3 เมษายน 2550 15:26 น.
White roses
***หนุมสายลม***
โถคนดี………..พี่ไม่เคย…....คิดแกล้งน้อง
รักเนื้อทอง…….ยิ่งกว่า………หาใดเท่า
อย่าน้อยใจ……ไปเลย……….นวลนงเยาว์
พี่รักเจ้า………..กว่าสิ่งใด…...ในโลกา
งั้นคืนนี้………...พี่จะอยู่………ดูแลเจ้า
คอยปัดเป่า.……ริ้นไร…………ให้เจ้าหนา
ไม่ให้ยุง………..มากล้ำกราย…นวลแก้วตา
ทั้งตะขาบ……...หากเข้ามา…..จะทุบตี
ขอเพียงให้……..เจ้าได้………..นอนพักผ่อน
มาเถิดหนอ…….นวลบังอร…….นอนหนุนพี่
พี่จะอยู่………....ดูแล…………..นวลฤดี
ค่ำคืนนี้….….….ให้คนดี………..นอนสบาย
ยามเห็นเจ้า…....นอนหนุน……..อุ่นตักพี่
นวลฤดี………..หลับตาพริ้ม…..อิ่มแก้มใส
ช่างน่ารัก………น่าเอ็นดู………แล้วดวงใจ
หลับเถิดหนอ….หลับให้สบาย…ดวงใจเอย...
***สาวฟ้าใส***
โธ่.พี่จ๋า..คนดี..สุดที่รัก
ตอนเช้าสาย..ทำงานหนัก..ควรพักผ่อน
ขนกระเป๋า..ตั้งมากมาย..กลางแดดร้อน
มาเถอะนอน..ได้แล้วหนา..อย่ารอรี
แต่ก่อนนอน..ควรสุมไฟ..เอาไว้ด้วย
ไฟจะช่วย..ไล่สัตว์ร้าย..ให้ห่างหนี
ควันจะช่วย..ไล่ยุง..ไม่ราวี
อากาศที่..เหน็บหนาวนั้น..พลันผ่อนคลาย
หยิบผ้ามา..ปูพื้นก่อน..ค่อยนอนนะ
กันมดน่ะ..กับแมลง..อยู่ข้างใต้
มาเถิดหนา..พี่จ๋า..มาเอนกาย
นอนหลับใหล..ให้สดชื่น..ฟื้นกำลัง
น้องจะนอน..แนบหนุน..อุ่นอกพี่
ไม่หลบหนี..ไปไหน..ให้ไกลห่าง
ค่ำคืนนี้..สุกสกาว..ทั่วนภางค์
จันทร์กระจ่าง..ดาวระยิบ..กระพริบพราว....
1 เมษายน 2550 20:50 น.
White roses
***หนุ่มสายลม***
กำลังนอน........หนุนตัก........ด้วยความสุข
จำต้องลุก........ตื่นมา...........หาจอมขวัญ
บ่นอะไร..........กันหนอ........นวลชีวัน
แหมกำลัง........นอนฝัน........พลันเสียดาย
มาเถิดจ้ะ.........หลับก่อน......ที่รักจ๋า
แล้วค่อยว่า......เรื่องงาน.......วันรุ่งใหม่
ด้วยคืนนี้.........ดึกมากแล้ว...แก้วดวงใจ
นอนกันก่อน.....นะทรามวัย....เอ้า!นอนนอน
นอนอยู่ใน.......อ้อมแขนพี่....อย่างนี้ไว้
อุ่นหรือยัง........ยอดดวงใจ...ไหนบอกก่อน
แน่ะ! ดูสิ...........ทำหน้าบึ้ง.....ตึงเง้างอน
ไม่เอาจ้ะ.........นวลบังอร......งอนทำไม
พี่ไม่ได้...........ทำอะไร.......ให้สักนิด
หากจะผิด........ก็เพียงแต่......แค่หลับไหล
ก็ตักเจ้า..........แสนอบอุ่น.......นุ่นยังอาย
ไม่ให้พี่...........เผลอหลับไหล..ไงแก้วตา
นั่นเห็นแล้ว......เจ้ายิ้ม.............ปริ่มสองแก้ม
ยามเจ้าแย้ม.....ยิ้มนวล............ชวนหรรษา
หายงอนพี่........แล้วใช่ไหม......นวลแก้วตา
งั้นมาจ้ะ...........ที่รักจ๋า............นอนนอนนอน.....
***สาวฟ้าใส***
คนอะไร..ช่างใจแล้ง..มาแกล้งน้อง
อ้อมแขนพี่..ปกป้อง..ยุงได้หรือ
ดูสิยุง..ตัวใหญ่..พากันฮือ
มันบินปรื๋อ..มากัดน้อง..ให้หมองตรม
คงเป็นยุง..ก้นป่อง..ท้องจึงอ้วน
ทุกตัวล้วน..มีพิษร้าย..มาสะสม
ทั้งกัดเจ็บ..มาเป็นฝูง..แทบเป็นลม
นั่นตะขาบ..ตัวอ้วนกลม..กำลังมา
ทำไงดี..พี่จ๋า..หาทางแก้
คงต้องแย่..ไม่ได้นอน..หรอกพี่จ๋า
ทั้งตะขาบ..ทั้งยุง..มุ่งตรงมา
น้องกลัวน่ะ..คงหลับตา..นอนไม่ลง....
30 มีนาคม 2550 16:51 น.
White roses
***หนุ่มสายลม***
ก็พี่หอบ……….รักมา…......….หานวลน้อง
บรรจุของ……..เป็นความรัก…..ครั้งยิ่งใหญ่
แพ๊คใส่ถุง…….ฝากกับรถ……..สิบล้อไป
ด้วยขบวน…….อันยิ่งใหญ่……..ไงคนดี
นี่ยังขน………...ไม่หมด………...นะที่รัก
ไว้ค่อยจัก……...ทยอยขน………จนเข้าที่
ก็รักเจ้า………... มากมายจน……ล้นฤดี
หากจะโทษ…….โทษคนดี……… สิทรามวัย
โทษที่ทำ………..ให้พี่……………นี้หลงเจ้า
ให้พี่เฝ้า……….…คร่ำคราญ…….นวลไสว
จึ่งนับวัน………...รักยิ่งล้น………จนหมดใจ
จนต้องแพ๊ค…….รักถุงใหญ่…….ใส่รถมา
ไม่ต้องห่วง………เรื่องการ………จัดเก็บของ
จะไม่ทำ…………ให้น้อง…………ต้องผวา
ไว้พรุ่งนี้………….พี่จะทำ………..โรงหลังคา
รับรองว่า………...ถ้าฝนมา………ไม่เปียกปอน
แต่คืนนี้………….อาจต้องทน…….นอนคุ๊ดคู้
นวลโฉมตรู……..แขนของพี่………นี้คือหมอน
หลับอยู่ใน………อ้อมอกพี่………..นะบังอร
ให้เจ้านอน………แนบหนุน………..อุ่นรักเรา...
***สาวฟ้าใส***
คนอะไร..เจ้าเล่ห์นัก..ไม่อยากพูด
แกล้งให้คุด..คู้นอน..ตอนคืนค่ำ
ยุงมากมาย..บินมา..ตัวดำดำ
จะมาย้ำ..กัดน้อง..ให้หมองตรม
หากฝนตก..ลงมา..คราคืนนี้
จะหลีกลี้..ไปแห่งใด..ให้ขื่นขม
ต้องเปียกฝน..หนาวสั่น..จนซานซม
จะพักร่ม..กันที่ไหน..อย่างไรดี
บอกหนุนแขน..แทนหมอน..นอนซบอก
ใครมาเห็น..คงตลก..นะคุณพี่
น้องน่ะอาย..สายตาเขา..ไม่เข้าที
เอาอย่างนี้..ก่อกองไฟ..ไว้ไล่ยุง
ก่อสร้างเพิง..กันฝน..หลังเล็กเล็ก
ใช้ท่อนเหล็ก..เป็นแกน..ไม่ต้องสูง
เอาพลาสติก..หนาหนา..ไว้ใช้มุง
คงไม่ยุ่ง..มากมาย..นะคนดี
กันไว้ก่อน..ดีกว่าแก้..แย่ทีหลัง
ยังนั่งฟัง..อยู่หรือไม่.."ไปไหนนี่"
เฮ้อ!.แกล้งหลับ..นอนหนุนตัก..ทำไงดี
ตื่น.ตื่น.พี่..มาฟังหน่อย..ถ้อยจำนรร..
29 มีนาคม 2550 21:28 น.
White roses
ชีวิตฉัน..โดดเดี่ยว..เดียวดายนัก
ด้วยจมปลัก..อาบรอยช้ำ..ฉ่ำบาดแผล
ถูกหาญหัก..รักสลาย..ชายรังแก
จึงอ่อนแอ..แพ้พ่าย..หน่ายชีวี
ไร้เรี่ยวแรง..หมดพลัง..จะยั้งอยู่
แสนอดสู..เพราะถูกย่ำ..หยามศักดิ์ศรี
หมดสิ้นแล้ว..ความรัก..เคยภักดิ์ดี
เจ็บเหลือดี..จนหัวใจ..ใกล้แหลกราน
ชีวิตฉัน..นั้นแท้จริง..ยิ่งกว่าหนัง
เพราะผิดหวัง..ต่อสู้บู๊..ล้างผลาญ
เรียลลิตี้..ของหัวใจ..ยิ่งซมซาน
ทรมาน..เสียทุกสิ่ง..ยิ่งนิยาย
เคยพบชาย..หมายมั่น..ขวัญชีวิต
แต่กลับกลาย..เป็นอสรพิษ..มีฤทธิ์ร้าย
ลอบฉกกัด..รัดรึง..แทบถึงตาย
ตะเกียกตะกาย..เพื่อหลุดพ้น..จากหนทาง
จากบุปผา..ลาวัณย์..อันสวยสด
กลับรันทด..เหี่ยวเฉา..เขาทิ้งขว้าง
ทั้งกลีบดอก..หมองมัว..ทั่วสารพางค์
ต้องอ้างว้าง..เหี่ยวโรย..อยู่โดยเดียว
เคยระดม..กำลังใจ..กู้ภัยรัก
แต่ลึกนัก..ซากผูกพัน..อันลดเลี้ยว
ทั้งที่เริ่ม..ต้นฝัน..มั่นใจเชียว
แต่เศษเสี้ยว..ความทรงจำ..ทำอกตรม
หรือว่าเคย..ก่อกรรม..ข้ามชาติภพ
ถึงจุดจบ..รักแรมร้าง..ช่างขื่นขม
คนที่ใช่..กลายเป็นชั่ว..มั่วอาจม
มาทับถม..ชีวิต..อิสตรี
สิ่งดีดี..เคยให้..ไม่คิดหวง
เธอกลับลวง..ตอกย้ำ..ย่ำศักดิ์ศรี
รักพินาศ..ขื่นขม..ตรมเหลือดี
ต่อไปนี้..ไม่ย่อท้อ..ง้อชะตา
ขอบรรจง..เขียนนิยาย..ร่ายชีวิต
เพื่ออุทิศ..แด่หัวใจ..เคยไร้ค่า
ก่อนปิดฉาก..นิยาย..ปรำปรา
ก่อนดวงตา..หลับไหล..ไปนิรันดร์...
28 มีนาคม 2550 18:46 น.
White roses
***หนุ่มสายลม***
จะมุ่งหน้า......เดินทาง.........ไปหาเจ้า
หอบรักเอา.....ความรัก.........ครั้งยิ่งใหญ่
บรรจุถุง........ใส่กับรถ.........สิบล้อไป
ด้วยขบวน......อันยิ่งใหญ่.....ไปหานาง
ที่รักจ๋า..........โปรดมา.........รับรักหน่อย
ช่วยแบกรัก....ถุงใบน้อย.......ที่คั่งค้าง
ส่วนใบใหญ่....พี่รับแบก........เองนวลนาง
เอาไปวาง.......รวมกันไว้.......ในบ้านเรา..
***สาวฟ้าใส***
เสียงโหวกเหวก..โวยวาย..โกลาหล
ดังเสียจน..ลั่นไป..ใครกันหนอ
ขนกระเป๋า..มาสองคัน..รถสิบล้อ
จอดรั้งรอ..เรียกน้อง..ดังก้องไป
ชะเง้อมอง..เสียงคุ้นหู..จึงรู้แน่
เป็นเสียงพี่..จริงแท้.."เอ๊ะอยู่ไหน"
โธ่พี่จ๋า..ขนอะไร..มามากมาย
กระเป๋ามี..ทั้งเล็กใหญ่..ของใครกัน
ตะโกนเรียก..ให้น้อง..ออกมาหา
ช่วยพี่ยา..ขนมาไว้..ภายในบ้าน
กว่าจะหมด..สงสัย..คงหลายวัน
คงต้องนอน..นอกบ้าน..แล้วคราวนี้
ยังไม่สร้าง..ที่เก็บของ..ไว้จำเพาะ
พี่ล่ะก็..รีบขนมา..ทำไมนี่
ทำอะไร..ควรวางแผน..ให้ถ้วนถี่
คราวหลังพี่..ควรปรึกษา..อย่าปิดบัง
หากคืนนี้..ฝนตกมา..คงจะแย่
เรามาแก้..ปัญหา..เอาภายหลัง
ดังวัวหาย..ล้อมคอก..ชอกช้ำจัง
คงไม่แคล้ว..ตากน้ำค้าง..นั่งตบยุง...
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1208
