15 กุมภาพันธ์ 2550 15:25 น.
White roses
เมื่อวานเขียน..กลอนเครียดไป..ใช่เคืองโกรธ
โปรดยกโทษ..ให้สักครา..จะได้ไหม
เธอมิได้..เป็นต้นเหตุ..นะพี่ชาย
ขออย่าได้..เคืองขุ่น..วุ่นวายใจ
เพียงเขียนกลอน..เปลี่ยนแนว..ออกไปบ้าง
ให้แตกต่าง..จากแต่ก่อน..เคยอ่อนไหว
จะได้อรรถรส..อีกอย่าง..แตกต่างไป
คนอ่านไซร้..อินในรส..ของบทกลอน
อ่านลิขิต..ดั่งภาพจริง..นั้นปรากฏ
เห็นภาพพจน์..สุนทรีย์..ที่ซุกซ่อน
ซึ่งปรากฏ..อยู่ทุกบท..และทุกตอน
เป็นบทกลอน..เพื่อชีวิต..จิตบรรจง
นี่แหละคือ..บทกลอน..สะท้อนชีวิต
สมองสั่ง..ให้ลิขิต..ตามประสงค์
เป็นเรื่องราว..จริงแท้..อย่างวยงง
ในแวดวง..ปัจจุบัน..นั้นมากมี
ขอจงอย่า..เข้าใจผิด..หรือคิดมาก
จึงขอฝาก..จำนรรจา..มาถึงพี่
อย่าเคืองโกรธ..ไปเลย..นะคนดี
ขอโทษที..ทำพี่เศร้า..หงอยเหงาใจ..
14 กุมภาพันธ์ 2550 18:18 น.
White roses
เมื่อเราต้อง..จากกัน..ในวันนี้
จะไม่มี..วันหน้า..หรือวันไหน
ขอยุติ..ความทรงจำ..เคยช้ำใจ
เลิกอาลัย..เลิกห่วงหา..เลิกอาวรณ์
ไม่มีเธอ..ไม่มีฉัน..แม้วันไหน
ไม่มีใจ..ให้แด่กัน..เหมือนวันก่อน
ทิ้งฝันร้าย..ก่อนเก่า..เคยร้าวรอน
มิให้เหลือ..แม้ตะกอน..ซ่อนในใจ
กันและกัน..คำนี้..ไม่มีแล้ว
ใจกล้าแกล้ว..พร้อมสู่ฝัน..ในวันใหม่
ลากันที..ความโศกเศร้า..หงอยเหงาใจ
ตัดเยื่อทิ้ง..ไม่เหลือใย..ให้หมองตรม
12 กุมภาพันธ์ 2550 13:03 น.
White roses
บนเส้นทาง..ชีวี..ที่เปลี่ยวเหงา
ช่างปวดร้าว..ระบม..สุดขมขื่น
มองทางใด..หวั่นไหว..ไร้จุดยืน
ทุกวันคืน..สะอื้นร่ำ..ฉ่ำน้ำตา
กาลเวลา..หมุนไป..ไม่หมุนกลับ
เธอลาลับ..จากไป..ใจห่วงหา
ไม่เอ่ยแม้..สักคำ..เพื่อร่ำลา
หยาดน้ำตา..เอ่อนอง..ท่วมห้องใจ
ราตรีนี้..เธอรู้ไหม..ใครหม่นหมอง
หัวใจต้อง..ปวดร้าว..เศร้าเพียงไหน
ความหนาวเหน็บ..เจ็บแสบ..แปลบทรวงใน
รักจากไป..เลือนสลาย..ดุจสายลม
ช่างเจ็บปวด..นักหนา..คราพลัดพราก
โอ้ความรัก..เป็นฉันใด..ใยขื่นขม
ทิ้งเศษซาก..รอยอาลัย..ให้ระทม
ต้องโศกตรม..เยี่ยงนี้..สักกี่คืน
ข่มหัวใจ..มิให้คิด..ยามผิดหวัง
ทุกคราครั้ง..ยื้อยุ๊ด..ใจสุดฝืน
ทรมาน..ทรกรรม..สุดกล้ำกลืน
เธอไม่คืน..หวนกลับ..ซับน้ำตา....
10 กุมภาพันธ์ 2550 17:06 น.
White roses
แค้นเหลือทน..แค้นนัก..รักคนผิด
ไม่ทันคิด..ไตร่ตรอง..จึงหมองศรี
"เจอะ.ชายชั่ว"..หลงมัวเมา..เคล้าโลกีย์
เสียศักดิ์ศรี..สิ้นสัจจะ.."ช๊ะ.เจ็บใจ"
เจ็บเหลือทน..เจ็บนัก..รักเป็นพิษ
หลงสนิท..เสน่หา..น่าใจหาย
รักเหลือเกิน..รักมั่น..ไม่เสื่อมคลาย
ทุกห้องใจ..มอบให้เธอ..สุดที่รัก
เจอหญิงใหม่..ใจชั่ว..มั่วสวาท
มีสัญชาติ..กากี..เสียศรีศักดิ์
ไม่อายพระ..อายเทวา..เทพารักษ์
สามานนัก..หญิงใจร้าย..คล้ายแร้งกา
อยากเอามีด..กรีดเชือด..ให้เลือดไหล
แล้วเอาไฟ..มาเผา..ให้เศร้าหนา
ยังไม่พอ..จะเอา..เกลือมาทา
ตำพริกมา..แล้วสาด..ให้ขาดใจ
ขออีกา..ปากเหล็ก..จิกฉีกร่าง
เลื่อยหั่นกลาง..ตกนรก..จนหมกไหม้
เอาหนามงิ้ว..ทิ่มตำ..ให้หนำใจ
เผาด้วยไฟ..โลกันต์..ให้บรรลัย....
9 กุมภาพันธ์ 2550 08:15 น.
White roses
หัวใจพี่..ฝากไว้..ที่ปลายฟ้า
น้องไขว่คว้า..นำมาแอบ..แนบดวงจิต
เก็บรักษา..เคียงคู่..อยู่ใกล้ชิด
ตรึงสนิท..กับใจน้อง..ครองคู่กัน
ได้สัมผัส..ถึงความรัก..ความห่วงหา
ซึ้งคุณค่า..แห่งไมตรี..มีสุขสันต์
รู้ว่าพี่..รำลึกซึ้ง..ถึงทุกวัน
หัวใจพลัน..ยินดี..เปรมปรีดิ์ดา
แม้ห่างไกล..ไกลเพียงร่าง..ใช่ห่างหาย
รักโบยบิน..ชิดใกล้..ใจเสน่หา
มหาสมุทร..สุดไกล..เกินสายตา
รักบินมา..หยอกเย้า..กระเซ้ากัน
ขอพี่อย่า..เปลี่ยนใจ..ไปจากน้อง
อย่าเมียงมอง..หญิงใด..ให้ไหวหวั่น
ยังคงรอ..พี่อยู่..ทุกคืนวัน
จิตผูกพัน..คะนึงอยู่..มิรู้วาย
โปรดจงรีบ..กลับมา..นะที่รัก
คิดถึงมาก..นะคนดี..ที่ฝันใฝ่
ไม่ลืมเลือน..สัญญา..จดจำไว้
ฟ้าถล่ม..ดินสลาย..ไม่คลายรัก...
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1189
