กรวดน้ำคว่ำขัน

White roses

ขออโหสิกรรมในวันนี้
ทุกสิ่งที่เธอทำช้ำใจฉัน
จะไม่ขอจองเวรกันและกัน
ขอให้มันสิ้นสุดยุติลง

เธอจงใจทำผิดทั้งจิตรู้
แอบคบชู้หญิงใหม่ด้วยใจหลง
ฉันก็เคยเกรี้ยวกราดมิอาจปลง
นั่นก็คงเพระรักอย่างปักใจ

เราสองคนต่างชิงดีและชิงเด่น
ดูเถิดเล่นกับชีวิตผิดแค่ไหน
แล้วสิ่งที่เดิมพันนั้นอะไร
หากมิใช่ร่างเล็กเล็กของเด็กน้อย

เราแย่งชิงขันแข่งแย่งชีวิต
ต่างอ้างสิทธิ์เยื้อยุดฉุดไม่ปล่อย
ไม่เคยหันมองหน้าแววตาปรอย
ที่เฝ้าคอย"แอบดู"อยู่ทุกวัน

ฉันไม่น่าวู่วามยามเธอ"ชั่ว"
มารู้ตัวก็ต่อเมื่อเหลือเพียงฝัน
ต่อไปนี้"อโหสิ"มิโทษทัณฑ์
คิดว่าฉันไม่ควรคู่อยู่กับเธอ

ขออวยพรให้ไปดีทางที่ถูก
ฉันกับลูกจะระลึกถึงเสมอ
ขอจงไปพบคนอื่นที่เลิศเลอ
เราอย่าเจอกันเด็ดขาด"ทุกชาติไป"				

พันธนาการที่ฉัน..ยินดีมอบให้...

White roses

ทั้งรักทั้งเกลียด

White roses

เธอจ๋าเธอ..จำได้ไหม..ในวันนั้น
เธอหันหลัง..จากฉันไป..กับใครอื่น
สองเข่าคู้..อ้อนวอนเธอ..ให้กลับคืน
เสียงสะอื้น..ปิ่มว่า..จะขาดใจ

เธอนั้นหรือ..มองเมิน..แล้วเดินผ่าน
ไม่สะท้าน..ดวงจิต..คิดหวั่นไหว
ตระกรองกอด..กันต่อหน้า..ลาจากไป
ไร้เยื่อใย..ตัดสัมพัน..ที่ฉันมี

ความอาลัย..อาวรณ์..ตอนสิ้นหวัง
ใจภินทร์พัง..แทบด่าวดิ้น..รักบินหนี
ความท้อแท้..โถมประดัง..ฝังฤดี
สุดเหลือที่..เอ่ยคำ..พร่ำวาจา

น้ำใสใส..ไหลหลั่ง..ไม่ยั้งหยุด
ดังถูกฉุด..เข้ากองไฟ..แทบใบ้บ้า
วิญญาณแทบ..แตกสลาย..ไร้ชีวา
รวดร้าวมา..หลายปีนัก..ขอพักใจ

ตั้งปณิธาน..กับหัวใจ..เอาไว้ว่า
ไม่ปรารถนา..ประสพ..พบรักใหม่
ความเจ็บช้ำ..ตอกย้ำ..ช้ำกายใจ
สอนตนให้..เข้มแข็งขึ้น..ฟื้นศรัทธา

ด้วยทั้งรัก..ทั้งเกลียด..ทั้งเคียดแค้น
เข้าฝังแน่น..เจ็บหนัก..เกินรักษา
ยิ่งรักมาก..ยิ่งเกลียดมาก..หากเอ่ยมา
แม้ใบหน้า..ไม่ขอพบ..ประสพเจอ

กว่าจะลืม..เธอได้..ใช่ง่ายนัก
ผ่านมามาก..รักร้ายลึก..ระลึกเสมอ
เฝ้าเก็บรัก..กักขังใจ..ไม่พบเจอ
ลาก่อนเธอ..ทุกทุกชาติ..เราขาดกัน..


				

ชู้ทางใจ...

White roses

อันความรัก..นั่นหนา..คราได้รัก
ใจอยากภักดิ์..อิงแอบ..แนบชิดใกล้
ต้องปวดจิต..เป็นเพียงคู่..ชู้ทางใจ
หมดสิทธิ์ได้..ครองคู่..อยู่กับเธอ

ได้แต่มอง..ยิ้มให้..ไม่กล้าทัก
กลัวเธอจัก..หักอาลัย..ให้ฉันเก้อ
ได้แต่คร่ำ..ครวญคิด..จิตละเมอ
สายตาเธอ..ไม่เคยมอง..ต้องจาบัลย์

เธอมีคู่..เคียงชิด..พิศสมัย
ฉันคงได้..แต่ละเมอ..คิดเพ้อฝัน
ดุจควันพิษ..เข้าตา..พาร้าวราน
ต้องซมซาน..เหว่ว้า..มานานปี

อุตส่าห์ห้าม..หัวใจ..ไม่ให้คิด
แต่ดวงจิต..คล้ายไม่ฟัง..ทำไงนี่
กู้ภัยรัก..อย่างไรกัน..บอกฉันที
ยิ่งหลีกลี้..ยิ่งเจ็บปวด..รวดร้าวใจ..



				

ลมหนาว

White roses

สายลมพัด..โชยมา..คราหน้าหนาว
ช่างปวดร้าว..หนาวใจ..ให้ไหวหวั่น
ไร้เมฆฝน..แต่หมอกหนาว..จนร้าวราน
น้องหนาวสั่น..ยามพี่ร้าง..อยู่ห่างไกล

เสียงวิหค..ขันคู..กู่เสียงก้อง
ดั่งเสียงของ..พี่ยา..น่าใจหาย
น้องแลหา..มองเมียง..ตามเสียงไป
แต่ไม่เห็น..พี่ชาย..ใจตรอมตรม

ใบไม้ร่วง..จากกิ่ง..ทิ้งลำต้น
ดั่งเหมือนคน..จากไป..ใจขื่นขม
สายลมพัด..ใบไม้พลิ้ว..ปลิวตามลม
ยิ่งระทม..เหมือนดั่งพี่..หนีหน้าไกล

แสงสุรีย์..ลาลับ..ดับจากฟ้า
รู้ไหมว่า..น้องเหงา..เศร้าเพียงไหน
ตั้งแต่วัน..ที่พี่ห่าง..แรมร้างไป
ใจสลาย..มืดดับเป็น..เช่นตะวัน..