30 พฤศจิกายน 2546 23:56 น.
weenie
คิดถึงบางคนซะมากมาย
คิดถึง เหมือนจะเอาเป็นเอาตายยังไงอย่างนั้น
ก้อความไกล เหมือนจะบั่นทอนหัวใจกัน
ให้ความเหงาแทรกซึมทุกวัน จนปอดบวม
เธอน่ะ เย็นชา.. และชาเฉย
ไม่เคยเลย ที่คิด จะเอ่ยคำหวานๆ
ฉันน่ะ ทนได้นะ แต่มันทรมาน
ก้อแล้วอีกนานเท่าไหร่ เราถึงจะเข้าใจกัน
เวลาจะช่วยให้เราผูกพันกันขึ้น จริงเหรอ
แล้วถ้าเธอปล่อยให้รอ เก้อ...ฉันจะไปอยู่ตรงไหน
เฮ้อ ! ก้อเข้าใจหรอกว่าเธอน่ะไม่เหมือนใครๆ
คิดจะทำอะไร ต้องคิดทบทวน ซะมากมายก่อนลงมือ
แต่ฉันน่ะสิ เป็นพวกคนใจร้อน
อยากได้คำตอบก่อนล่วงหน้าเสมอ
ก้อเล่นไม่บอกกล่าวว่าคิดอย่างไร แม้กระทั่งได้เจอ
เธอก้อยังเงียบๆ เฉยๆ เสมอ สงสัยเป็นร้อนใน..^-^
21 พฤศจิกายน 2546 01:07 น.
weenie
ตาใสๆใกล้จะหลับ
นั่งทำอะไรอยู่ได้จนคอพับคออ่อน
ก้อแค่หวังว่าคืนนี้ก่อนนอน
จะมีคนอ้อนวอนให้เราฝันดี
อยากนอนใต้ผ้าห่มอุ่นๆ
มีกลิ่นกรุ่นของความหวัง
มีคนที่รักเรามากมาย จริงจัง
เพื่อเช้าที่มีพลัง ในวันใหม่ที่ตื่นขึ้นมา
ถ้าคืนนี้ฉันมีเขาข้างๆ
เขาจะรักฉันบ้างไหมนะ
จะทนุถนอมดูแล ฉันไหมจนกว่า
เหมือนคำพูดที่เคยสัญญาต่อกัน
คนจะมีเช้าวันใหม่สักวัน
ที่ให้ความฝันกลายเป็นความหวัง
มีไออุ่น มีอุ่นไอรัก ที่จีรัง
วันที่มีเขาคนนั้นเคียงข้างตลอดไป
15 พฤศจิกายน 2546 00:05 น.
weenie
ฉันก้อเป็นตัวฉัน
มีบางวัน ที่อยู่ในแบบฉบับเศร้าๆ
นั่งคุดคู้ คิดอะไรไร้สาระในเรื่องเก่าๆ
ไม่อาจคาดเดาว่า พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
บางวันก้อมาอย่างสดชื่น
ไหลลื่นไปกับเช้าวันใหม่ๆ
เห็นอะไรเป็นสีสัน เป็นดั่งใจ
แปลกใจว่าทำไม ตัวเราอารมณ์ดี๊ดี
เป็นผู้หญิงอารมณ์แปลกๆ
แรกๆก้ออารมณ์แบบนี้
สักพักก้อเปลี่ยนไปทุกที
..แล้วก้อมาสรุปที่..เอาแต่ใจตัวเอง
12 พฤศจิกายน 2546 10:51 น.
weenie
เปิดหน้าต่าง ในเช้าวันใหม่
เห็นท้องฟ้าสดใสกว่าทุกครั้ง
อากาศดี ลมพัดเย็นให้ใจมีกำลัง
มองเห็นความหวัง ให้ก้าวเดินต่อไป
พระอาทิตย์ขึ้นทุกครั้ง หลังลาลับ
ปล่อยให้ใจได้หลับ มืดมิดอยู่บางหน
พอวันใหม่ ก้อกลับมาให้หัวใจใครบางคน
มีแสงสว่างท่วมท้น จนคิดได้
ก้อเหมือนฝนที่คงไม่ตกอยู่ตลอด
จนแล้วจนรอดก้อต้องมีรุ้ง มีฟ้าใส
ถ้าวันนี้ยังเปียกปอน พรุ่งนี้ หรือว่าวันต่อไป
ฝนก้อต้องหยุดตกได้ ไม่ช้าก้อเร็ว
10 พฤศจิกายน 2546 14:00 น.
weenie
..กลับไปมองในต่างมุม..
ไปมองสิ่งที่ทุ่มเทในวันที่ผ่าน
เคยเห็นความปวดร้าวในวันวาน
วันนี้ อาจมองผ่าน เห็นได้ในมุมที่ดี
.. เธอเห็นเหมือนกันหรือเปล่า..
เคยปวดร้าว เคยหัวเราะ เคยหวั่นไหว
เคยคิดว่ามันเลวร้าย เสียใจยิ่งกว่าอะไร
แต่พอผ่านมันไป..ทำไมกลับเป็นเรื่องเล็กสิ้นดี
.. ฉันขอโทษ ที่เคยมองอะไรเป็นลบ...
แล้วปล่อยให้มันจบแบบที่ไม่เคยมองเห็น
บางทีอะไรที่มันมีสองด้าน ฉันก้อไม่คิดว่ามันจะเป็น
อาจไม่เคยมองเห็นในด้านที่ดี
นึกถึงเธอ นึกถึงวันวานอยู่บ่อยครั้ง
มีเรื่องจดจำ ให้หัวเราะดังๆได้เสมอ
เจอกันคราวหน้า คงยิ้มได้ หัวเราะเหมือนในวันเก่ากับเธอ
--อยากเรียกความรู้สึกดีๆที่เคยพบเจอ กลับมา--
หน้าส่วนตัว
850
