17 พฤศจิกายน 2549 01:41 น.
White roses
ฉันเพียงคน..ผ่านมา..คราใจเหงา
สลักเสลา..อักษรา..มาเอื้อนเอ่ย
เพื่อบรรเทา..ความเหงา..ทุกคราวเคย
ได้เปิดเผย..ความรู้สึก..ลึกภายใน
ฉันเพียงคน..ผ่านมา..คราอกหัก
สูญสิ้นรัก..ขื่นขม..อกตรมไหม้
จึงเดี่ยวโดด..โอดครวญ..จวนเจียนตาย
รักจากไป..ใจสลาย..ดั่งสายลม
ฉันเพียงคน..ผ่านมา..คราใจเศร้า
หวังสักคราว..พบเพื่อนใจ..ได้สุขสม
ได้พูดจา..ได้รู้จัก..ฝากคารม
คราอกตรม..มีเพื่อนปลอบ..ทุกขอบคำ
ฉันเพียงคน..ผ่านมา..ครามีทุกข์
หวังมีสุข..กับบทกลอน..ตอนเพ้อพร่ำ
เขียนบรรยาย..ย้อนอดีต..กรีดน้ำคำ
เพื่อเตือนย้ำ..กับชีวิต..เดินผิดทาง
ฉันเพียงคน..ผ่านมา..คราเหนื่อยหน่าย
ชีวิตคล้าย..จะด่าวดิ้น..ยามสิ้นหวัง
ดุจวิญญาณ..ใกล้สลาย..ใจภินทร์พัง
อยากพักบ้าง..จึงผ่อนคลาย..ร่ายบรรเลง
ฉันเพียงคน..ผ่านมา..เพื่อหาเพื่อน
คอยย้ำเตือน..ยามช้ำตรม..ใครข่มเหง
อยากมีเพื่อน..ปันพลัง..ยามวังเวง
ได้ครื้นเครง..เฮฮาบ้าง..ในบางวัน
ฉันเพียงคน..ผ่านมา..หาความสุข
ผ่อนคลายทุกข์..เพื่อนมากมาย..ใจสุขสันต์
ความโศกตรม..ซึมเศร้าใจ..หายฉับพลัน
ทุกคนนั้น..มอบน้ำใจ..ให้ไมตรี..
16 พฤศจิกายน 2549 14:29 น.
White roses
บรรจงคลี่..จดหมายน้อย..ค่อยค่อยอ่าน
ตามอักษร..บรรจงสาร..เธอจารไว้
ความรู้น้อย..เรียนปอหก..ช้ำฟกใจ
กลัวน้องไม่..ใยดี..พี่นี้ตรม
โธ่พี่จ๋า..คนดี..สุดที่รัก
ใยทึกทัก..นึกในใจ..ให้ขื่นขม
ตัวอักษร..ทุกถ้วนคำ..น้องชื่นชม
เพราะพี่บ่ม..ด้วยความรัก..จึงทักมา
น้องรักพี่..ที่หัวใจ..ใช่อักษร
ทุกบทตอน..อ่านไป..ใจห่วงหา
รู้ว่าพี่..เขียนจากใจ..แล้วส่งมา
และซึ้งค่า..คำว่ารัก..จากลายมือ
15 พฤศจิกายน 2549 14:47 น.
White roses
ที่รักจ๋า..จำได้ไหม..ในวันนั้น
ที่เมืองกาญจน์..ทางรถไฟ..เส้นสายเก่า
สายตาพบ..ประสพจ้อง..มองนานเนาว์
พลิ้วแผ่วเบา..สายลม..พรมผิวกาย
แววตาเธอ..ดั่งคมมีด..กรีดใจฉัน
ให้หวิวหวั่น..ดวงกมล..สุดทนได้
จิตร้อนรุ่ม..ดั่งถูกสุม..ด้วยเปลวไฟ
แทบมอดไหม้..ด้วยสายตา..คราเธอมอง
ฉันติดบ่วง..เสน่หา..พาใจสั่น
ให้งุนงัน..ดวงตาพร่า..คราเธอจ้อง
อยากเป็นลม..ซบอกซ้าย..หมายจับจอง
ทั้งสี่ห้อง..หัวใจ..ว่างไหมเธอ
อนิจจา..แรกพบ..ประสพรัก
ยากยิ่งนัก..หักห้ามใจ..มิให้เผลอ
ทุกเวลา..ทุกนาที..อยากมีเธอ
เคียงเสมอ..คู่กัน..ทุกวันวาน
ด้วยเป็นหญิง..ไม่กล้าเอ่ย..เผยดวงจิต
เฝ้าครุ่นคิด..อาลัย..จิตไหวหวั่น
นั่งละเมอ..นอนละเมอ..เพ้อทุกวัน
หลับตาฝัน..ยังคิดเห็น..เป็นหน้าเธอ
เธอจ๋าเธอ..คนดี..ที่คิดถึง
ยังติดตรึง..ซึ้งฤทัย..หัวใจเหม่อ
เธออยู่ไหน..อยู่แห่งใด..ใคร่พบเจอ
รู้ไหมเออ..ฉันนั้นรอ..ต่อสัมพัน
กลับมาเยือน..อีกสักครา..จะได้ไหม
ทางรถไฟ..สายเก่า..เคยเฝ้าฝัน
ยังรอเธอ..นะคนดี..ที่เมืองกาญจน์
ด้วยใจมั่น..พร้อมรักแท้..มอบแด่เธอ....
14 พฤศจิกายน 2549 20:21 น.
White roses
เธออยู่ไหน..ฉันเคียงคู่..อยู่ไม่ห่าง
แม้หนทาง..ยาวไกล..ใจไม่เหงา
สุขหรือทุกข์..อยู่ที่ใจ..ของตัวเรา
คงไม่เหงา..ถ้าสองเรา..เข้าใจกัน
เอาความรัก..มาถักทอ..รอวันชื่น
สิ่งไหนอื่น..ไม่อาจ..มาขวางกั้น
พลังรัก..คือแรงใจ..คอยผลักดัน
ถึงวันนั้น..ฝั่งฝัน..คงไม่ไกล
หากผิดพลาด..ไปบ้าง..ก็ช่างเถิด
ปัญหาเกิด..ไม่พ่ายแพ้..พร้อมแก้ไข
ด้วยพลัง..แห่งรัก..ชักพาไป
เรื่องเลวร้าย..คงสงบ..จบด้วยดี...
12 พฤศจิกายน 2549 22:11 น.
White roses
ดอกไม้งาม..รวยริน..ส่งกลิ่นหอม
ภมรตอม..ดื่มลิ้ม..ชิมน้ำหวาน
พออิ่มหนำ..พลันบินจาก..ไปชั่วกาล
แสนสงสาร..เจ้าดอกไม้..ต้องดายเดียว
ต้องตากแดด..ตากลม..ระทมโศก
ผจญโชค..พายุร้าย..หัวใจเปลี่ยว
ต้องแสงแดด..เผาไหม้..อยู่โดยเดียว
ดอกใบเหี่ยว..ร่วงหล่น..บนพื้นดิน
ดั่งแรกรัก..แปลกใหม่..ใจเริ่มรัก
สุดห้ามหัก..อาลัย..ให้ถวิล
ไม่นานนัก..รักหมดหวาน..พลันโบยบิน
ลืมหมดสิ้น..จากไปลับ..ไม่กลับมา...
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1132
