13 มิถุนายน 2551 08:41 น.

..ชินชา & ชาชิน..

whitelily

แค่คนที่เราเคยรัก
แค่หลักชัยที่เคยฝัน
แค่ความรู้สึกที่แบ่งปัน
แค่หัวใจพัดหันไปตามลม

แค่เวลาที่เนิ่นนาน
แค่เผลอผสานนัยอารมณ์
แค่หลงกลรักจนขื่นขม
แค่คนหนึ่งคนที่จมกับเสียใจ

นี่หรือคือรักนัยใจ
หัวใจชาชาเกินร้องไห้
ความรู้สึกมันเจ็บเกินอ่อนไหว
ความเดียวดายสุดเหงากับชะตา

ฟังเสียงลมที่คร่ำครวญ
คิดคนึงหวนถึงวันเวลา
ที่รัก ที่ผูกพัน ที่ห่วงหา
แต่สุดท้ายก็ชินชาดังเช่นเคย......

2166

love

comment

23 พฤษภาคม 2551 11:05 น.

..~.~... ?

whitelily

ตะวันลับขับเคลื่อนสู่เย็นย่ำ
วิหคคืนถ้ำโผบินโดยเร็วไว
ริ้วหญ้าต้องลมพลิ้วอ่อนไหว
ทิวาราตรีเยือนใจใครหลายคน

ขอบฟ้ามืดดำคราค่ำคืน
หนึ่งเงาเหงายืนคู่กับใจคน
หนึ่งความเงียบเทียบว้าเหว่ครั้งสับสน
หนึ่งร้อนรนจนใจใฝ่คิดถึง

เหตุใดใจไม่ลืมแต่กลับจำ
ช่วงค่ำคืน คืนนั้นที่ก่ำกึ่ง
ไม่บอกไม่กล่าวให้ใจซึ้ง
เงียบ ๆ ลืม ๆ ซึ่งคำตอบ

อยากหักลบกลบความรู้สึก
ไม่ให้ลึกฝังใจกับความชอบ
ไม่ให้รักลุ่มหลงจนไร้ขอบ
ไม่ใช่มอบซึ่งความไว้วางใจ

คงไม่ผิดที่จบกันเช่นนี้
คงไม่ผิดที่ไม่ยื้อหัวใจใคร
คงไม่ผิดที่ไม่รักคนไร้ใจ
คงไม่ผิดที่เงียบหยุดพักใจ....

962

love

comment

13 พฤษภาคม 2551 09:34 น.

.. คิดถึง..คิดถึง..

whitelily

คิดถึง...อ้อมกอดที่อบอุ่น
คิดถึง...สัมผัสกรุ่นไอรัก
คิดถึง...หมอนนุ่มก็คือตัก
คิดถึง...รักที่ห่างไกลไปเกินฝัน

คิดถึง...รอยยิ้มของวันเก่า
คิดถึง...เงาความสุขอยู่ทุกวัน
คิดถึง...วงข้าวที่มีกันและกัน
คิดถึง...จันทรายามนั่งนับดาว

คิดถึง...กับข้าวแสนอร่อย
คิดถึง...แกงหอยสูตรเด็ดพราว
คิดถึง...น้ำพริกกับผักอยู่ทุกคราว
คิดถึง...ข้าวร้อนเสริฟพร้อมรัก

คิดถึง...ขนมทองม้วนรสดี
คิดถึง...รังผึ้งสีเหลืองหอมหวานนัก
คิดถึง...อ้อยควั่นมีไม้ปัก
คิดถึง...มะม่วงดองลักขายหารายได้

คิดถึง...คิดถึง...คนบนฟ้า
คิดถึง...คิดถึง...ทุกเวลาที่มองไป
คิดถึง...คิดถึง...ทุกทีที่เหงาใจ
คิดถึง...คิดถึง...สุดหัวใจของฉันเลย....

..**.. ..**.. ..**.. ..**.. ..**.. ..**.. >

1117

love

comment

7 พฤษภาคม 2551 09:06 น.

^^ ยืมได้ป่ะ ? ^^

whitelily

หัวใจดวงน้อยสะดุดตกหลุมรัก
ชายน่ารักน่ามองสุดจะหล่อ
ทั้งสูงทั้งขาวมาดเท่ห์มีเสน่ห์จนเกินพอ
ยิ้มเล็กเล็กวาจาฉอเลาะก็พาที

ใช่เลยชายในฝันยามค่ำคืน
สุภาพบุรุษที่ยืนเคียงคู่กับฉันนี่
คนเฟอร์เฟ็กกะคนน่ารักช่างเหมาะดี
โอ้! ชื่นฤดีหรรษาหากเกิดจริง

สุดท้ายชายน่ารักคล้องแขนเพื่อน
เดินเคลื่อนไหวแนบชิดสนิทยิ่ง
ตามองตาแสนเคลิ้มไม่ไหวติง
อกซบอกกายพิงใจคิดแล้วช่างอบอุ่น

ในฐานะเพื่อนสนิทและเพื่อนรัก
ขอยืมที่รักควงหน่อยได้ไหมคุณ
แค่งานเลี้ยงงานเดียวคงไม่วุ่น
จับมือนุ่ม ๆ ละมุนตลอดงานก็เพียงพอ.... (อิ อิ...ยืมได้ป่ะเอ่ย ?)