15 กรกฎาคม 2550 22:36 น.
White roses
กาลเวลา..ก่อนเก่า..ยังเฝ้าฝัน
สายสัมพันธ์..ตราตรึงอยู่..มิรู้หาย
สุรเสียง..ดุจดั่งมนต์..ดลหัวใจ
ยังจำได้..ใครคนนั้น..ที่ฝันรอ
อดีตกาล..ล่วงผ่าน..นานเพียงไหน
จิตสำนึก..ในจิตใจ..ไม่ย่นย่อ
ความคิดถึง..ตรึงกมล..จึงทนรอ
หวังเคล้าคลอ..เคียงข้าง..ไม่ห่างกาย
ยินข่าวดี..พี่พร้อมกลับ..มารับขวัญ
อ้อมแขนนั้น..ยังรอพี่..ไม่หนีหาย
สองแก้มนวล..เก็บถนอม..ออมแอบไว้
หนึ่งดวงใจ..มอบจอมขวัญ..วันกลับมา
ขอครองคู่..อยู่ชิด..สนิทแนบ
รักอิงแอบ..เพียงเธอ..พร่ำเพ้อหา
จวบชีพวาย..ขอเคียงอยู่..คู่ชีวา
มิโรยรา..จากความรัก..ความภักดิ์ดี..
12 กรกฎาคม 2550 18:48 น.
White roses
ดุจดั่งสาย..วารี..เลี้ยงชีวิต
อันวิจิตร..เปล่งประกาย..ในห้วงฝัน
เรื่อยเรื่อยไหล..จากแดนดิน..ถิ่นพิมาน
หลั่งรินรด..ดวงชีวัน..ในวันนี้
ต่างคนต่าง..อยู่ไกล..แต่ได้พบ
สองดวงใจ..มาบรรจบ..ยากหลบหนี
ได้เปิดเผย..เรื่องราว..เก่าก่อนมี
ปลอบชีวี..ยามทดท้อ..ต่อชะตา
แม้มิเคย..พบหน้า..สักคราหน
ตัวและตน..ยังปกปิด..ปริศนา
ทั้งสุ้มเสียง..อรรถรส..บทวาจา
รอเวลา..เปิดเฉลย..เผยตัวตน
จารอักษร..กลอนกานต์..ผ่านมาถึง
ว่าตราตรึง..เธอกว่าใคร..ในแห่งหน
รักห่วงหา..อาวรณ์..ยากถอนตน
หวังยินยล..พานพบ..สบสายตา
ใกล้หรือไกล..เพียงใด..ได้สัมผัส
ใจทราบชัด..ถึงอีกใจ..ฝันใฝ่หา
ถ้อยคำรัก..สลักซึ้ง..ตรึงอุรา
รู้คุณค่า..แห่งไม่ตรี..มีให้กัน
ใจดวงนี้..มีเพียงหนึ่ง..ไม่ซึ้งสวย
แต่เปี่ยมด้วย..ความรัก..ภักดิ์ดีมั่น
ปรารถนา..เคียงคู่..อยู่นิรันดร์
รับใจฉัน..ไว้ได้ไหม.."คู่ใจเธอ"....