอมีฉันในหัวใจ.....
ขอเก็บความรู้สึกเก่าก่อน
ห่วงหา อาวรณ์ อ่อนไหว
ขอเก็บความรักจากใจ
ครั้งหนึ่งเคยได้มาจากเธอ....
จะเป็นเพียงความคิดถึง
เก็บไว้ซึ้งซึ้ง ...... เพ้อเพ้อ......
จะเป็นเพียงอดีตที่เลิศเลอ
เตือนใจไม่ให้เผลออีกต่อไป
ขอเก็บเพียงแค่วันหวาน
ที่ทำฉันร้าวราน...หวั่นไหว
แทนความอ้างว้าง....ห่างไกล
ทำใจได้เมื่อไหร่.....จะส่งคืนให้เธอ
7 พฤศจิกายน 2549 15:53 น.
whitelily
คนแรกที่ฉันรัก....นั้นคือเธอ
ยิ้มเพ้อเพ้อเก๋เก๋ที่ส่งให้
สายตากลมโตที่บ่งบอกถึงภายใน
ว่าเธอนั้นแสนใจดีเกินกว่าใคร....
สิ่งแรกที่คิดใช่ชายในฝันหรือเปล่านะ
หรือกามเทพจะเล่นกลกับหัวใจ
ให้เจอเธอใด้เท่านี้เหมือนกำหนดไว้
คือยิ้มทักทางตาทางใจแแล้วเดินจาก....
ใจแรกที่คิดอยากหยุดเวลาไว้แค่นี้
เดินเคียงคู่มีเธอมีฉันคอยเข้าฉาก
แขนคล้องแขนเปิดใจอย่างคิดมาก
ว่า "แอบคิดถึง" เธอมากซะเหลือเกิน....
แท้จริงเป็นหญิงเอ่ยวาจาก็มิได้
เราเลยใช้สายตามองหาเวลาเดิน
เฮ้อ! ทำได้เพียงแต่เนี๊ยะแบบห่างเหิน
แล้วชิดใกล้อย่างเขินเขินทำงัยนะ...
3 พฤศจิกายน 2549 11:06 น.
whitelily
มองฟ้า.....ว่าฟ้ากว้าง
เค้วงคว้าง....ไม่รู้สิ้น
ก้มหน้า....ลงมองดิน
น้ำตาริน.....ด้วยเหงาใจ
ไขว่คว้า.....หาคนคู่
แต่ไม่รู้.....หาที่ไหน
เจ็บช้ำ.....มากเพียงใด
คนรู้ใจ......มาทำเมิน
เหนื่อยนัก....
ขอหยุดพักใจเสียก่อน
ด้วยเพราะว่าร้าวรอน
กับความรักครั้งก่อนที่ผ่านมา
เหนื่อยนัก....
ขอแค่หยุดพัก รักษา
แล้วจะใช้เศษส่วนของเวลา
เยียวยารักษาแผลของใจ....