21 ตุลาคม 2549 05:50 น.
White roses
แต่งเป็น กาพย์ สุรางคนางค์ 28
ชาวนาหน้าดำ คนเห็นว่าต่ำ
ไร้ยศศักดิ์ศรี กลิ่นโคลนสาปควาย
เหม็นร้ายกว่าผี คุณงามความดี
ยากใครจักเห็น
กว่ารวงเป็นข้าว ใครรู้ไหมเล่า
ชาวนายากเข็ญ เหงื่อหยดกี่หยาด
ไถคราดกี่หน กว่ากล้าเป็นต้น
เพราะฝีมือใคร
ครั้นข้าวออกรวง ชาวนาแสนห่วง
หาหุ่นคอยไล่ กลัวเจ้านกกา
บินมาทำลาย หากข้าววอดวาย
ใครกันเป็นทุกข์
รวงข้าวเริ่มเหลือง สดใสรองเรือง
ชาวนาเป็นสุข หาเคียวมาเกี่ยว
อย่างเชี่ยวชำนาญ ส่งไปตามบ้าน
ให้ใครเล่ากิน
เห็นความดีไหม โปรดจงเห็นใจ
ชาวนาทั่วถิ่น อาบเหงื่อต่างน้ำ
ชอกช้ำอาจิณ โปรดจงยลยิน
ยกย่องชาวนา
20 ตุลาคม 2549 15:49 น.
White roses
อันชีวิต..เกิดมา..ทุกชีวิต
ถูกลิขิต..ขีดไว้..ในโลกหล้า
ต้องผ่านร้อน..ผ่านหนาว..ร้าววิญญา
ทรมา..สุขทุกข์เศร้า..เคล้ากันไป
ต้องฝ่าฟัน..สู้ทน..ยามหม่นหมอง
ชีวิตต้อง..ผจญท้า..หาจุดหมาย
อย่ามัวรอ..ง้อชะตา..ทุกคราไป
ยามหวั่นไหว..ต้องอดกลั้น..อย่าหวั่นเกรง
เป็นเรื่องยาก..แท้จริง..ทุกสิ่งสรรพ
จึงต้องพร้อม..ยอมรับ..อย่างรีบเร่ง
ชีวิตเรา..เราควบคุม..ดูแลเอง
ใครข่มเหง..พร้อมต่อสู้..กู้ศรัทธา
แม้นโลกนี้..ไม่มีใคร..ไหนเคียงข้าง
ถึงอ้างว้าง..เดียวดาย..ไร้เดียงสา
จงลุกขึ้น..อย่างมุ่งมั่น..พร้อมทายท้า
ก้าวเถิดนะ..ฟันฝ่าไป..ให้โลกลือ.
19 ตุลาคม 2549 20:38 น.
White roses
เหตุใดเล่า..เธอเมินหน้า..ทุกคราครั้ง
สิ่งมุ่งหวัง..พลันถดถอย..ด้อยคุณค่า
ราวประหนึ่ง..รังเกียจนัก..ไม่นำพา
สองดวงตา..ไม่เหลียวแล..แม้หันมอง
ฉันยื่นมือ..มอบดอกไม้..ดอกเล็กเล็ก
เสมือนเฉก..เช่นหัวใจ..อันใสผ่อง
ถึงไร้สี..ไร้กลิ่น..เกินใฝ่ปอง
แต่เป็นของ..ล้ำค่า..จากดวงใจ
ตรองดูเถิด..คนดี..สุดที่รัก
มาตรแม้นจัก..เป็นดอกไม้..ไร้ความหมาย
แต่เปี่ยมด้วย..คุณค่า..แห่งหัวใจ
เธอรู้ไหม..สองมือฉัน..นั้นปลูกมา
จากหน่ออ่อน..ผลิกิ่งก้าน..จนเติบใหญ่
ทุ่มกายใจ..ดูแล..และห่วงหา
จนผลิดอก..ชูช่องาม..อร่ามตา
จึงนำมา..มอบให้เธอ..ในวันนี้
จะไม่ขอ..อ้อนวอน..ให้เธอรับ
หากเธอจับ..ขว้างปา..ขยำขยี้
ให้แหลกราญ..ย่อยยับไป..ไม่ใยดี
ต่อหน้านี้..ฉันไม่โกรธ..หรือโทษเธอ
ฉันปลูกมัน..ด้วยสองมือ..อันหยาบกร้าน
ผสมผสาญ..กับหัวใจ..มุ่งมั่นเสมอ
สุดแต่เธอ..จะเหยียบย่ำ..แล้วนะเออ
เพราะว่าเธอ..เป็นเจ้าของ..ครองมันแล้ว...
18 ตุลาคม 2549 20:20 น.
White roses
แต่งแบบอ่านแล้ว เข้าใจง่ายๆค่ะ
ข้าแด่องค์พระปิยะมหาราช
ข้าพระบาทน้อมประนบพระทรงศรี
เนื่องจากวันสวรรคตพระภูมี
ยี่สิบสามตุลานี้บรรจบกาล
พระองค์ทรงเป็นมหาราช
ชำนาญศาสตร์ชำนาญยุทธชำนาญสานต์
ทรงยอดเยี่ยมทางด้านวิชาการ
การทหาร การศึกษา คมนาคม
ด้านการต่างประเทศวิเศษนัก
ทรงประจักษ์เห็นการณ์ไกลอย่างเหมาะสม
ทรงประภาสเชื่อมสัมพันธ์"อาณานิคม"
ชาวต่างชาติชื่นชมพระไมตรี
ด้วยพระวิริยะอุตสาหะ
พระอัจฉริยะทรงเลิศประเสริฐศรี
ทรงเชี่ยวชำนาญการกวี
ร้อยกรองมีมากมายสุดพรรณา
ทั้งร้อยแก้วกาพย์เห่เรือและลิลิต
ทรงลิขิตมากมายเป็นหนักหนา
โคลงสุภาษิตนิราศดื่นดาษตา
บทละครล้ำค่าน่าชื่นชม
พระองค์ทรงบำบัดทุกข์บำรุงสุข
ไทยพ้นทุกข์ร่มเย็นเป็นสุขสม
รอดพ้นจากพวกล่าอาณานิคม
ทรงเลิกล้มระบบไพร่ที่เคยมี
ทรงบริหารแผ่นดิน" โดยสิทธิ์ขาด "
ประชาราษฎร์แซ่ซร้องเฉลิมศรี
ทรงประกาส" เลิกทาส "ไม่ให้มี
เริ่มต้นปี 2417 สำเร็จลง
พัฒนาระบบเศรษฐกิจ
ทั้งพานิชย์การศึกษาตามพระประสงค์
ทรงขอแรงพระบรมวงศานุวงค์
จัดตั้งโรงรักษาไข้ในชุมชน
จึงเป็นโรงพยาบาลทุกวันนี้
ธ.ทรงมีพระเมตตาอย่างเหลือล้น
ทรงประกาศห้ามสูบฝิ่นทุกชั้นชน
ทรงกังวลห่วงใยไทยประชา
ทรงนำเทคโนโลยี่สมัยใหม่
เข้ามาใช้แทนแรงงานดีนักหนา
ยกเลิกเกณฑ์แรงงานคน ทำโยธา
นำเครื่องจักรเข้ามาแทนแรงงาน
ริเริ่มการไปรษณีย์โทรศัพย์
ทรงปรับปรุงวิทยุการสื่อสาร
ทุกวันนี้จึงทันสมัยทันเหตุการณ์
ทั้งยวดยานพาหนะสะดวกสบาย
ทรงได้รับฉายา" ปิยะมหาราช "
ไทยทั้งชาติร้อยมาลามาถวาย
แทบพระบาทล้นเกล้าของชาวไทย
ยี่สิบสามตุลาไซร้ไทยภักดิ์ดี
ร้อยมาลาเป็นมาลัยใจสำนึก
น้อมรำลึก"พระมหากรุณาธิคุณ"พระทรงศรี
ข้าพระบาทกราบแทบเท้าพระภูมี
แด่องค์จักรี"มหาราช"ของชาติไทย...
18 ตุลาคม 2549 19:39 น.
White roses
แต่งเป็น ภาษาที่ อ่านแล้วเข้าใจง่ายๆ ค่ะ..
เจ้าฟ้าจุฬาลงกรณ์ผู้เปี่ยมศักดิ์
ณ.ตำหนักพระที่นั่งจักรีสมัย
ทรงประสูติการณ์พระทรงชัย
ยี่สิบกันยาไซร้คือฤกษ์ดี
ปี2396วันอังคาร
เริ่มชันษาพระภูบาลพระทรงศรี
ครั้นพระชนม์พรรษาสิบห้าปี
ทรงเลื่อนขั้นอีกทีในวันนั้น
เป็นกรมขุนพินิจประชานาถ
ผู้เปรื่องปราชฌ์อักขระอักษรสานต์
การปกครองศาสนาทรงชำนาญ
การสื่อสารทรงเรียนรู้คู่กันไป
ทรงศึกษาวิชาคชกรรม
ทรงลึกล้ำโบราณคดีศรีสมัย
ทรงศึกษาวิชายิงปืนไฟ
ทั้งทรงได้ศึกษาวิชาการ
ทรงศึกษาวิชาภาษาอังกฤษ
กับฟรานซิสยอร์สแพตเตอสัน
นางแอนนาเลียวโนแวนก็เช่นกัน
ทรงแตกฉานรัฐศาสตร์ราชประเพณี
โคลงสุภาษิตเห่ชมนกเห่ชมนาง
ธ.ทรงสร้างเรียงร้อยอักษรศรี
นิราศพระแท่นดงรังเลิศกวี
ละครดีเงาะป่าน่าชื่นชม
พระองค์นั้นทรงเป็นกวีเอก
ทรงสรรค์เสกร้อยกรองอย่างเหมาะสม
ทั้งร้อยแก้วทั้งลิลิตน่าชื่นชม
กาพย์เห่เรือยังดำรงถึงปัจจุบัน
ครั้นพระชนม์พรรษาครบสิบหก
พระบรมชนกสวรรคตในครานั้น
ทรงราชาภิเษกเถลิงสวรรค์
พระนามนั้น พระจุลจอมเกล้าฯ ของชาวไทย...
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1550
