4 มีนาคม 2550 21:34 น.
White roses
ช่างทำใจ..ลำบาก..ยากนักหนา
เธอพร้อมจะ..รับฟังฉัน..นั้นหรือไม่
ในบางหลืบ..บางมุม..ที่สุมใจ
แสนหวั่นไหว..ยิ่งนัก..อยากบอกเธอ
อาจจะดู..ไม่ดีนัก..หากจักเอ่ย
หรือเฉลย..ข้อความ..นำเสนอ
แต่จำเป็น..ต้องบอกกล่าว..เล่ากับเธอ
รู้ไหมเออ..ฉันปวดร้าว..เศร้าเพียงใด
วันที่เธอ..จากฉัน..ในวันนั้น
ชีวิตฉัน..ต้องว่างเปล่า..เหงาเพียงไหน
ช่างว้าเหว่..ยามเธอร้าง..เหินห่างไป
ชีวิตไร้..เงาฝัน..ทุกวันวาน
เรื่องบางอย่าง..ได้เกิดขึ้น..ฝืนไม่ได้
ใช่ตั้งใจ..ก่อให้เกิด..รู้ไหมนั่น
ใครคนหนึ่ง..เดินเข้ามา..ปลอบใจกัน
มอบความฝัน..ช่วยก่อเสริม..เติมแรงใจ
ทำให้ใจ..ของฉัน..เริ่มไหวหวั่น
จึงผูกพัน..ใกล้ชิด..พิสมัย
ยากยิ่งนัก..เกินหักห้าม..ยับยั้งไป
จึงเผลอผิด..ยอมมอบใจ..ให้เขาครอง
อยากให้เธอ..จ้องตาฉัน..มองให้ซึ้ง
ได้รู้ถึง..ความปวดร้าว..เศร้าหม่นหมอง
อยากบอกเธอ..ฉันเสียใจ..ที่ใฝ่ปอง
ยอมยกห้อง..หัวใจ..ให้เขาไป
ทั้งที่ใจ..ของฉัน..นั้นยังรัก
ผูกสมัคร..เธออยู่..เธอรู้ไหม
หากเธอเดิน..หันหลัง..แล้วจากไป
ฉันคงเจ็บ..หัวใจ..ไม่แพ้เธอ
ยากหักห้าม..หัวใจ..ไม่ให้คิด
ด้วยฉันผิด..ที่มอบใจ..ใฝ่เสนอ
ให้กับเขา..ทั้งที่ใจ..ยังรักเธอ
เจ็บจริงเออ..ปวดลึกนัก..เกินหักใจ
2 มีนาคม 2550 14:59 น.
White roses
สายธารรัก..หักสวาท..นั้นบาดจิต
จึงรอนริด..ดวงฤทัย..ให้เกิดแผล
ความเปลี่ยวเหงา..มาหยอกเย้า..เขาไม่แล
เราก็แค่..ทางผ่าน..ร้าวรานใจ
เธอหมดสิ้น..เยื่อใย..ในความรัก
จึงจมปลัก..บ่วงมายา..น่าใจหาย
รักจบสิ้น..มอดไหม้..ใจมลาย
เธอจากไป..ไม่คืนกลับ..ซับน้ำตา
ด้วยดวงใจ..ผูกพัน..มั่นในรัก
แม้เธอจาก..ไปไกล..ใจห่วงหา
เพียงหนึ่งเดียว..คือเธอ..เสมอมา
รักตรึงตรา..ฝังจิต..นิจนิรันดร์
น้ำตาท่วม..เอ่อล้น..ท้นใบหน้า
เมื่อเธอลา..แรมร้าง..ห่างเหหัน
หมดสิ้นเยื่อ..ไม่เหลือใย..สายสัมพันธ์
ปล่อยทิ้งฉัน..อ้างว้าง..บนทางใจ
อยู่แห่งไหน..หัวใจ..ให้คิดถึง
ยังคงซึ้ง..ตรึงจิต..พิสมัย
โปรดกลับมา..หาฉัน..เถิดดวงใจ
ชีวิตฉัน..คงสลาย..หากไร้เธอ ....
1 มีนาคม 2550 19:05 น.
White roses
ขอขอบคุณ..กัลยาณมิตร..มิตรสหาย
รายรอบกาย..เอื้อเฟื้อ..และเกื้อหนุน
แสนซาบซึ้ง..ไมตรี..ที่เจือจุน
มอบไออุ่น..ทุกครั้ง..ยามพลั้งเดิน
ให้ความหวัง..ความฝัน..ในวันใหม่
มอบแรงใจ..มอบพลัง..ยามขาดเขิน
พร้อมต่อสู้..อุปสรรค..กล้าเผชิญ
ไม่เก้อเขิน..ทดท้อ..ต่อชะตา
ทิ้งอดีต..กรีดใจ..ไว้ข้างหลัง
มีความหวัง..ตั้งต้น..ในวันหน้า
บนหนทาง..ใฝ่ถวิล..จินตนา
ยากนักหนา..จะดั้นด้น..อดทนไป..
******************************************************
ฉันเหนื่อยล้า..ยิ่งนัก..ขอพักผ่อน
ให้คลายร้อน..คลายเศร้า..คลายโศกศัลย์
ทิ้งความทุกข์..อ่อนล้า..ที่ยาวนาน
ให้พ้นผ่าน..ออกไป..ในวันนี้
เมื่อหายเหนื่อย..พร้อมลุกสู้..ดูอีกครั้ง
ด้วยมุ่งหวัง..อนาคต..อันสุขศรี
รวมพลัง..แรงใจ..เท่าที่มี
ไม่รอรี..ฟันฝ่า..ผ่าทางตัน
รับสายลม..เคล้าคลอ..พอสดใส
ก้าวเท้าไป..ให้ถึง..ซึ่งความฝัน
แม้หนทาง..ยาวไกล..จะฝ่าฟัน
คงสักวัน..ถึงจุดหมาย..ณ.ปลายทาง
28 กุมภาพันธ์ 2550 16:26 น.
White roses
ก่อนนั้นเคยมีหัวใจเธอเคียงข้าง
แต่วันนี้กลับอ้างว้างเหมือนห่างเหิน
ช่างเจ็บปวดรวดร้าวเหงาเหลือเกิน
เพราะเธอเดินจากไปไม่กลับมา
ฉันทำผิดสิ่งใดอะไรนั่น
จึงแปรผันห่างไกลไม่ใฝ่หา
ต้องอยู่อย่างช้ำชอกนอกสายตา
สิ้นเสน่หาอาลัยใจคะนึง
น้ำตาหยดไหลหลั่งนั่งร้องไห้
เธอจากไปรู้บ้างไหมใครคิดถึง
ยามหลับตาคราใดให้คำนึง
จิตตราตรึงเพ้อพร่ำร่ำหาเธอ
อยู่แห่งไหนหัวใจเริ่มไหวหวาด
ตัดสวาทหักอาลัยให้ฉันเก้อ
ไม่มีแล้วกันและกันฉันและเธอ
น้ำตาเอ่อไหลนองท่วมห้องใจ...
27 กุมภาพันธ์ 2550 08:41 น.
White roses
สามวันก่อน..ไปโรงเจ..เพื่อไหว้พระ
สมาธิน่ะ..เธอจ๋า..อย่าหวั่นไหว
แล้วไปกราบ..พระโพธิสัตว์..คุ้มครองกาย
ให้พ้นภัย..หายโศก..วิโยกตรม
ขอบารมี..ท่านช่วย..อวยพรให้
เจ็บป่วยไข้..อย่ากรายมา..พาขื่นขม
ทั้งการงาน..หน้าที่..อย่าจ่อมจม
ให้อุดม..เนืองนับ..ทรัพย์อนันต์
ครั้นตอนเย็น..ร่วมสวดมนต์..ตอนหนึ่งทุ่ม
ความกลัดกลุ้ม..หายไป..ดังใจฝัน
เสียงไต้ซือ..สวดคาถา..ก้องกังวาล
ดุจสำเนียง..แห่งสวรรค์..ประทานมา
กลับมาตอน..สามทุ่ม..แสนเหนื่อยอ่อน
จึงพักผ่อน..ร่างกาย..ดั่งปรารถนา
เลยไม่ว่าง..แต่งกลอน..เลยเพื่อนยา
กุหลาบน่ะ..สบายดี..ไม่เป็นไร
เดี๋ยวเย็นนี้..จะไปร่วม..ในพิธี
โรงเจมี..การจัด..พิธีใหญ่
มีหลวงพ่อ..จากทิเบต..ณ.แดนไกล
มาเบิกเนตร.."พระโพธิสัตว์องค์ใหม่"..ในวันนี้..
********************************************************
กลับมาแล้ว..สักครู่เอง..นะเธอจ๋า
ไปเข้าเฝ้า..หลวงพ่อมา..จากทิเบต
ท่านมาสวด..ทำพิธี..เพื่อเบิกเนตร
พระปกเกศ..โพธิสัตว์..อันเกรียงไกร
ไปเข้าเฝ้า..ขอพร..อันศักดิ์สิทธิ์
ให้ชีวิต..รุ่งเรือง..จิตแจ่มใส
พ้นจากโรค..หายทุกข์..ทั้งกายใจ
ชีวิตไร้..อุปสรรค..จากบ่วงมาร...
เอาบุญมาฝากเพื่อนๆทุกคนด้วยค่ะ..