12 กรกฎาคม 2550 18:48 น.
White roses
ดุจดั่งสาย..วารี..เลี้ยงชีวิต
อันวิจิตร..เปล่งประกาย..ในห้วงฝัน
เรื่อยเรื่อยไหล..จากแดนดิน..ถิ่นพิมาน
หลั่งรินรด..ดวงชีวัน..ในวันนี้
ต่างคนต่าง..อยู่ไกล..แต่ได้พบ
สองดวงใจ..มาบรรจบ..ยากหลบหนี
ได้เปิดเผย..เรื่องราว..เก่าก่อนมี
ปลอบชีวี..ยามทดท้อ..ต่อชะตา
แม้มิเคย..พบหน้า..สักคราหน
ตัวและตน..ยังปกปิด..ปริศนา
ทั้งสุ้มเสียง..อรรถรส..บทวาจา
รอเวลา..เปิดเฉลย..เผยตัวตน
จารอักษร..กลอนกานต์..ผ่านมาถึง
ว่าตราตรึง..เธอกว่าใคร..ในแห่งหน
รักห่วงหา..อาวรณ์..ยากถอนตน
หวังยินยล..พานพบ..สบสายตา
ใกล้หรือไกล..เพียงใด..ได้สัมผัส
ใจทราบชัด..ถึงอีกใจ..ฝันใฝ่หา
ถ้อยคำรัก..สลักซึ้ง..ตรึงอุรา
รู้คุณค่า..แห่งไม่ตรี..มีให้กัน
ใจดวงนี้..มีเพียงหนึ่ง..ไม่ซึ้งสวย
แต่เปี่ยมด้วย..ความรัก..ภักดิ์ดีมั่น
ปรารถนา..เคียงคู่..อยู่นิรันดร์
รับใจฉัน..ไว้ได้ไหม.."คู่ใจเธอ"....
5 กุมภาพันธ์ 2558 15:34 น.
White roses
ได้ฟังคำ..น้ำตาร่วง..ด้วยห่วงหา
มิอาจเอ่ย..เปล่งวาจา..ออกมาได้
ช่างอึดอัด..ในอก..สะทกใจ
ราวกับมี..สิ่งใด..แฝงในคอ
รักต้องห้าม..หวามไหว..ใจรันทด
เศร้าสลด..ยิ่งกระไร..นะใจหนอ
อ่านถ้อยคำ..น้ำใสใส..ไหลเอ่อคลอ
ชีวิตหนอ..สองเรา..เศร้าโศกตรม
รักทั้งรัก..แต่แล้วใย..ยิ่งไกลห่าง
แสนอ้างว้าง..เดียวดาย..ให้ขื่นขม
ฟ้ากลั่นแกล้ง..รักของเรา..จึงจ่อมจม
ต้องระทม..เหว่ว้า..ทุกคราไป
ในชาตินี้..เกิดมา..พาใจโศก
แสนวิโยก..ในดวงจิต..คิดไฉน
โลกสร้างรัก..แต่กลับร้าง..ห่างเลยไป
จึงซ่อนหน้า..รักษาใจ..อยู่ดายเดียว..
27 มิถุนายน 2550 20:06 น.
White roses
อันความรัก..หลากนิยาม..มากความหมาย
แล้วแต่ใคร..จะประสบ..หรือพบเห็น
คณานับ..สุดบรรยาย..หลายประเด็น
ช่างแฝงเร้น..ด้วยอำนาจ..ดุจศาตร์มนตร์
มิอาจมี..คำใดเลย..มาเอ่ยอ้าง
หรือวาดหวัง..กับความรัก..เลยสักหน
ทั้งหวานแหวว..ร้ายกาจ..ประหลาดล้น
สุดจักทน..ยามเจ็บหนัก..รักมลาย
ยามแรกรัก..แสนหวาน..ปานน้ำผึ้ง
ครั้นยามถึง..รักอับปาง..เริ่มจางหาย
แทบดับดิ้น..สิ้นชีพ..ชีวาวาย
เปลี่ยนเรื่อยไป..ตามนิยาม..ความเป็นไป
โอ้ หัวใจ..ใยร้อนรุ่ม..กลัดกลุ้มนัก
ถูกโซ่รัก..พันธนาการ..หรือไฉน
แทบประทุ..เดือดราว..ภูเขาไฟ
จึงคลั่งไคล้..หวนหา..ทุกนาที
นั่งสวดมนตร์..ไหว้พระ..สมาธิ
แต่สติ..เหตุใด..ใยลอยหนี
เคยมั่นคง..ตรงจุด..หยุดกับที่
กลับหลีกลี้..ลอยหาย..ไปที่ใด
ภูผาสูง..ขอบฟ้ากั้น..ใช่ปัญหา
รักบินมา..แนบชิด..สนิทใกล้
ฝังผนึก..ลึกซึ้ง..ตรึงหัวใจ
อย่าหวั่นไหว..ในความรัก..ที่ภักดิ์ดี
ได้สัมผัส..ความรัก..ความห่วงหา
อักษรา..เรียงบรรจง..ส่งถึงที่
รักบังเกิด..ขึ้นกลาง..หว่างฤดี
ยากหลบลี้..ดุจอำนาจ..ศาสตร์มนตรา
ให้งวยงง..หลงทาง..ช่างสับสน
คงถูกมนตร์..ตรึงสลัก..รักห่วงหา
แม้ยามนอน..ครวญคนึง..ถึงทุกครา
เพียงหลับตา..กลับเห็นหน้า..ยอดยาใจ...
26 มิถุนายน 2550 13:59 น.
White roses
***สาวฟ้าใส***
คนอะไร..ช่างพร่ำพลอด..ออดคำหวาน
กลัวเนิ่นนาน..กลับสลาย..กลายเป็นขม
รักจืดจาง..ร้างไป..ให้ระทม
น้องต้องตรม..น้ำตา..ใจอาดูร
ขอพี่อย่า..แรมร้าง..หรือห่างหาย
คู่เคียงไป..ได้อิงซบ..ความอบอุ่น
สองหัวใจ..เปี่ยมด้วยรัก..อันละมุน
นอนแนบหนุน..เคียงข้าง..ไม่ห่างกาย
พี่สัญญา..ได้ไหมจ๊ะ..โปรดตอบหน่อย
เอ่ยคำร้อย..สัญญา..อย่าหวั่นไหว
ตราปฟ้าสิ้น..ดินกลบหน้า..ลาลับไป
ใจคู่ใจ..ผูกสัมพัน..นิรันดร์กาล
แม้ชาติหน้า..ชาติไหน..ขอได้พบ
ไม่เลี่ยงหลบ..เคียงอยู่..เป็นคู่ขวัญ
ขอเทพไท้..ฟ้าดิน..เป็นพยาน
"ฟ้าใส"นั้น..ขอเคียงอยู่..คู่"สายลม"
***หนุ่มสายลม***
ได้ฝากกาย……ฝากใจ………..ไว้ตรงนี้
กับคนดี………..น้องฟ้าใส……..อย่างไรเล่า
บ้านหลังนี้…….เป็นวิมาน….….แห่งสองเรา
อยู่ร่วมกัน…….นานเนาว์……...มาเนิ่นนาน
ให้สัญญา…….จะฟูมฟัก……...รักเพียงเจ้า
จะไม่สร้าง……ความปวดร้าว…ให้นวลขวัญ
ขอเทพไท้……ได้โปรดมา…….เป็นพยาน
ว่าเราสอง…….จะรักกัน………มั่นยืนยง
จะรักษา……..ดวงใจเจ้า……..เฝ้าปลูกรัก
จะแน่นหนัก…รักเนื้อทอง…….น้องนวลหงส์
จะถนอม…….ดูแลนาง………อย่างซื่อตรง
จะมั่นคง……..แห่งรัก………..ภักดิ์ต่อกัน
ทั้งชาตินี้………ชาติหน้า…....…หรือชาติไหน
จะขออยู่………คู่ฟ้าใส…….…ฤทัยขวัญ
หนึ่งใจนี้………ขอมีเพียง……...นวลชีวัน
หนึ่งใจนี้…….…มอบจอมขวัญ…นิรันดร
*****************************************************
ถึงเวลา……….ต้องพราก……..จากบ้านนี้
บ้านหลังที่……มีให้……………ได้คลายเหงา
บ้านหลังนี้……ที่เคยมี………..กันสองเรา
ต่อแต่นี้……….คงเงียบเหงา….เมื่อเราไป
ไปกันเถิด…….คนดี…………..ที่รักจ๋า
เราสองพา……กันไป…………สร้างบ้านใหม่
บ้านหลังนี้……ถึงแม้น………..แสนสุขใจ
แต่บทกลอน….ยาวมากไป………จำใจลา
จะพาเจ้า…….ไปเที่ยวดู………สู่โลกกว้าง
พานวลนาง….มุ่งสู่ฝัน…………อันเจิดจ้า
เราทั้งสอง……จะเคียงคู่………กันทุกครา
ไปกันได้………แล้วแก้วตา……( ขอ )ลาทุกคน
ขอจบแบบมีความสุขดีกว่านะคะ..
จาก สาวฟ้าใส...( กุหลาบขาว )
และหนุ่มสายลม..( พี่ตะวันหรือ sunn )
อ้อ..แล้วก็หนุ่ม จิ้งจก..( พี่บนเกาะ )
ขอบคุณทุกๆท่านที่แวะมาอ่านและติดตามจนถึงตอนอวสานค่ะ..
25 มิถุนายน 2550 16:58 น.
White roses
คุณ..ฤกษ์...
ควักหัวใจจากอกมาตีแผ่
ชัดเจนแน่มอบรักปักทรวงร้อน
เธอคงมั่นปานขุนเขาที่เว้าวอน
หทัยถอนทุกข์ทับนับคืนวัน
ไม่เคยเตรียมหัวใจไว้ต้อนรับ
โสตสดับเพราะพริ้งยิ่งหวาดหวั่น
เหมือนฟ้าผ่ากลางแดดแผดตะวัน
กายเทิ้มสั่นหวั่นวิตกเหมือนพกไฟ
ต้องปรับตัวปรับใจอย่างไรบ้าง
ยามเคียงข้างจะวางหน้าออกท่าไหน
เคยแต่เดินคนเดียวเที่ยวเรื่อยไป
ไม่มีใครนำพามาเนิ่นนาน
เป็นพระคุณล้นฟ้าที่ปราณี
จะทำตัวให้ดีมีรักหวาน
โอกาศงามตามกันลงจากคาน
สุขใดปานคนรักกันฉันและเธอ....
กุหลาบขาว..
ใจสื่อใจ..ถึงกัน..ในวันนี้
ความรู้สึก..ดีดี..มีมอบให้
มากกว่าถ้อย..วลี..ที่เอ่ยไป
ออกจากใจ..จริงแท้..มอบแด่เธอ
ร้อยคำรัก..ร้อยคำใด..ในโลกหล้า
มิอาจมา..เทียบน้ำคำ..นำเสนอ
คำจากปาก..ออกจากใจ..ฉันให้เธอ
จึงล้นเอ่อ..มีค่าล้ำ..กว่าคำใด
ติดปีกใจ..บินนำ..ข้ามขอบฟ้า
แม้นมหา..สมุทร..สุดกว้างใหญ่
มิอาจห้าม..อำนาจรัก..จากหัวใจ
โผผินไป..สุดหล้า..มุ่งหาเธอ
มอบให้แล้ว..หมดหัวใจ..ให้ที่รัก
มากมายนัก..ใหญ่ยิ่ง..จริงเสมอ
ไม่แปรผัน..เปลี่ยนใจ..ไปจากเธอ
หวังพบเจอ..สักคราครั้ง..ยังภูมิใจ
ภูผาสูง..เสียดฟ้า..มากั้นขวาง
มิอาจยั้ง..พลังรัก..อันยิ่งใหญ่
แรงแห่งรัก..ด้นดั้น..ผลักดันไป
ผาสูงใหญ่..มิอาจกั้น..ฉันและเธอ...
( ขอแต่งกลอนหวานๆ คลายร้อนหน่อยค่ะ เห็นมีแต่กลอนเครียดๆ อ่านแล้วหายร้อนหรือยังคะ.. )
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1575
