28 มีนาคม 2550 10:57 น.
White roses
น้อมรำลึก..อาลัยซึ้ง..ถึงคุณย่า
ขอบูชา..เทอดทูน..ไม่สิ้นสูญ
หลานห่วงหา..อาลัย..ในพระคุณ
ใต้ร่มบุญ..แห่งความรัก..ความศรัทธา
จะมีใคร..ไหนเล่า..เข้าใจหลาน
ย่าเท่านั้น..คอยเคียงใกล้..ใจห่วงหา
เฝ้าปกป้อง..ดูแล..แม้ภัยมา
คอยเยียวยา..ยามเจ็บไข้..ไม่สบาย
ได้หนุนตัก..พักกาย..หายเหนื่อยอ่อน
เรื่องทุกข์ร้อน..สิ่งใด..ไม่กรายใกล้
สัมผัสถึง..ความห่วงหา..และอาลัย
อบอุ่นใด..ไหนเล่า..เท่าเทียมทัน
รักห่วงหา..อาทร..แม้นอนหลับ
หลานนั้นซาบ..ซึ้งใจ..ไม่แปรผัน
มีเมตตา..อบอุ่น..คุณอนันต์
เห็นย่านั้น..มีความสุข..พลันสุขใจ
ต่อแต่นี้..ไม่มีใคร..ให้หนุนตัก
ย่าที่รัก..มาจากไป..ใจสลาย
อนิจจา..มัจจุราช..พรากย่าไป
ดั่งดวงใจ..ถูกควัก..ไปจากทรวง
ขอให้ย่า..ไปสู่..สรวงสวรรค์
บุญบันดาล..ให้สุขล้น..บนแดนสรวง
ไม่มีทุกข์..โรคภัย..ใดทั้งปวง
ให้ลุล่วง..พ้นบ่วงมาร..สำราญใจ
ไม่ต้องห่วง..อาลัย..ใครข้างหลัง
หลานขอตั้ง..ปณิธาน..อันยิ่งใหญ่
ทำคุณงาม..ความดี..สืบต่อไป
ในหัวใจ..มีย่านั้น..นิรันดร์กาล...
27 มีนาคม 2550 12:38 น.
White roses
***หนุ่มสายลม***
ท่ามกลางแสง.....แห่งจันทร์.........อันสดใส
สองฤทัย.............ประคองใจ.......ให้เป็นหนึ่ง
ส่งดวงจิต............อิงกอด............พรอดรำพึง
รักตราตรึง...........ชิดใกล้.........ไม่ห่างกัน
วันเวลา...............พาให้..............เราชิดใกล้
แนบสนิท............เคียงใจ...........แม้ในฝัน
วันเวลา...............พาให้..............เราชิดกัน
สุขในฝัน.............ใกล้ในฝัน........ทุกวันวาน...
***สาวฟ้าใส***
ท่ามสายลม..ราตรีนี้..มีสุขนัก
ได้ประจักษ์..ถึงความรัก..ความห่วงหา
สัมผัสถึง..ความอบอุ่น..กรุ่นอุรา
เพียงสบตา..ได้รู้ซึ้ง..ถึงความนัย
ความอ้างว้าง..สูญสลาย..ยามใกล้พี่
อย่าแรมร้าง..ห่างหนี..ไปแห่งไหน
ความผูกพัน..จะนิรันดร์..เสมอไป
ด้วยสายใย..แห่งรัก..ที่ภักดิ์ดี...
***หนุ่มสายลม***
ตาเราสอง…....มองกัน..………ประสานใกล้
ดุจดั่งหลอม…..สองใจ…………ให้เป็นหนึ่ง
กลิ่นไอรัก…….อบอวล…………ชวนตราตรึง
สองดวงใจ……หลอมเป็นหนึ่ง…มอบถึงกัน
ฤาว่าเป็น……..พรหมลิขิต……...ที่ขีดไว้
ให้สองใจ…......เคียงคู่………….อยู่ปลายฝัน
ได้อิงแอบ……..แนบชิด…………กันและกัน
ในปลายฝัน…..บ้านแห่งนี้………ที่บ้านเรา...
***สาวฟ้าใส***
ท่ามกลางแสง..จันทรา..พาหวั่นจิต
ได้อยู่ชิด..เคียงใกล้..ในวันนี้
ใจแนบใจ..เปี่ยมรัก..มอบภักดิ์ดี
ดวงฤดี..สุขล้ำ..เกินรำพัน
ค่ำคืนนี้..แสงดาว..พราวระยิบ
พร่างกระพริบ..งามตา..พาสุขสันต์
อยากอยู่เคียง..ข้างพี่..นี้นานนาน
แต่ยังหวั่น..เพราะกลัวรัก..จักมลาย...
***หนุ่มสายลม***
กระท่อมน้อย….สองเรา………..ร่วมปลูกสร้าง
พร้อมฝากใจ…..ทุกอย่าง………ไว้ตรงนี้
ความโศกทุกข์…หมองหม่น……ที่ทนมี
ได้ทิ้งไว้………...ตรงนี้………….ที่บ้านเรา
พร้อมกับรับ…….ความสุขใจ..…ไออุ่นรัก
สองใจภักดิ์……..หลอมใจ……...ให้คลายเหงา
กระท่อมน้อย…..หลังนี้……….…มีสองเรา
จะคลอเคล้า……เคียงคู่………....อยู่นิรันตร์
ท่ามราตรี……….คืนนี้….………..ที่ปลายฟ้า
ดาวเจิดจ้า……...พาชวน………..ให้ครวญฝัน
พี่กับเจ้า………...ต่างหยอกเย้า…เฝ้าชมจันทร์
ที่ปลายฝัน……..แห่งนั้น………..จันทร์เคียงดาว
ขอดาวจันทร์…..โปรดมาเป็น……สักขีเถิด
ว่าได้เกิด……….แรงแห่งใจ……..ในหนุ่มสาว
เราสองคน……..ขอเคียงใจ……..ให้ยืนยาว
จะคลอเคล้า…...เคียงอยู่………..คู่กันไป
จะร่วมปลูก…..…ต้นรัก…………..สักหนึ่งต้น
เราสองคน……..จะดูแล…………ให้เติบใหญ่
เฝ้าพรวนดิน……รดน้ำ………..….ด้วยสองใจ
หล่อหลอมให้….ใจเป็นหนึ่ง…..…รักตรึงตรา
สายลมพลิ้ว…….บรรเลง………..เป็นเพลงรัก
สุขยิ่งนัก………..ยามนี้……….…คนดีจ๋า
โอ..ฟ้าเอย……..ขอบคุณฟ้า…..ที่เมตตา
ที่นำพา………....สองเราให้…….ได้พบกัน
กระท่อมน้อย….แม้อยู่………..ในป่าเขา
ขอเพียงมี……….พี่กับเจ้า………เฝ้าสร้างฝัน
สร้างพลัง……….แห่งรัก………..ร่วมด้วยกัน
สร้างวิมาน……..เติมสร้างฝัน….บ้านของเรา...
25 มีนาคม 2550 19:14 น.
White roses
จะขอเขียน..นิยายรัก..อันหวานซึ้ง
ให้ตราตรึง..ดวงจิต..พิสมัย
สาวฟ้าใส..ผู้แสนงอน..แต่จริงใจ
กับหนึ่งชาย..สายลม..อารมณ์ดี
ณ.กระท่อม..ชายป่า..ล้อมป่าเขา
สองหนุ่มสาว..ครองคู่..ดูสุขขี
มีเจ้าแง่..แสนงอน..อ้อนพาที
แต่ก็มี..สุขประสา..บ้านป่าดอย...
***หนุ่มสายลม***
ขอฝากกาย..ฝากใจ..ไว้ตรงนี้
ฝากชีวี..ที่เคยเหงา..เคยสับสน
มุ่งสร้างบ้าน..หลังใหม่..ให้แก่ตน
พร้อมผจญ..พร้อมฟันฝ่า..กับยาใจ
ขอปลูกบ้าน..ฝากใจ..ไว้ตรงนี้
ไว้เป็นที่...พักพิง..อิงอาศัย
ให้สองเรา..ได้ครองอยู่..คู่กันไป
อยู่แห่งไหน..ไม่สุขใจ..เท่าบ้านเรา...
***สาวฟ้าใส**
กระท่อมน้อย..หลังนี้..มีมนต์ขลัง
อยากก้าวย่าง..เข้าพักพิง..อิงอาศัย
รายล้อมด้วย..ธรรมชาติ..ช่างถูกใจ
ท้องฟ้าใส..สวยสด..งดงามจริง
บรรยากาศ..คงสบาย..ผ่อนคลายทุกข์
มีความสุข..สดใส..ไปทุกสิ่ง
ไร้มลพิษ..จากฝุ่นควัน..ยามพักพิง
ทุกสรรพสิ่ง..รายล้อมบ้าน..ตระการตา
ใครกันนะ..เป็นเจ้าของ..น้องอยากรู้
คงเป็นผู้..มีไมตรี..ดีนักหนา
ขออนุญาต..พักพิง..อิงกายา
ได้ไหมนะ..พี่จ๋า..อย่าใจดำ
***หนุ่มสายลม***
กระท่อมน้อย..หลังนี้.........พี่รอเจ้า
นวลนงเยาว์....เจ้ามาแล้ว...แก้วกรอยศรี
รู้หรือไม่........พี่คิดถึง.......แต่คนดี
บ้านหลังนี้......มีไว้...........ให้เพื่อเรา
ไม่ใจดำ........หรอกจ้ะ.......คนดีจ๋า
ก็บ้านนี้.........บ้านแก้วตา...ด้วยไงเจ้า
มาเถิดมา......ขึ้นบ้านก่อน..เถิดนงเยาว์
ไหนกระเป๋า...ของเจ้า........เอามาซี
พี่ช่วยหิ้ว.......กระเป๋า........เจ้าขึ้นบ้าน
ให้นงคราญ..ไปอาบน้ำ.....ขัดฉวี
อาบน้ำแร่......แช่น้ำนม......ให้โสภี
ให้คนดี........ได้สบาย........คลายกายา
ส่วนพี้นั้น......จะช่วยจัด.....ของให้เจ้า
เก็บหยิบเอา...ข้าวของ.......วางข้างฝา
อาจจัดได้.....ไม่เรียบร้อย..เท่าแก้วตา
แต่อยากช่วย..กานดา........ยอดยาใจ
อาบน้ำเสร็จ...จะพาชม.......ทั่วเรือนบ้าน
ต่อจากนั้น.....ชวนเจ้ามา.....ดูฟ้าใส
ค่ำคืนนี้.........ท้องฟ้า........สวยอำไพ
ส่องประกาย...สดใส.........ในราตรี
ศศิธร...........ล่องลอยฟ้า...นภากาศ
ศศิบาท.........นวลผ่อง.......มองสดศรี
ศศิประภา......ฉายส่อง.......แสนโสภี
ฟ้าคืนนี้.........สดศรีล้ำ.......ยามเธอเคียง
ดึกมากแล้ว....คนดี............ที่รักจ๋า
เสียงไก่ป่า.....เริ่มขันก้อง....ร้องส่งเสียง
เสียงไก่ป่า.....ที่ขันร้อง.......ส่งสำเนียง
ดั่งเป็นเสียง....ดนตรี..........ที่กล่อมเรา
สุขยิ่งแล้ว......ยามมีเธอ.....อยู่เคียงข้าง
ใจที่เคย........อ้างว้าง........พลันหายเหงา
ต่อแต่นี้........เราจะอยู่.......คู่สองเรา
กับบ้านเรา.....บ้านหลังนี้.....พี่และเธอ...
ขอแต่งนิยายรักของสองหนุ่มสาวเป็นร้อยกรองแทนร้อยแก้วนะคะ..
เป็นเรื่องแรกอาจแต่งได้ไม่ดีเท่าที่ควรต้องขออภัยด้วยค่ะ..
แต่มีหลายตอนโปรดติดตามความรักของสองหนุ่มสาวต่อ..ในตอนหน้าค่ะ..
24 มีนาคม 2550 13:22 น.
White roses
ตอนนี้อยู่..เกาะเต่า..พี่เล่าไว้
เสียงหัวใจ..ดังแรง..แข่งเสียงเครื่อง
บ่นปวดเมื่อย..ร่างกาย..อยู่เนืองเนือง
แถมยังเคือง..น้องอยู่..น้องรู้ดี
โปรดอย่าเคือง..โกรธน้อง..นะพี่จ๋า
น้องนับถือ..พี่นั่นน่ะ..เหมือนดั่งพี่
มิตรภาพ..น้องมอบให้..ด้วยไมตรี
จะไม่มี..เสื่อมสลาย..มลายไป
ไม่เห็นมี..หนุ่มบ้านกลอน..มาวอนจีบ
พี่อย่ารีบ..ตีตน..ไปก่อนไข้
มีแต่เพื่อน..มอบไมตรี..มีน้ำใจ
ล้วนมากมาย..ณ.ที่นี้..แสนดีจริง
อีกไม่นาน..คงถึงบ้าน..พงันเกาะ
ขับลัดเลาะ..เรือไป..ระวังยิ่ง
หินโสโครก..ใต้ทะเล..มากมายจริง
อย่าเฉยนิ่ง..หมั่นมองไว้..ให้ดีดี
น้องจะบอก..น้องมล..พี่บ่นถึง
เธอคงซึ้ง..ในน้ำใจ..ไม่หน่ายหนี
เพราะมลคือ..น้องคนหนึ่ง..พี่รู้ดี
มิตรภาพ..มอบให้พี่..เป็นพี่ชาย
ขอขอบคุณ..ปูปลา..ที่มาฝาก
พี่ตรำตราก..หามา..ใช่หาง่าย
ต้องตากแดด..เสียเหงื่อ..ไปมากมาย
น้องเกรงใจ..พี่ยิ่งนัก..ฝากบอกมา...
23 มีนาคม 2550 14:25 น.
White roses
เสียงหัวใจ..เต้นแรง..แข่งเสียงฟ้า
ว่าโหยหา..อาลัย..ใจครวญคร่ำ
เสียงตึกตัก..เพ้อหารัก..อยู่ประจำ
รอดื่มด่ำ..รสรักหวาน..ซาบซ่านทรวง
ด้วยเป็นหญิง..หยิ่งนัก..รักศักดิ์ศรี
แม้นจักมี..ความรัก..อันใหญ่หลวง
ได้แต่เก็บ..ความรักไว้..อยู่ในทรวง
กลัวติดบ่วง..รักเล่ห์..เพทุบาย
คำว่ารัก..หากพูดไป..ความหมายมาก
ล้วนหลายหลาก..คำนิยาม..ตามปราศัย
มีทั้งสุข..ทุกข์เศร้า..เคล้ากันไป
แล้วแต่ใคร..จะประสบ..หรือพบพาน..