6 มีนาคม 2550 17:10 น.
whitelily
ความรักระยะแรก....
ให้เต็มร้อยแทนหัวใจรัก
ทุกเช้าค่ำถักทอประสานรัก
กายชิดใจภักดีมิรู้หาย
เฝ้าส่งความห่วงใยและห่วงหา
พร้อมเสนอมาคิดถึงส่งให้ไป
ทั้งสบตา ส่งเสียงและเคียงใกล้
เป็นไออุ่นละมุนอยู่สองคน....
ระยะแผ่วปลาย....
ความห่วงใยที่เคยมีเริ่มล่องหน
แววตามองมาเริ่มร้อนรน
เพราะเธอมีกลลวงในหัวใจ
วันนี้ไม่ว่างเพราะต้องทำงาน
เมื่อวานไม่อยู่เคียงข้างเพราะเหนื่อยใจ
ระยะทางที่ใกล้เริ่มห่างไกล
เพราะเธอเริ่มถอยโดยไร้คำอธิบาย....
และแล้วหัวใจก็ร้องไห้.....
น้ำตาไหลรินลงแนบกาย
ใจระทมล้มทั้งยืนยังมิคลาย
เหมือนใจหายจากกายก็เพราะเธอ
ชีวิตรักไขว่เขวสิ้นเสน่หา
หัวใจห่างรักร้างลาไร้เธอเสนอ
กายนิ่งเฉยไม่รับรู้สิ่งพบเจอ
ความคิดเผลอเลอสับสนและวุ่นวาย....
นี่แน่ะหรือเศษส่วนของความรัก
ที่เรามักค้นหาไว้ประดับใจ
ล้อมรอบอุ้มชูรักจากฤทัย
แล้วจบสิ้นจากใจคือ "เดียวดาย"....
1 มีนาคม 2550 08:49 น.
whitelily
อิงแอบถึงวันในรอยฝัน
อิงแอบกังหันของความรัก
อิงแอบวาจาที่ทายทัก
อิงแอบหลักรักของสองเรา.....
ในรอยฝัน....
เธอและฉัน ผูกพันกัน ในวันเหงา
เธอและฉัน พักพิงใจ ในวันเศร้า
เธอและฉัน คือเงาฝัน ในแววตา
กังหันรัก....
หมุนทายทัก ในหัวใจ บางเวลา
หมุนอบอุ่น แนบดวงจิต พร้อมห่วงหา
หมุนภาษา สื่อในรัก ปรารถนา
คำทักทาย....
เสียงแว่วแว่ว อย่างใสใส ส่งบอกว่า
คิดถึงเธอ เสมอมา ทุกเพลา
ทั้งห่วงหา และรักจริง นะคนดี
หลักของรัก....
เล่าเรื่องราว ประจักษ์แจ้ง เอาใจใส่
ระยะห่าง ไกลแสนไกล ใจส่งใจ
และยึดมั่น ไว้ใจกัน มิระแวง
นี่แหละรัก....
มุมมองใหม่นักเปลี่ยนแปลง
มุมมองของสายตาที่พราวแพรว
มุมมองของแรงใจระหว่างฉันและเธอ
19 กุมภาพันธ์ 2550 11:09 น.
whitelily
เพราะเราอ่อนไหวมากเกินไป
ดวงใจจึงเจ็บร้าวปานนี้
เพราะเรามอบให้ซึ่งไมตรี
ดวงใจเธอจึงลี้หนีหายไป
เพราะเราห่วงใยเพียงแต่เธอ
เธอเลยบอกว่าเบื่อและวุ่นวาย
เพราะเราคิดถึงแต่ไออุ่นที่อิงกาย
ความรู้สึกภายในจึงไม่อาจเจือจาง
ตัดรักตัดใจได้อย่างไรหนอ
หรือพบเจอตาต่อตาแล้วเหินห่าง
หรือยังยิ้มทักเป็นเพื่อนอยู่ข้าง ๆ
หรือแปลงร่างเป็นมารร้ายให้ตะลึง
ทำได้เพียงปล่อยเวลาให้ยาวนาน
แล้วทรมาน อ้างว้าง เมื่อนึกถึง
เพราะใจดวงนี้ยังคงคิดถึงคำนึง
ถึงเธอผู้ซึ่งไม่มองมาแม้หางตา....
14 กุมภาพันธ์ 2550 09:08 น.
whitelily
หนึ่งวันในหนึ่งสัปดาห์
ก็มีค่ามีความหมาย
เพราะมีเธอเคียงข้างกาย
มีดอกรักโปรยปรายภายในหัวใจ
มีเสียงหัวเราะ มีรอยยิ้ม
ที่พราวพริ้ม และสดใส
เป็นวันเดียวที่ได้รับอะไรมากมาย
จนไม่อยากให้.....หมดเวลา
แม้จะเป็นเพียงหนึ่งวัน
แต่ก็สำคัญล้นคุณค่า
วันอื่น ๆ กลายเป็นวันธรรมดา
จึงอยากให้หนึ่งสัปดาห์มีเพียงหนึ่งวัน
9 กุมภาพันธ์ 2550 09:17 น.
whitelily
เก็บอาวรณ์ ซ่อนอาลัยใจเป็นทุกข์
ระทมซุกซอกทรวงยามห่วงหา
ความปวดร้าวแฝงไว้ในดวงตา
จนมิกล้ามองใครให้เนิ่นนาน
อยากพบรักจริงใจใช่เหมือนฝัน
อยากประสบพบวันอันแสนหวาน
ไม่อยากอยู่กับเศร้าที่ร้าวราน
เวลาผ่านพลาดหวังยังอาวรณ์
ปวดที่ใจใครรู้เราผู้แพ้
รักเขาแปรให้เห็นเป็นรักซ้อน
รักเคยชื่นกับหน่ายมาคลายคลอน
รักเขาจรหนีไกลไม่มาเยือน.....!
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwhitelily
หน้าส่วนตัว
880
