19 กรกฎาคม 2552 21:15 น.
White roses
เป็นตำนาน..โศกเศร้า..เคยเล่าขาน
เจ็บและท้อ..ทรมาน..นานนักหนา
ฝ่าพายุ..โหมกระหน่ำ..จนช้ำชา
ล่วงเวลา..กี่กาลหน..ทนสู้ไป
อ่อนละโหย..โรยแรง..แห่งความหวัง
ไร้พลัง..ท่วมทุกข์..ทุกยุคสมัย
มีแต่ความ..ปวดร้าว..เศร้าทรวงใน
ดั่งคนไข้..ขาดหมอ..รอเยียวยา
จะกี่วัน..กี่ปี..ที่พานพบ
มิเคยสบ..ความสุขใด..เคยใฝ่หา
ต้องคลาคลาด..แรมร้าง..ห่างกันมา
จึงเหว่ว้า..เหน็บหนาว..ราวขาดใจ
อนาคต..เลือนลาง..อ้างว้างนัก
จึงตระหนัก..อยากมีรัก..อันสดใส
นับวันรอ..ใครคนหนึ่ง..ซึ่งห่วงใย
มอบหัวใจ..มอบรักแท้..แคร์ผูกพัน
หากบุพเพ..เคยสร้างไว้..ไม่บ่ายเบี่ยง
ขอรักเพียง..แต่เธอ..เสมอมั่น
อยู่แห่งไหน..รักบินไป..ใฝ่หากัน
ตราบชั่วกัลป์..มิยอมพราก.ไปจากเธอ....
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
2152
