9 มีนาคม 2550 14:48 น.
White roses
เสียงโทรศัพท์..บรรเลง..เพลงเรียกเข้า
ไม่ต้องเดา..น้องจำได้..ใช่ของพี่
น้องตั้งเพลง.."โอ้ละหนอ"..คลอคนตรี
จึงเร็วรี่..รับสาย..หัวใจรัว
แว่ววาจา..สำเนียงอ้อน..เสียงอ่อนหวาน
ชวนน้องนั้น..ไปดูหนัง..สั่งจองตั๋ว
นั่งแถวกลาง..พรุ่งนี้เช้า..มารับชัวร์
น้องแต่งตัว..รอพี่นะ..อย่ารอรี
หัวใจเต้น..นอนไม่หลับ..กระสับกระส่าย
น้องตื่นเต้น..ดีใจ..รู้ไหมพี่
เดี๋ยวพลิกซ้าย..เดี๋ยวพลิกขวา..ทั้งราตรี
ทำอย่างไร..ล่ะคราวนี้..มิได้นอน
อรุณรุ่ง..ลุกขึ้นมา..ตาละห้อย
กลัวพี่คอย..รีบอาบน้ำ..เตรียมตัวก่อน
สวมเสื้อยืด..กางเกงยีนส์..ยังง่วงนอน
นั่งรอพี่..นี้ก่อน..เก้าโมงมา
ยินเสียงแตร..เป็นสัณญาณ..พี่ขานเรียก
จึงพร่ำเพรียก..ตอบรับ..ทราบแล้วหนา
รีบปิดไฟ..สวมรองเท้า..ก้าวออกมา
สองดวงตา..ยังงัวเงีย..เพลียง่วงนอน
ถึงโรงหนัง..สองเท้า..ก้าวลงรถ
เพื่อดูหนัง..เรื่องโปรด.."ตามพี่อ้อน"
หนังฟอร์มใหญ่..พระนเรศวร..ทั้งสองตอน
ซื้อข้าวโพด..เป๊ปซี่ก่อน..ก่อนเข้าโรง
เหลือบมองเห็น..สายตา..คนกว่าครึ่ง
เหตุใดจึง..มองมา..พาใจโหวง
กระซิบกระซาบ..หัวเราะกัน..ลั่นหน้าโรง
น้องยืนงง..แปลกใจ..เหตุใดกัน
จึงสำรวจ..ตรวจตรา..ข้อบกพร่อง
น้องนั้นต้อง..ขวยอาย.."ตายแล้วนั่น"
มองที่เท้า..ดูสิพี่..ผิดสีกัน
หน้าแตกเลย..ตัวฉัน..อายเหลือดี..
ก็คนง่วงนอนนี่นา..ตาเลยลายน่ะ..
8 มีนาคม 2550 10:02 น.
White roses
จากวันนั้น..ถึงวันนี้..ที่รู้จัก
ได้เอ่ยทัก..กันบ้าง..ยามเหว่ว้า
แม้มิเคย..ได้พบ..สบแววตา
ก็สุขใจ..นักหนา..ครายลยิน
ทุกถ้วนคำ..เรียงร้อย..ถ้อยอักษร
ช่างออดอ้อน..ครวญใคร่..ให้ถวิล
ทุกคำเอ่ย..ลำนำถ้อย..ร้อยดวงจินต์
อยากโบยบิน..ข้ามฟ้า.ไปหาเธอ
เก็บดวงใจ..ดวงเหงา..นานเนาว์นัก
ตอนนี้จัก..ปลดปล่อยไป..ตามใจเพ้อ
ยินดีมอบ..หัวใจ..ให้กับเธอ
แต่กลัวเก้อ..หม่นหมอง..ต้องระทม
เหม่อมองฟ้า..ปลายฝัน..ในวันนี้
ดวงฤดี..หวั่นไหว..ให้ขื่นขม
กลัวความรัก..สิ้นสลาย..กลายเป็นลม
ที่พร่างพรม..ผ่านผิวกาย..พลิ้วหายไป
จะช้ำรัก..อีกไหมหนอ..รออีกหน
รักเปี่ยมล้น..รอเพียงเธอ..เธอรู้ไหม
ใจตรงกัน..พร้อมตกลง..และปลงใจ
แนบชิดใกล้..เคียงคู่เธอ..เสมอนิรันดร์..
7 มีนาคม 2550 15:32 น.
White roses
ไม่ได้เกิด..ปีวอก..ดอกพี่จ๋า
จำได้ไหม..พี่ยา..เวลาค่ำ
น้องต้องมา..หาพี่..นี้ประจำ
แต่เวรกรรม..เห็นรองเท้า..สาวผู้ใด
ถอดเคียงคู่..อยู่หน้าห้อง..น้องวิตก
ในหัวอก..ปวดแปลบ..แทบสลาย
ประตูก็..ปิดกลอน..อยู่ภายใน
น้องทำใจ..ไม่ได้..จึงหน่ายจร
พี่นั่นสิ..ปีอะไร..น้องใคร่รู้
จึงเจ้าชู้..มากนารี..มากมีอ้อน
เกิดปีงู..หรืออย่างไร..เลื้อยไชชอน
น้องต้องนอน..น้ำตาตก..อกระทม
พี่แหนงหน่าย..ใยไม่บอก..มาหลอกเล่น
เห็นน้องเป็น..ของตาย..ใจขื่นขม
รักต้องแหลก..เพราะพี่นี้..มีอื่นชม
ยังมาข่ม..บอกใครใคร..น้องไม่ดี.
7 มีนาคม 2550 06:01 น.
White roses
ดื่มสุรา..พาใจ..ให้ตกต่ำ
เลิกดื่มด่ำ..เสียที..นะพี่จ๋า
ขจัดทุกข์..ไม่ได้..หรอกพี่ยา
แถมนำพา..โรคร้าย..มาใส่ตน
นิสัยเคย..ดีดี..มีสติ
กลับเริ่มริ..เปลี่ยนนิสัย..ใจสับสน
ผีเมรัย..สิงห์ประทับ..กับตัวตน
ไม่น่ายล..ยินดี..เลยพี่ชาย
หาทางออก..ทางใหม่..เถิดนะพี่
เป็นคนดี..ของครอบครัว..ปรับตัวใหม่
พ่อและแม่..ของพี่..คงดีใจ
ที่ลูกชาย..เปลี่ยนนิสัย..ในสิ่งดี
เมื่อเขาจาก..พี่ไป..ไม่หวนกลับ
จงยอมรับ..กับความจริง..ทุกสิ่งนี้
คงไม่ใช่..เนื้อคู่..นะคนดี
โปรดทำใจ..ของพี่..ให้ผ่อนคลาย
สักวันหนึ่ง..อาจประสบ..พบรักแท้
พร้อมดูแล..ห่วงใย..เอาใจใส่
มอบความรัก..ความผูกพัน..ปันน้ำใจ
อยู่ข้างกาย..ของพี่..ตราปนิรันดร์
6 มีนาคม 2550 15:40 น.
White roses
คำว่ารัก..นั่นหนา..ใครว่าซึ้ง
เพียงพูดถึง..ก็ขยาด..หวาดหวั่นไหว
เป็นคำที่..น่ากลัว..กว่าคำใด
อย่าหลงใหล..ในคำ..พร่ำวจี
อันคำรัก..คือยาพิษ..ไม่ผิดแน่
เพราะมีแต่..สังหาร..ผลาญใจนี่
รักลมลม..แล้งแล้ง..ไม่เข้าที
ขอเพียงมี..ใจสงสาร..เท่านั้นพอ..
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
970
