11 มีนาคม 2547 17:58 น.
weenie
อย่าทำฉันร้องไห้เลยนะ
เพราะฉันรักเธอมาก รู้ไหม
อย่าทำให้ฉันเจ็บช้ำ จนไม่เป็นอันทำอะไร
ทั้งที่ความจริงอาจเป็นฉันก้อได้ ที่ทำให้มันเป็นแบบนี้
จะให้ร้องไห้อีกซักกี่คืน
อยากให้ฉันสะอื้นอีกซักกี่หน
เห็นบ้างหรือเปล่าว่าฉันมีตัวตน
มีหัวใจให้ใครบางคน ตลอดมา
รักฉันบ้างหรือเปล่า
เรามันแก้วร้าว ประสานไม่ได้ใช่ไหม
เธอถึงทุบมันให้แตก ไม่มีชิ้นดีออกไป
เศษแก้วมันถึงบาดข้างใน เจ็บใจจนไม่จาง
11 มีนาคม 2547 17:48 น.
weenie
คิดถึงซะเหลือเกิน
แต่เธอคงจะเมินหน้าหนี
แล้วใช้คำพูดที่ไม่ไยดี
เพราะผู้หญิงคนนี้คือ..เธอไม่รัก
ร้องไห้ปิ่มจะเป็นสายเลือด
ความรู้สึกข้างในมันเดือด จนแทบทนไม่ไหว
อยากเจอหน้า อยากเข้าไปกอด บอกว่ารักมากกว่าใครๆ
แต่ที่ทำได้ตอนนี้ คืออดกลั้นเท่านั้นเอง
ยังจำได้ในคำครั้งเก่าก่อน
คำเว้าวอน สัญญาในครั้งนั้น
ที่เคยเอ่ยอ้าง ว่าจะรักและดีต่อกัน
หรือวันนี้เพราะมัน คือสัญญาในสายลม
รักเธอที่สุดคนดี
อยากอ้อนวอน กอด ไม่ให้หนีไปไหน
เราเลิกลากันตรงนี้เพราะเหตุใด
ความไม่เข้าใจ หรือ จริงๆเธอไม่เคยรักกันเลย
5 มีนาคม 2547 16:48 น.
weenie
บางที..อะไรก้อไม่เป็นไปแบบนั้น
ทั้งความคิด ความหวัง ความฝัน
เพราะสิ่งที่เราต้องเจออยู่ทุกวัน
ตอบย้ำให้ฉันอยู่กับความจริง
ที่ฉันเคยบอกว่าเธอ แปรเปลี่ยน
มันคงเป็นเพราะความผิดเพี้ยนของฉัน
ซึ่งความจริงแล้ว เธอก้อเป็นเธออยู่ทุกวัน
เพียงแต่ เป็นบางมุมที่ฉันไม่เคยมอง
มันคงแก้ไขอะไรไม่ได้
ถ้าคนสองคนจะใช้ชีวิตอยู่ข้างกายกัน แบบนี้
อาจจะปรับบ้าง ทนบ้าง ให้อยู่กันอย่างพอดี
ความจริงกับความฝัน บางที ..
ก้อแตกต่างกันซะเหลือเกิน
หน้าส่วนตัว
976
