29 ตุลาคม 2550 10:46 น.
White roses
ด้วยความรัก..ฝังตรึง..ซึ้งดวงจิต
ตราปชีวิต..มีเพียงเธอ..เสมอมั่น
อยู่แห่งไหน..ไม่เคยกลาย..คลายสัมพันธ์
ส่วนเธอนั้น..เพ้อรำพึง..คิดถึงใคร
อยากจะเอ่ย..ความนัย..ใจอึดอัด
ยังไม่ทราบ..แน่ชัด..ความเคลื่อนไหว
เธอยังนิ่ง..เฉยชา..ทุกคราไป
คล้ายกับมี..สิ่งใด..แฝงในทรวง
ความฝันจึง..สูญสลาย..ในวันนี้
หรือเธอมี..ใครคนใหม่..ให้แหนหวง
ลืมสัญญา..เคยให้ไว้..กลายเป็นลวง
หวังทั้งปวง..ต้องประสบ..พบทางตัน
ไร้ข้อมูล..ข่าวสาร..การติดต่อ
ปล่อยคนรอ..คร่ำครวญ..จวนอาสัญ
อยู่แห่งใด..ใยเลือนหาย..คล้ายลืมกัน
ผ่านคืนวัน..อันเหน็บหนาว..ร้าววิญญา
พลิ้วลมหนาว..หนาวสั่น..จนหวั่นไหว
ไร้เงาของ..คนใกล้..ใจห่วงหา
ทุกค่ำคืน..สะอื้นร่ำ..ฉ่ำน้ำตา
รู้ไหมว่า..ฉันปวดร้าว..เศร้าเพียงใด
หวงและห่วง..ยอดดวงใจ..กระไรนี่
เธออยู่ดี..มีสุข..ทุกข์ไฉน
จะเจ็บปวด..หงอยเหงา..เศร้าอย่างไร
ได้แต่ส่ง..แรงใจ..ใฝ่คะนึง
ผวาตื่น..ลืมตา..พาใจเหงา
ทุกข์รุมเร้า..ด้วยแรงฤทธื์..ความคิดถึง
รักเพียงเธอ..คนเดียว..เกี่ยวใจตรึง
เธอล่ะซึ้ง..บ้างหรือไม่.."ปล่อยให้รอ"....
15 ตุลาคม 2550 10:26 น.
White roses
ด้วยความรัก..ดั่งน้ำเชี่ยว..ดูเคี๊ยวคด
เจอแต่เรื่อง..รันทด..จึงหมดหวัง
จะเดินหน้า..ยังผวา..พะว้าพะวัง
เลยต้องยั้ง..เท้าไว้..ใจลังเล
นึกกลัวกลัว..กล้ากล้า..เหนื่อยล้านัก
เพราะความรัก..ทำร้าย..จนไขว้เขว
เจอคำลวง..ของชาย..ใจเสเพล
จึงหันเห..หันหลังให้..ในความรัก
ทุกข์แสนทุกข์..เพียงไร..ใครรู้บ้าง
รักผิดทาง..ร้างไกล..ใจกระอัก
แทบด่าวดิ้น..สิ้นชีวา..ไร้ค่านัก
ราวชนัก..ปักตรึง..กึ่งกลางทรวง
มีชีวิต..อยู่เพื่อใคร..ยังไม่รู้
ทุกข์โศกเศร้า..โจมจู่..ใกล้ลาล่วง
ชั่วชีวี..มีแต่สบ..พบชายลวง
ดุจดั่งตก..เหวห้วง..อเวจี
ไม่เคยก่อ..กรรมใด..ให้ใครเจ็บ
ไม่เคยเหน็บ..แนมใคร..ให้หมองศรี
แต่เหตุใด..ใยฟ้า..ไร้ปราณี
มอบรักที่..มีแต่ช้ำ..น้ำตานอง...
9 ตุลาคม 2550 21:07 น.
White roses
แสงสุริยา..ลาลับ..ดับลงแล้ว
ทิ้งเศษแวว.ความอาลัย..ใจห่วงหา
ดั่งเหมือนพี่..ห่างหาย..ไกลสุดตา
มิรู้ว่า..อยู่แห่งหน..ตำบลใด
ความมืดมิด..สยายม่าน..ผ่านขอบฟ้า
หยาดน้ำตา..ไหลหลั่ง..นั่งร้องไห้
ความคิดถึง..ตรึงกมล..จนเดียวดาย
กลางฤทัย..คล้ายคมมีด..กรีดฝังรอย
แสนเหว่ว้า..เหลือดี..มีแต่เศร้า
ทุกข์รุมเร้า..สุดทน..จนเหงาหงอย
จมกับความ..ทดท้อ..และรอคอย
ใจดวงน้อย..เจียนจะขาด..พินาศลง
หนาวหัวใจ..ค่ำคืนนี้..พี่อยู่ไหน
โปรดอย่าได้..ลางเลือน..เหมือนสาปส่ง
เฝ้าคร่ำครวญ..ละเมอหา..พะว้าพะวง
ยังมั่นคง..คอยพี่..มิเสื่อมคลาย
อยากพักพิง..อิงซบ..ความอบอุ่น
ในอ้อมแขน..แสนละมุน..จะได้ไหม
อย่าปล่อยให้..ความรักฉัน..นั้นเดียวดาย
ห้องหัวใจ..ทุกห้องนี้..มีเพียงเธอ...
8 ตุลาคม 2550 15:12 น.
White roses
ยินลำนำ..พร่ำเพ้อ..ละเมอถ้อย
ใจดวงน้อย..ไหวระรัว..เนื้อตัวสั่น
ฝากอักษร..แทนใจ..ใฝ่สัมพันธ์
ล้วนคำหวาน..ผ่านเว็บไซท์..ในบ้านกลอน
แต่ละคำ..แต่ละถ้อย..ร้อยดวงจิต
คมดั่งมีด..กรีดทรวงใน..จนไหวอ่อน
มนต์ขุนแผน..ดลบันดาล..ใจสั่นคลอน
ให้สะท้อน..ห่วงหา..ทุกคราไป
ไม่กล้าเอ่ย..กล่าววาจา..คำว่ารัก
กลัวอกหัก..กลัดหนอง..นั่งร้องไห้
ได้แต่เก็บ..ความรู้สึก..ลึกภายใน
เคยถูกรัก..บ่อนทำลาย..ไม่เหลือดี
เจ็บแล้วจำ..จึงย้ำตรอง..ให้ถ่องแท้
ว่าแน่วแน่..และมั่นคง..ตรงวิถี
ไม่หลอกอำ..หยามชีวิต..อิสตรี
หญิงก็มี..หัวใจ..ใช่อิฐปูน
อย่าทำดั่ง..นายพราน..มาผลาญพร่า
ถือมีดพร้า..หวังทำร้าย..ให้สิ้นสูญ
โปรดวางมือ..เถิดหนา..หากการุณ
ผลบุญ..คงชี้ชัก..พบรักจริง...
4 ตุลาคม 2550 12:50 น.
White roses
คงเป็นชาย..ประเภท..ยึดอำนาจ
หญิงผิดพลาด..คอยเหยียบย่ำ..ซ้ำข่มเหง
ปฏิบัติการ..ก่อการร้าย..มิยำเกรง
ชอบอวดเบ่ง..เหยียดหยาม..ย่ำสตรี
ดีแล้วหรือ..หวังคิดครอง..แบบนองเลือด
หวังเฉือนเชือด..ทุกโมงยาม..หยามศักดิ์ศรี
มีบ้างไหม..ความเมตตา..และปราณี
หญิงใช่มี..สติเฃลา..เบาปัญญา
หากชายช่วย..หญิงคอยเสริม..ต่อเติมฝัน
คู่เคียงกัน..พร้อมฝ่าฟัน..แก้ปัญหา
ชีวิตคู่..คงมีสุฃ..อยู่ทุกครา
ใช่อ้างสิทธิ์..หรอกหนา..นะพี่ชาย
ขอสักนิด..โปรดเข้าใจ..ใช่โจษขาน
สมัครสมาน..ปรองดอง..ลองดูใหม่
อย่ามองหญิง..เพียงแต่..ในแง่ร้าย
ขอได้ไหม..เปลี่ยนมุมมอง..เปิดช่องทาง
ชายที่ดี..มีรักแน่..แท้คือพ่อ
เพน้าพนอ..ลูกนี้..ไม่หนีห่าง
คอยห่วงใย..ทุกนาที..มิจืดจาง
ลูกพลาดพลั้ง..อภัยโทษ..มิโกรธเคือง...
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1653
