5 กุมภาพันธ์ 2558 15:34 น.
White roses
ได้ฟังคำ..น้ำตาร่วง..ด้วยห่วงหา
มิอาจเอ่ย..เปล่งวาจา..ออกมาได้
ช่างอึดอัด..ในอก..สะทกใจ
ราวกับมี..สิ่งใด..แฝงในคอ
รักต้องห้าม..หวามไหว..ใจรันทด
เศร้าสลด..ยิ่งกระไร..นะใจหนอ
อ่านถ้อยคำ..น้ำใสใส..ไหลเอ่อคลอ
ชีวิตหนอ..สองเรา..เศร้าโศกตรม
รักทั้งรัก..แต่แล้วใย..ยิ่งไกลห่าง
แสนอ้างว้าง..เดียวดาย..ให้ขื่นขม
ฟ้ากลั่นแกล้ง..รักของเรา..จึงจ่อมจม
ต้องระทม..เหว่ว้า..ทุกคราไป
ในชาตินี้..เกิดมา..พาใจโศก
แสนวิโยก..ในดวงจิต..คิดไฉน
โลกสร้างรัก..แต่กลับร้าง..ห่างเลยไป
จึงซ่อนหน้า..รักษาใจ..อยู่ดายเดียว..
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1802
