13 เมษายน 2550 22:27 น.
White roses
หมู่ดารา..กระพริบพร่าง..หว่างฟ้าใส
ดุจอัญมณี..ประดับไว้..ไสวสว่าง
ราตรีนี้..ช่างสดใส..ไร้เมฆบัง
จึงกระจ่าง..ระยิบระยับ..งามจับตา
ทอดสายตา..เหม่อมองไป..ใจเพ้อพร่ำ
หวานน้ำคำ..ใครคนหนึ่ง..ซึ่งห่วงหา
ฝากหัวใจ..ดวงนี้ไว้..กับดารา
หวังไว้ว่า..ใครคนนั้น..หมายมั่นครอง
ช่างเหน็บหนาว..ร้าวฤดี..เป็นที่สุด
มิอาจหยุด..ความอาลัย..ใจหม่นหมอง
ด้วยห่างไกล..สุดปลายฟ้า..เกินใฝ่ปอง
จึงเอ่อนอง..ท่วมท้น..ล้นน้ำตา
จะมีบ้าง..หรือไม่..ในวันนั้น
ที่เธอฉัน..นั้นได้พบ..ประสบหน้า
ได้พบเห็น..จดจ้อง..มองแววตา
สื่อภาษา..ของหัวใจ..ให้กันฟัง
หรือเพียงรอ..วันเวลา..อันว่างเปล่า
เมื่อสองเรา..ต่างแห่งหน..คนละฝั่ง
ความมุ่งหมาย..จึงสะดุด..เกินหยุดยั้ง
สิ่งคาดหวัง..ช่างลางเลือน..เหมือนสายลม
เมื่อมีรัก..แล้วทำไม..ใยต้องทุกข์
เศร้าเร้ารุก..ในหัวใจ..ให้ขื่นขม
ความเงียบเหงา..มาบรรเลง..เพลงโศกตรม
ร้าวอารมณ์..ในวิญญา..หาใดปาน
อุปสรรค..ช่างมากมาย..ในภายหน้า
โชคชะตา..เป็นอย่างไร..ใจเริ่มหวั่น
แม้ดวงจิต..เฝ้ารำพึง..คิดถึงกัน
แต่กายนั้น..แสนเหว่ว้า..ห่วงหาเธอ.
11 เมษายน 2550 19:07 น.
White roses
อันความรัก..ความปรารถนา..แห่งชีวิต
ฟ้าท่านได้..ลิขิต..ขีดเส้นไว้
ให้เราเดิน..ก้าวข้าม..นิยามไป
แล้วแต่ใคร..จะประสบ..พบร้ายดี
ชีวิตน้อง..หมองหม่น..ทนเปลี่ยวเหงา
มีแต่ความ..ว่างเปล่า..เศร้าโศกศรี
ดั่งตกหลุม..ท่ามกลาง..อเวจี
สุดเหลือที่..จักเอ่ยคำ..พร่ำวาจา
ทั้งพ่อแม่..ปู่ย่า..และตายาย
ท่านจากไป..สู่สรวง..บนห้วงฟ้า
เหลือเพียงน้อง..ผู้เดียว..เปลี่ยวเอกา
เหลียวมองหา..ผู้ใด..ล้วนไม่มี
ซ้ำยังถูก..รักลวง..ด้วยบ่วงเล่ห์
ทั้งทุ่มเท..ทุกอย่าง..ไม่ห่างหนี
มอบหัวใจ..มอบทุกสิ่ง..ที่หญิงมี
กลับถูกตี..ราคา..ค่าไม่พอ
จึงซมซาน..หักเห..ด้วยเล่ห์รัก
มากมายนัก..ทุกข์รุมเร้า..ที่เขาก่อ
เพราะใจชาย..หลายใจ..ไม่เคยพอ
หญิงต้องคลอ..น้ำตา..ทุกคราคืน
ซุกหน้าลง..กับหมอน..นอนร้องไห้
รักสลาย..จากไป..ใจฝืดฝืน
ขังตัวเอง..สะอื้นร่ำ..ทุกค่ำคืน
หมอนเปียกชื้น..โชกฉ่ำ..ด้วยน้ำตา
แหงนมองฟ้า..คราใด..ให้สะท้อน
คุกเข่าวอน..ขอพรชัย..ให้หาญกล้า
ให้พ้นจาก..ทุกข์โศกเศร้า..ทรมา
ก้าวข้ามมา..ผ่านนิยาม..ความทุกข์ทน
เจ็บเหลือเกิน..เจ็บนัก..ยามพลัดพราก
หลายเรื่องหลาก..มาประดัง..ดั่งห่าฝน
โถมเข้ามา..ย้ำหัวใจ..สุดทานทน
ฟ้าเบื้องบน..โปรดลูกด้วย..ช่วยเมตตา
อยากพบพาน..ความสุขใส..ในโลกกว้าง
ใครคนหนึ่ง..เดินร่วมทาง..ไปข้างหน้า
รักห่วงใย..คอยดูแล..ซับน้ำตา
ก่อนวิญญา..ดับสลาย..กายฝังดิน..
8 เมษายน 2550 13:48 น.
White roses
เมื่อไหร่ฟ้า..บรรเจิด..เปิดทางให้
สองหัวใจ..ได้เคียงอยู่..เป็นคู่ขวัญ
แหงนมองฟ้า..คราใด..ชะงักงัน
ทั้งเมฆหมอก..มาขวางกั้น..จนมืดมน
ใจที่เจ็บ..ยังคงเจ็บ..ยังเหน็บหนาว
ต่อเรื่องราว..อันโหดร้าย..จนใจหม่น
ทุกคืนวัน..ทรหด..จำอดทน
ช้ำเสียจน..หม่นหมอง..นองน้ำตา
แสนหวั่นไหว..จำใจฝืน..ยืนอีกครั้ง
สิ่งมุ่งหวัง..คล้ายลางเลือน..ไปต่อหน้า
จึงพ่ายแพ้..ต่อชีวิต..จิตโรยรา
กาลเวลา..มิอาจลบ..ประสบการณ์
อยากมีใคร..สักคนหนึ่ง..ซึ่งเห็นค่า
เช็ดน้ำตา..แห่งฝันร้าย..ประหัดประหาร
เข้าใจกัน..ดูแลกัน..นานแสนนาน
คอยสมาน..แผลหัวใจ..ให้เลือนลาง
ได้แต่รอ..อยู่อย่างนั้น..ฝันและเพ้อ
เมื่อไหร่เจอ..ใครคนนั้น..หันมาบ้าง
มอบความรัก..ความห่วงใย..ไม่จืดจาง
ลบอ้างว้าง..เดียวดาย..หายโศกตรม
จะขอเป็น..ทาสชีวิต..ไม่คิดหนี
แด่เธอซื่ง..เอื้ออารีย์..อย่างสาสม
เป็นทาสรัก..ตลอดไป..หมายชื่นชม
ตราปสิ้นลม..เฮือกสุดท้าย..หยุดหายใจ...
6 เมษายน 2550 05:36 น.
White roses
***หนุ่มสายลม***
โห! แกงป่า…....ปลาช่อน……..ตัวใหญ่ใหญ่
มีทอดไข่………หอยนางรม…..ที่ใฝ่ฝัน
อีกปลาหมึก…..นึ่งมะนาว……อร่อยครัน
เป็นของโปรด…พี่ทั้งนั้น………น่าทานจัง
ขอนั่งทาน…….ใกล้ใกล้……….. ดวงใจพี่
แน๊!ไล่พี่………ไปทำไม………ให้ไกลห่าง
อยู่ใกล้กัน…….อย่างนี้……….แหละสุขจัง
ทานข้าวร่วม….กับน้องนาง….ช่างสุขจริง
อ่ะ..พี่ป้อน…….ให้นะ………..คนดีจ๋า
อ้าปากมา……..ซิจ๊ะ…..……..นวลยอดหญิง
แสนสุขสม…….สองเรา………เคล้าแอบอิง
สุขกับนวล….….ยอดหญิง……ที่บ้านเรา
ถึงยามบ่าย…...พี่ไป…………ขนข้าวของ
ส่วนเนื้อทอง….จัดข้าวของ…..ดีไหมเล่า
เสร็จจากงาน…..บ้านเรา………ก็โล่งเปล่า
คืนนี้เรา………...คงสบาย…….ไม่ตาก ลม
ไม่ต้องนอน……ตากน้ำค้าง….ให้ลำบาก
ไม่ยุ่งยาก……...เรื่องยุง………ให้ขื่นขม
ได้เข้านอน…….ในบ้านแล้ว…..นวลชื่นชม
ไม่ต้องห่ม……..สายลม……….เช่นคืนวาน
มาซิจ๊ะ………...คนดี………….ที่รักจ๋า
นอนกันเถิด……แก้วตา……….ทำไรนั่น
พี่ง่วงนอน……..แล้วหนา……..นวลชีวัน
มานอนอยู่…….คู่เคียงกัน…….เถิดคนดี
คู่เคียงข้าง…….น้องนาง………นวลจอมขวัญ
คู่เคียงกัน……..ทุกวัน…………ไม่จากหนี
คู่เคียงอยู่……..ชิดใกล้………..ทุกราตรี
หนึ่งใจนี้…….…ให้คนดี………..นิรันดร์กาล...
***สาวฟ้าใส***
วันนี้พี่..คงเหน็ดเหนื่อย..แสนเมื่อยล้า
งานมากมาย..นักหนา..เช้ายันค่ำ
อยู่กลางแดด..แสนร้อนรุ่ม..เหงื่อชุ่มฉ่ำ
ดูหน้าคล้ำ..หมองลงไป.."นะพี่นา"
แสนสงสาร..พี่ยิ่งนัก..น้องอยากช่วย
ดูซิป่วย..จนได้..ไข้ถามหา
อ้า!ปากหน่อย..ซีจ๊ะ..จะป้อนยา
น้องเตรียมผ้า..เช็ดตัวให้..ได้สบาย
น้องห่มผ้า..หนาหนาให้..ไข้จะสร่าง
เหงื่อออกบ้าง..พิษไข้..จะได้หาย
น้องจะคอย..เฝ้าดูแล..อยู่ข้างกาย
พี่อย่าได้..กังวล..จนร้าวรอน
หลับตาเถิด..คนดี..สุดที่รัก
น้องนั้นจัก..กล่อมคำ..รำพันอ้อน
ถ้อยวลี..หวานหยด..ทุกบทตอน
นอนเถิดหนา..พี่นอน..ได้ผ่อนคลาย...
***หนุ่มสายลม***
โถ..แก้วตา……คนดี……….…..พี่รักเจ้า
อุตส่าห์เฝ้า…….ดูแล………..….แม้ยามไข้
ทั้งป้อนยา……..ทั้งห่มผ้า….…..ให้อุ่นกาย
รักเจ้ายิ่ง……….แล้วทรามวัย….หาใดปาน
ฟ้าเอยฟ้า……..โปรดมาเป็น…...พยานรัก
จะแน่นหนัก…...มั่นรัก………….ไม่แปรผัน
รักเราสอง……..จะเคียงอยู่…….คู่นิรันดร์
จะไม่พราก…….จากกัน………...นิรันดร
เจ้าก็เหนื่อย…...มาทั้งวัน….……เช่นกันแล้ว
อย่าฝืนร่าง…….เลยดวงแก้ว…..ควรพักผ่อน
ไข้ของพี่……….ดีมากแล้ว……..นวลบังอร
มาเถิดจ๊ะ……....ควรพักผ่อน.….นอนด้วยกัน
นอนอยู่ใน….….อ้อมใจ…………แห่งไออุ่น
หอมละมุน……..อุ่นไอรัก……….ภักดีมั่น
นอนอยู่ใน……..อ้อมแขน………กันและกัน
ตราบชั่วนิจ…..…นิรันดร์…….…..ทุกวันคืน...
4 เมษายน 2550 22:35 น.
White roses
***หนุ่มสายลม***
เสียงไก่ป่า….…ก้องขาน……....บอกวันใหม่
รุ่งอรุณ…….….อันสดใส….…...วันใหม่นี้
สุดที่รัก…….….ยังหลับอยู่..…...อ้อมอกพี่
โถ..คนดี………เจ้าคงล้า….…....มาเมื่อวาน
ขยับกาย……....ค่อยค่อยลุก…….…ไม่ปลุกเจ้า
ให้นงเยาว์…..….หลับให้อิ่ม……..เถิดมิ่งขวัญ
ส่วนตัวพี่…….….นี้จะขอ………...ไปทำงาน
ที่เมื่อวาน…..…..น้องให้…………ไปสร้างเพิง
น้องให้สร้าง…....เป็นเพิง…….…..หลังเล็กเล็ก
ใช้ท่อนเหล็ก…...เพื่อจะได้………ไม่ยุ่งเหยิง
ใช้พลาสติก……..หนาหนา ……….....มามุงเพิง
เพื่อจะได้……..…ไม่ยุ่งเหยิง….....มากเกินไป
ต้องแอบทำ…… .ไม่ให้……....…เจ้าได้รู้
เกรงว่านวล…..….โฉมตรู…….....ทำไม่ไหว
ไม่ต้องช่วย….…..พี่หรอก…...….นวลจอมใจ
อยากให้เจ้า…..….อยู่สบาย..……น่ะคนดี
กว่าจะเสร็จ……...จากงาน……...พลันเกือบเที่ยง
ได้ยินเสียง……….น้องเรียก….…พี่จ๋าพี่
โถ..ตื่นแล้ว………เหรอจ๊ะ……...นวลคนดี
งั้นมาอยู่……….…ข้างกายพี่…...นี้แก้วตา
ยามมีเจ้า………...อยู่เคียง...….ข้างกายพี่
แสนสุขล้ำ……….ยามนี้…….….ที่รักจ๋า
มองทางไหน…….ช่างแสน…….สวยโสภา
โลกสุดแสน……..งดงามตา..….น่าภิรมย์
ภิรมย์รื่น………….ภิรมย์รัก….…..ประจักษ์แล้ว
สวยเพริดแพร้ว….เพราะรัก….…..ที่สุขสม
ภิรมย์หมาย……...ภิรมย์ใจ………ในอารมณ์
แสนสุขสม…….…แสนสุขใจ…….ในบ้านเรา....
***สาวฟ้าใส***
โถ!พี่จ๋า..ตื่นมา..แต่ตอนไหน
แล้วเหตุใด..ไม่ปลุกน้อง..นะพี่จ๋า
น้องจะได้..มาช่วยพี่..มุงหลังคา
ดูซิน่ะ..เหงื่อไหล..มากมายเชียว
หันหน้ามา..ทางนี้จ้ะ..จะซับเหงื่อ
แดดร้อนเหลือ..พักเถิดนะ..ซักประเดี๋ยว
น้องเห็นหน้า..ของพี่..ดูซีดเซียว
จึงห่อเหี่ยว..หัวใจ..นะคนดี
นี่!จ้ะน้ำ..ที่รองไว้..สะอาดใส
แถมยังเย็น..ชื่นใจ..ดื่มสิพี่
มานั่งใต้..ร่มไม้..ก่อนคนดี
ตัวน้องนี้..เตรียมอาหาร..ไว้ทานกัน
มีแกงป่า..ปลาช่อน..ตัวใหญ่ใหญ่
มีทอดไข่..หอยนางรม..ที่ใฝ่ฝัน
อีกปลาหมึก..นึ่งมะนาว..อร่อยครัน
เป็นของโปรด..พี่ทั้งนั้น..ทานก่อนซี
แน่ะ!เขยิบ..มาใกล้ใกล้..ทำไมนะ
ถอยไปนิด..ซีจ๊ะ..อย่าทู่ซี๊
รีบหยิบจาน..จะตักข้าว..อย่ารอรี
ไม่หิวหรือ..ดูซี..ทำตาวาว
คนอะไร..ใจแล้ง..มาแกล้งหยอก
ยังทำหน้า..หลอนหลอก..มาหยอกเย้า
ท่าทางพี่..ดูเจ้าเล่ห์..มิใช่เบา
เดี๋ยว!ไม่ให้..ทานข้าว..ท่าจะดี.....
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1199
