15 สิงหาคม 2549 17:19 น.

ผู้แพ้..ที่ยิ่งใหญ่

White roses

ได้โปรดเถิดจงรีบไปให้ไกลฉัน
อย่าให้วันเวลาหมดความหมาย
ยิ่งใกล้กันยิ่งเจ็บช้ำระกำใจ
โปรดจงไปเสียทีเถิดที่รัก

มีความหมายอะไรใจเธอเปลี่ยน
ดั่งถูกเฆี่ยนกลางใจเสียหายหนัก
บอบช้ำเกินเยียวยาไร้ค่านัก
ขอหยุดพักหัวใจในวันนี้

เหนื่อยเหลือเกินกับชีวิตที่ผิดพลาด
เข็ดขยาดกับใจชายร้ายกว่าผี
เฝ้าหลอนหลอกไม่เว้นว่างสักนาที
จงไปดีไปที่ชอบจะขอบคุณ

จากวันนั้นถึงวันนี้ขอหนีห่าง
ยอมอ้างว้างเดียวดายไร้ไออุ่น
ดีกว่าถูก"ชายหญิงชั่ว"หยามทารุณ
รักวุ่นวุ่นควรสิ้นสุดหยุดเสียที


เหนื่อยเหลือเกินเหนื่อยนักขอพักผ่อน
ลบภาพหลอน"อดีตรัก"สิ้นศักดิ์ศรี
ิทั้งหยามเกียรติหยามหมิ่นสิ้นความดี
หมดแรงที่ต่อสู้อยู่เพื่อใคร

ฉันก็คงเป็นฉันเช่นวันก่อน
เจ้าอารมณ์แสนงอนและอ่อนไหว
เป็นตัวของตัวเองและจริงใจ
บังคับให้"เป็นคนอื่น"ฝืนไม่เป็น

เมื่อไม่รักกันแล้วก็ไม่ว่า
เสียเวลามาสอบถามความคิดเห็น
ใครดีกว่าจงไปเถิดอย่าใจเย็น
ีได้รู้เช่นเห็นชาติกันเสียวันนี้

ฉันเป็นคนไม่ดีอย่ามาใกล้
เชิญเถิดไปอยู่กับเขาให้สุขขี
หญิงก็ชั่วชายก็โฉดสมกันดี
ดั่งโลงผีกับศพเน่าเข้าตำรา

เธอไปดีขอให้ดีมีความสุข
ฉันกับลูกพร้อมอภัยไม่ถือสา
อย่าห่วงหน้าพะวงหลังดั่งแล้วมา
มองข้างหน้าก้าวต่อไปให้ถูกทาง

ชีวิตคนมีเท่านี้เท่าที่เห็น
ไม่ได้เป็นดั่งใจเสียทุกอย่าง
เลือกทางหนึ่งจำต้องยอมเสียอีกทาง
้ขอหันหลังยอมแพ้พ่าย"ไม่แย่งชิง".......				
15 สิงหาคม 2549 15:43 น.

สงครามเขมร...

White roses

สงครามเขมรเกิด
ดุจเปิดนรกรอ
เหตุใดไฉนหนอ
วิปโยคสะเทือนขวัญ

ฝูงชนบ่พบสุข
ริปุรุกพิชิตขัณฑ์
ทั่วแคว้นปะไฟกัลป์
อุระร้าวสลดใจ


เสียงปืนระเบิดก้อง
ปะทะกองทหารไซร้
ร่ำร้องระงมไป
ผงะหงายมิอาจทน

คาวเลือดระคนกลิ่น
สละสิ้นชะตาตน
เพื่อชาติกษัตริย์พ้น
อริพ่ายมลายพลัน

เสียชีพบ่เสียสัตย์
จะขจัดศัตรูพาล
แซ่ซร้องระบือขาน
สดุดีกษัตริย์ไทย...				
14 สิงหาคม 2549 17:30 น.

ภพที่ซ่อนเร้น...( พร้อมคาถาพระพิฆเนศ )

White roses


l_0eb2c11fa33c77479a6a3ac986d082-1.gif?t

ได้ไปงานไหว้ครูจึงรู้เห็น
ถึงความเป็นไปได้หลายคนเชื่อ
อำนาจลับแฝงเร้นใกล้ใกล้ตัว
ใช่เมามัวลุ่มหลงจนงมงาย

ภพต่อภพซ้อนกันชั้น"บรรยากาศ"
บางคนอาจไม่รู้เห็น"ใช่เรื่องง่าย"
ดุจอำนาจลึกลับแฝงเร้นกาย
ขอหญิงชายควรนึกตรองตรึกดู

ได้สัมผัสอำนาจอันลึกเร้น
แต่บางคน"มองไม่เห็น"จึงไม่รู้
ต่างว่า"บ้า"งมงายลองคิคดู
ได้สัมผัส"บรมครู"รู้แก่ใจ

ทุกวันกราบวิงวอนให้พ้นโศก
ปราศจากโรค..ทุกข์ร้าย..ให้หายไข้
บรรดาลโชคมั่งมีสุขเสมอไป
พระองค์ไซร้คุ้มครองทุกผองชน

คือองค์พระ"พิฆเนศ"วิเศษนัก
พระผู้รักพระมารดาอย่างเหลือล้น
ขจัดอุปสรรคทั้งหลายแด่ปวงชน
ศิลป์ปินทุกชั้นชนควรบูชา

(คาถาบูชาพระพิฆเนศ ใครบูชาจะพ้นจากอุปสรรค ประสบความสำเร็จ)

โอม ศรีคะเนศายะนะมะ
ชะยะคะเณศะ ชะยะคะเณศะ ชายะคะเณศะ
เทวา มาตา ชากี ปะระ วะตี ปิตามะหา เทวา ละฑุวัน
กา โกคะ ละเค สันตะ กะเร เสวา เอก ทันตะ
ทะยาวันดะ จาระ ภุชา ธารี มาเถ สินทูระ เสเห
มูเส กี อะสะวารี อันธะนะ โก อางขะ เทตะ
โก กายา พามณะนะ โก กุตรร เทตะ
โกทินะ นิระทะนะ มายาฯ				
14 สิงหาคม 2549 17:08 น.

โรคหัวใจ....!!

White roses

โรคหัวใจนั่นแหละหนามักมาแปลก
ชอบมาแทรกอยู่ระหว่างกลางใจฉัน
มาพร้อมกับโรคร้ายเป็นรายวัน
ชื่อโรคนั้นคือ"ขื่นขมตรมอุรา"

ออกไปนะ.!!โรคหัวใจไปให้พ้น....
รู้ไหมคนปวดร้าวเศร้าหนักหนา
เชิญออกไป.!!ให้ไกลสุดสายตา
อย่าได้มาข่มเหงกัน ฉันสุดทน....

ต้องหาเกราะมาป้องกันทุกวันนี้
และต้องมีพลังจิดหมั่นฝึกฝน
คอยทำนุบำรุงหัวใจตน
ให้หลุดพ้นจากโรคร้าย"โรคหัวใจ".....				
14 สิงหาคม 2549 13:00 น.

นี่หรือ...ความรัก..

White roses

ใจนะใจ..ทำไม..ไม่หยุดคิด
จิตนะจิต..คิดถึง..แต่ความหลัง
วันที่รัก..จบสิ้น..ใจภินทร์พัง
วันเธอร้าง..จากไป..ไม่กลับมา

อยากจะลืม..ลืมไป..ให้หมดสิ้น
ยังถวิล..หวนไห้..อาลัยหา
อยากจะลืม..แต่กลับจำ..ย้ำติดตา
ทำอย่างไร..ดีนะ..ใจนะใจ

นี่หรือที่..เขาเรียกว่า..รักครั้งแรก
ช่างน่าแปลก..อนิจจา..น่าใจหาย
เจ็บเหลือดี..เจ็บนัก..รักกลับกลาย
"สนิมร้าย..สนิมรัก"..หักอกตรม

รักเอย....รักเจ้า...เข้าฝังจิต
ดั่งเข็มพิษ..ซึมแทรกใจ..ให้ขื่นขม
แพร่ขยาย..พิษร้าย..จนงายงม
ก็สาสม..กับโง่เง่า..ไม่เท่าทัน

ต่อจากนี้..ต้องเสริมใย..ใจหนักแน่น
ล้อมชายแดน..หัวใจ..ลวดหนามกั้น
เอ็ม16..อาร์พีจี..คอยป้องกัน
อย่าให้ราน..รุกใจ..จากชายลวง...				
Lovers  1 คน เลิฟWhite roses
Lovings  White roses เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟWhite roses
Lovings  White roses เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟWhite roses
Lovings  White roses เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงWhite roses