21 กันยายน 2549 19:15 น.
White roses
ดอกรักบานใช่โรยรา
ก็เพราะว่าบานกลางใจ
มั่นคงเสมอไป
ไม่มีวันจักโรยรา
สายตานั้นส่งถึง
ซึ้งแสนซึ้งสุขนักหนา
เงารักชักนำพา
เป็นเงาใจใฝ่ถึงกัน
หนึ่งนาทีรู้ไหมว่า
มีคุณค่ามหาศาล
ดุจรักกันมานาน
ทะลุกาลแห่งเวลา
อยากมอบรักทั้งหมด
แต่กลัวลดซึ่งคุณค่า
หากเธอไม่นำพา
คงถึงคราฉันสิ้นใจ
20 กันยายน 2549 16:22 น.
White roses
เพื่อนคู่คิดมิตรคู่คำสำนวนสวย
มีเธอช่วยจึงมีค่าหาไม่ง่าย
คำจากปากออกจากใจที่เดียวดาย
มีความหมายต่อจิตใจให้คำนึง
เธอก็เด่นอยู่ในกลางใจฉัน
อาจมีวันข้างหน้า"จะมาถึง"
คงได้พบสบตาสักครานึง
จิตตราตรึงชี้ให้เห็นบนเส้นทาง
ความอ้างว้างหายไปใจมีสุข
เศร้าโศกทุกข์โยนทิ้งไปในฟ้ากว้าง
ร่ายกวีหวานหยดเหมือนจับวาง
เราสองต่างมีหัวใจให้แก่กัน....
18 กันยายน 2549 21:07 น.
White roses
ไม่เคยมีความหวังใดในดวงจิต
ไม่เคยคิดจะให้ใครมารัก
ไม่เคยรู้ว่าใครอยากรู้จัก
ไม่คิดมากหากใครคิดจะลืม
วันวันหนึ่งรู้บ้างไหมใครคิดถึง
วันวันหนึ่งแอบซึ้งใจได้แต่ฝืน
วันวันหนึ่งแอบมองจันทร์ยามค่ำคืน
วันวันหนึ่งชอบแอบยืนคิดถึงใคร..
ฉันเกิดมาเพื่อรักสลักมั่น
ฉันเกิดมาเพื่อแบ่งปันความสดใส
ฉันเกิดมาเพื่อเป็นกำลังใจ
ฉันเกิดมาเพื่อห่วงใยมีไมตรี
ทุกวันนี้มองจันทร์พลันเห็นหน้า
ทุกวันนี้ดูเหมือนว่าฟ้าเปลี่ยนสี
ทุกวันนี้ยิ้มทั้งวันอารมย์ดี
ทุกวันนี้เหมือนแอบมีใครบางคน
เธอเป็นใครมาจากไหนฉันไม่รู้
เธอจะอยู่แห่งไหนฉันไม่สน
เธอจะรักใครใครมากี่คน
เธอจะสนหรือไม่ไม่สำคัญ
รู้ไว้ว่าฉันแอบสนเธอคนนี้
รู้ไว้ว่าดวงฤดีเริ่มไหวหวั่น
รู้ไว้ว่าคิดถึงเธออยู่ทุกวัน
รู้ไว้ว่าในใจฉัน"นั้นมีเธอ"
17 กันยายน 2549 12:22 น.
White roses
จันทร์เพ็ญเด่น..เห็นกระต่ายน้อยน่ารัก
จันทร์งามนัก..สวยเด่นเป็นไสว
จันทร์งามจริง..ดั่งหน้าเธอเพ้อร่ำไป
จันทร์จอมใจ..กลางใจฉันนั้นคือเธอ
หนึ่งไม่มี..ที่สองต้องใช่แน่
หนึ่งเดียวแท้..ในดวงใจใช่เพ้อเจ้อ
หนึ่งจริงจริง..ของฉันนั้นคือเธอ
หนึ่งเสมอ..เป็นที่หนึ่งในดวงใจ
เดียวดายนัก..หากวันใดจันทร์ไร้แสง
เดียวดายนัก..แทบอ่อนแรงใจสลาย
เดียวดายยิ่ง..หากเธอทิ้งฉันไปไกล
เดียวดายยิ่ง..หากกลางใจฉันไร้เธอ...
17 กันยายน 2549 12:09 น.
White roses
ความมืดมิดปกคลุมหุ้มผืนฟ้า
แต่ก็ยังมีดาราฉายแสงส่อง
ยามรุ่งเช้าสุริยายังเรืองรอง
แสงสีทองงามตาพาสุขใจ
สายน้ำยังไหลรินไม่เหือดแห้ง
ลมพัดแรงใบไม้ยังพลิ้วไหว
คลื่นยังซัดชายหาดอยู่ร่ำไป
ปลาแหวกว่ายไปมาช่างน่าดู
ต้นไม้ยังแตกกิ่งก้านสาขา
เหล่านกกาบินถลาร้องหาคู่
แว่วสำเนียงเสียงร้อง..จู้ฮุกกรู
ยามเช้าตรู่เพลินตาน่าชื่นชม
หยาดฝนโปรยลงมาคราฟ้าฉ่ำ
ดินชุ่มน้ำหญ้าสดเขียวดูเหมาะสม
เสียงหรีดหริ่งเรไรร้องระงม
ดั่งชมรมดนตรีราตรีกาล
ทุกวันโลกยังหมุนไปไม่หยุดนิ่ง
ทุกทุกสิ่งรอบรอบกายใช่ความฝัน
ชีวิตยังเดินหน้าอยู่ทุกวัน
ก็เช่นกัน"เมื่อมีฉัน"..ต้องมีเธอ....