26 ธันวาคม 2549 16:43 น.
White roses
เจ้านกน้อย..สีขาว..ราวปุยนุ่น
เจ้าเคยคุ้น..เหิรบินไป..ในฟ้ากว้าง
ผ่านร้อนหนาว..ผ่านแดนดิน..ทุกถิ่นทาง
ข้าอ้างว้าง..เหน็บหนาว..ยามเขาไกล
วันนี้เจ้า..จะบินไป..แห่งใดเล่า
ข้าปวดร้าว..หม่นหมอง..นอนร้องไห้
ยินรำพัน..ของคนดี..ที่แสนไกล
ยิ่งหวั่นไหว..เหว่ว้า..ใจอาวรณ์
ข้าขอฝาก..หัวใจ..ที่เปี่ยมรัก
ฝากทายทัก..คนไกล..อย่าไถ่ถอน
โปรดอย่าเศร้า..เงียบเหงา..จนร้าวรอน
แม้ยามนอน..จงสุขสันต์..หลับฝันดี
เจ้านกน้อย..สีขาว..อันพราวเพริศ
ได้โปรดเถิด..บอกเขาว่า..คนทางนี้
ยังรอคอย..ความรัก..ความภักดิ์ดี
รอวันที่..เขาคืนกลับ..ซับน้ำตา...
24 ธันวาคม 2549 20:02 น.
White roses
ที่รักจ๋า..จำได้ไหม..ในวันนั้น
แสงสุริยัน..ใกล้ลาลับ..ดับแสงฉาย
พลิ้วสายลม..อ่อนหวาน..ซ่านทรวงใน
ทุ่งดอกไม้..ชูช่องาม..อร่ามตา
ธรรมชาติ..งดงาม..ดั่งความฝัน
เกี่ยวก้อยกัน..หยอกล้อ..หัวร่อร่า
แววตาเธอ..จับจ้องมอง..มิคราดครา
หยิบดอกหญ้า..ขึ้นแซมผม..ชมว่างาม
ยามเหนื่อยอ่อน..ทอดกายลง..ตรงพรมหญ้า
แสงจันทรา..อาบผิวกาย..ใจวาบหวาม
ตาสบตา..ประสาน..นานแสนนาน
ให้สะท้าน..หวั่นไหว..ในวิญญา
พิศแสงดาว..พราวระยับ..จับฟ้าใส
เอ่ยความนัย..กระซิบถ้อย..ร้อยเสน่ห์หา
พลอดรำพัน..อิงแอบ..แนบกายา
สุขนักหนา..ค่ำคืนนี้..มีเธอเคียง
แสนภูมิใจ..มีเธอคู่..อยู่ไม่ห่าง
โสตสองข้าง..ยังยินแว่ว..สุรเสียง
ยังลึกซึ้ง..บทลำนำ..เธอร้อยเรียง
หวานสำเนียง..ก้องอยู่..มิรู้คลาย
ความทรงจำ..ยังฝังตรึง..ซึ้งดวงจิต
ตราปชีวิต..มีเพียงเธอ..เธอรู้ไหม
ยิ่งนานยิ่ง..รักมาก..เกินหักใจ
อย่ากลับกลาย..ย้อนยอก..หลอกลวงกัน....
(....หวานอีกแล้ว.....)
23 ธันวาคม 2549 16:04 น.
White roses
เหมือนหัวใจ..ได้แรง..แข่งความล้า
คล้ายดวงตา..สว่างไสว..ใกล้ความฝัน
เพียงได้รู้..เธอยังห่วง..ไม่ลวงกัน
แม้เรานั้น..ไม่เคยพบ..สบแววตา
มีเธอคอย..ปันพลัง..ให้ความหวัง
แม้ไกลห่าง..ได้รู้ซึ้ง..ถึงคุณค่า
ยามเหน็ดเหนื่อย..หรือทุกข์ท้อ..ทรมา
ยังมีเธอ..ส่งสายตา..มาเยี่ยมเยือน
คิดถึงเธอ..อยู่ทุกวัน..นะที่รัก
แม้นเราจัก..ห่างกันไกล..ใช่คล้ายเคลื่อน
ถ้อยบางถ้อย..ร้อยอุรา..พาจิตเตือน
มิเคยเลือน..จากใจฉัน..นั้นสักครา
แม้ไม่เคย..พบหน้า..สักคราครั้ง
หัวใจยัง..ห่วงใย..ใฝ่ฝันหา
มุมห้องใจ..แอบมีเธอ..เสมอมา
รับรู้ค่า..แห่งไมตรี..มีให้กัน
จึงไม่กลัว..ความเหงา..มาเย้าหยอก
ไม่กลัวดอก..เพราะหัวใจ..สถิตย์มั่น
แม้ไม่ได้..พักพิง..อิงชีวัน
แต่ผูกพัน..มิตรภาพ..ซาบซึ้งใจ
เหมือนว่าเพ้อ..คล้ายว่าฝัน..นั่นแหละหนา
ยามอ่อนล้า..แต่พลัง..ยังมีให้
คงแน่นอน..แอบมีเธอ..อยู่ในใจ
ความรักแทรก..ซึมเมื่อไร..ไม่รู้ตัว..
22 ธันวาคม 2549 20:28 น.
White roses
ณ.มุมหนึ่ง..ของโลก..ที่โศกนั้น
คงมีฉัน..เพียงผู้เดียว..แลเหลียวหา
ใครคนหนึ่ง..ซึ่งแสนรัก..จักกลับมา
ปลอบวิญญา..ปลอบขวัญ..ในวันนี้
รักเธอมาก..ที่สุด..ในชีวิต
พรหมลิขิต..ขีดชะตา..มาหรือนี่
มอบทุกอย่าง..ด้วยใจรัก..ใจภักดิ์ดี
แม้ชีวี..ขอมอบไว้..ใต้บาทเธอ
แต่นิจจา..คนดี..ที่ฉันรัก
มิอาจจัก..ซึ้งความดี..ที่เสนอ
หลงหญิงใหม่..ใจชั่ว..มั่วบำเรอ
ในมือเธอ..ถือกรงจักร..ไม่ยักกลัว
หญิงใจชั่ว..มั่วสวาท..มัดมือชก
ให้เธอตก..เป็นทาส..ความยวนยั่ว
ตกบรรได..พลอยโจน..ไม่รู้ตัว
หลงความชั่ว..ความโสมม..สังคมเลว
รอเมื่อใด..แสงความดี..ส่องชีวิต
ให้ดวงจิต..ของเธอ..ที่แหลกเหลว
พ้นจากความ..อุบาติ..สัณชาติเลว
แสงแห่งเปลว..พระธรรม..โปรดนำทาง
ณ.มุมหนึ่ง..ของโลก..ที่โศกนี้
ยังคงมี..หญิงคนหนึ่ง..ซึ่งหมองหมาง
มองทางไหน..มืดมน..สิ้นหนทาง
ยังรอคอย..แสงสว่าง..จากใจ" เธอ "....
22 ธันวาคม 2549 14:39 น.
White roses
ต้องเพียรข่ม..หัวใจ..ให้หยุดนิ่ง
ด้วยเป็นหญิง..จึงตรองตรึก..รำลึกเสมอ
คอยกำชับ..กับหัวใจ..ยามพบเจอ
อย่าพลั้งเผลอ..หลุดครรลอง..ของเพื่อนกัน
ยลอักษรา..คำหวาน..ให้หวั่นไหว
ใจนะใจ..ยังละเมอ..นอนเพ้อฝัน
บอกหัวใจ..อย่าคล้อยเคลื่อน..จากเพื่อนกัน
อีกใจนั้น..กลับวุ่นวาย..คล้ายไม่ยอม
กลิ่นหอมหอม..จากน้ำคำ..ช่างล้ำค่า
ห่างกายา..แต่อุ่นใจ..ฉันได้พร้อม
เป็นอุ่นอก..อุ่นใจ..หายตรมตรอม
เฝ้าถนอม..ไมตรี..มีต่อกัน
ขอขอบคุณ..สิ่งดีดี..ที่เธอมอบ
ทุกคำปลอบ..ทุกพลังใจ..เธอให้ฉัน
ยังซึ้งค่า..จวบวันนี้..นานแสนนาน
ไม่มีวัน..ที่ฉัน..จักเลือนลา
ยิ่งนานวัน..ความลึกซึ้ง..ติดตรึงแน่น
หัวใจแล่น..โลดไป..แห่งใดหนา
ข่มหัวใจ.."ย้ำว่า..เพื่อน"..อย่าเลือนลา
นั่นแหละหนา..ข่มอย่างไร..ไม่รู้เลย...
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1533
