1 กุมภาพันธ์ 2551 22:00 น.
White roses
น้ำตาร่วง..รินไหล..ใจเจียนขาด
ด้วยมิอาจ..ทนฝืน..ยืนอยู่ได้
สองเข่าคู้..ทรุดกับพื้น..ขมขื่นใจ
กุหลาบขาว..ช่อใหญ่..ร่วงหลุดมือ
รักเธอมาก..เพียงใด..ใยไม่รู้
หวังเคียงคู่..มอบหัวใจ..อันใสซื่อ
มั่นคงต่อ..สัญญา.." สุดท้ายคือ.."
เธอน่ะหรือ..แบ่งหัวใจ..ให้เขาครอง
วาเลนไทม์..ยังบาดจิต..คิดแล้วหม่น
ภาพสองคน..แนบชิด..สนิทสนอง
มิอาจกลั้น..น้ำตา..ที่พร่านอง
ได้แต่มอง..ภาพนั้น..ใจสั่นรัว
กุหลาบแดง..แทนหัวใจ..เธอหมายมั่น
มิใช่ฉัน..แต่เป็นเขา..เฝ้ายวนยั่ว
ทุกค่ำคืน..ฝันร้าย..ให้หวาดกลัว
ใจสลัว..มืดมิด..จิตระทม
ไม่มีแล้ว..วาเลนไทม์..ในวันนี้
ขอหลบลี้..หนีรัก..ยากจักข่ม
พอกันที..กับความรัก..ที่หักจม
คงสาสม..เธอใช่ไหม..คนใจลวง..