5 กันยายน 2549 17:03 น.
White roses
ลูกผู้หญิงต้องสู้ทนแม้โดนแกล้ง
แทบอ่อนแรงพลาดพลั้งใจยังสู้
เจอแต่ความอยุติธรรมลองคิดดู
แม้หดหู่ก็ยิ้มได้เมื่อภัยมา
ไม่เคยคิดง้อชะตาว่าตกต่ำ
คำเหยียดหยามช่างปะไรใช่ปัญหา
เป็นผู้หญิงมีศักดิ์ศรีมีจรรยา
ต้องรักษาคุณธรรมประจำใจ
ก็เคยนะ..ผิดหวังครั้งอดีต
แต่ชีวิตก็ยังอยู่สู้ไม่หน่าย
เป็นบทเรียนสอนชีวิตเตือนจิตใจ
ผู้หญิงใช่.."จะอ่อนแอ"..แพ้ทุกคน
3 กันยายน 2549 21:40 น.
White roses
อันความฝันพี่จ๋าต้องมีตื่น
ฝันสดชื่นทุกข์เศร้าหรือขื่นขม
หากฝันดีก็สุขใจในอารมย์
ฝันทุกข์ตรมตื่นฝันคงร้าวราน
มุมเบิกบานในใจเคยได้พบ
มุมสงบในหัวใจก็เคยผ่าน
เป็นมุมฝันที่สดใสเจิดตระการ
อย่ามองผ่านว่าเป็นจริงหรือสิ่งลวง
จริงอยู่นะไม่เคยกลัวใครค่อนแคะ
เรานั่นแหละพร้อมจะก้าวให้ลุล่วง
ใจของฉันจะฉีกเศร้าที่เร้าทรวง
สิ่งทั้งปวงคงสมหมายด้วยใจเรา
เราต่างเร้าความฝันอันบรรเจิด
เพื่อตะเพิดความเศร้าเคล้าความเหงา
ความฝันจะซึมซาบอาบใจเรา
โปรดจงเข้าใจฉันหากฝันนาน.....
2 กันยายน 2549 19:23 น.
White roses
ขอขอบคุณกับแรงใจที่ให้นี้
เธอช่างเป็นคนดีใช่คนเก้อ
ยามอดสูฉันยังรู้ว่ามีเธอ
เปิดมาเจอบนเวปไซท์คลายกังวล
ไม่ใช่คู่แต่เป็นเพื่อนเตือนให้คิด
ช่วยปลอบจิตให้หายคลายสับสน
เปิดเวปไซท์เจอคำปลอบชอบกมล
ดั่งฟ้าดลให้ได้พบประสบเจอ
ยามร้องไห้อ่านบทกลอนสอนดวงจิต
ให้มิ่งมิตรอย่าหวั่นไหวหายเพ้อเจ้อ
เขามีใหม่ช่างประไรอย่าละเมอ
ชีวิตเธอต้องมุ่งหน้าฝ่าฟันไป
น้ำตาแห่งความดีใจไหลอาบแก้ม
ดั่งจันทร์แรมมีดาราส่องแสงฉาย
เหมือนกุหลาบไร้หนามใกล้เฉาตาย
เพื่อนทั้งหลายช่วยรดน้ำให้ฉ่ำดิน
กุหลาบขาวเริ่มสดใสในวันนี้
มีปุ๋ยดีเพิ่มพลังไม่รูสิ้น
มีน้ำใจคอยดูแลเป็นอาจิณ
หากยลยินขอตอบ..ว่าขอบคุณ...
30 สิงหาคม 2549 15:28 น.
White roses
....ที่รักจ๋า....จำได้ไหม...
วันที่เธอจากไปในวันนั้น
กาลเวลาเคลื่อนไปเท่าไรกัน
ช่างแสนนานยิ่งนักยังจดจำ
ปล่อยฉันรออ้างว้างอย่างหมดหวัง
รักจืดจางแหนงหน่ายใจระส่ำ
มองเห็นภาพบนผนังยังจดจำ
ช่างตอกย้ำให้หนาวเหน็บเจ็บอุรา
ทุกวันคืนร้อนเร่าเฝ้าแต่ฝัน
แต่นับวันหมดความหมายไร้คุณค่า
เหมือนเศษดินเศษทรายในสายตา
เธอเมินหน้าจากไปไม่ใยดี
หนาวเหลือเกินเจ็บปวดรวดร้าวนัก
เหมือนเสาหลักปักเลนโอนเอนหนี
ดั่งลอยคอเวิ้งว้างกลางนที
รอคนที่ฉุดรั้งขึ้นฝั่งใจ
..ปล่อยฉันไป...ได้ไหมนะ...
ให้อิสระแกฉันในวันใหม่
อย่าทารุณกักขังแล้งน้ำใจ
อย่าถึงให้เคี่ยวเข็ญเข่นฆ่ากัน
ปล่อยฉันไปเถิดนะปล่อยไปเถอะ
ให้ฉันเจอะหนทางสร้างสู่ฝัน
มีอนาคตสุขสมใจในรายวัน
โปรดให้ทานฉันคนนี้เถิดที่รัก...
28 สิงหาคม 2549 21:26 น.
White roses
หัวใจฉันในวันนี้ไม่มีรัก
เพราะหยุดพักรักษาใจแผลใหญ่หลวง
โดนมีดรักปักกลางใจจากชายลวง
ใจแทบร่วงจากขั้วใจ..เจ็บใจจริง
จึงไม่ขอรักใครซ้ำช้ำมามาก
น้ำตาหลากท่วมใจเสียหายยิ่ง
พิษแห่งรักโถมกระหน่ำช้ำเสียจริง
ใจจึงดิ่งจมลงปลัก..ด้วยรักลวง..
***************************************
หัวใจ..แค่ก้อนเนื้อ..
หากหัวใจฉันเป็นเช่นกระดาษ
คงฉีกขาดยับยุ่ยเป็นผุยผง
ใจแสนบางอ่อนแอย่อมแย่ลง
ไม่นานคงดับสลายมลายไป
แต่หัวใจเป็นก้อนเนื้อเหลือให้เห็น
ยังคงเต้นหม่นหมองแอบร้องไห้
มีแผลลึกถึงก้นบึ้งของหัวใจ
ศัลยกรรมไม่หายใจยิ่งตรม..
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1560
