26 สิงหาคม 2548 18:09 น.
weenie
วันนี้ฉันเก็บกล่องมาได้หนึ่งใบ
ฉันเอาความรู้สึกของฉันใส่ไปในนั้น
เรื่องราวในกล่องใบนั้น คือความสุขที่นึกถึงกัน
กล่องใบนั้น เก็บเพื่อเธอคนเดียว
เก็บเอากล่องมาจ้องมองดู
ยามที่เธอไม่ได้มาอยู่ใกล้ๆ
แค่ได้มองก้อยิ้มอย่างสุขใจ
กล่องใบใส ที่ฉันเห็นเธอ
ฉันอาจไม่ได้มีกล่องเพียงใบเดียว
เพราะฉันชอบเดินทาง และอาจไปเก็บเกี่ยว พบเจอที่ไหน
ฉันจะเก็บกล่องความสุขแต่ละใบ
เก็บกลับมาไว้ ยามไกลกัน
ตอนนี้กล่องฉันเรียงเต็มตู้
มด แมลง หนูมาดูกันใหญ่
มาแบ่งๆความสุขกันไป
เสียอย่างเดียวที่แม่บ่นใหญ่ อะไร รกจังเลย (อิๆ)
23 สิงหาคม 2548 18:31 น.
weenie
เคยเป็นนกบินไปในสายลมแรง
คิดว่าปีกตัวเองแข็ง จึงหลงไปในพายุลูกใหญ่
ต้านแรงลมไม่ไหว บินต่อไม่ได้ จึงร่วงหล่นทันใด
เจ็บช้ำปางตาย ไม่มีใครมาช่วย เหลียวแล
จนวันหนึ่งมีเด็กชายตัวเล็กๆมาพบเห็น
บังเอิญเป็นเด็กดี มีใจคิดสงสาร
จึงเก็บนกตัวนั้นมารักษาจนเนิ่นนาน
เลี้ยงไว้พานใจจิต คิดผูกพัน
เขารับเลี้ยงฟูมฟัก เข้ารักษา
หากรงมาอย่างดี ให้อาศัย
แต่นกน้อยยังเป็นนก ที่เพียง โบยบินไป
รักก้อรักในใจ เขาเมตตา
มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นผองเพื่อน
บินผ่านไป ไม่มาเยือน เชือนสงสัย
นึกถึงวันเก่า-เก่า ที่เคยโบยบินไป
แต่สุดท้ายเจ็บตัวไม่มีใคร เคียงข้างเลย
ใช้ความคิดทบทวนอยู่นานนัก
ด้วยความรักที่มีต่อเจ้าของ
จึงไม่กล้าออกไป ดังใจปอง
เสียสละ ตอบแทนเจ้าของที่เลี้ยงมา
เวลาผ่านไปหลายปีดีดัก
ความรักที่มี เริ่มห่างหาย
เจ้าของก้อมองหานกตัวใหม่มาข้างกาย
ส่วนตัวนกก้อไม่วาย ต้องเสียใจ
ประตูกรงเปิดออกโดยบังเอิญ
เพราะสายลมเหมือนเชื้อเชิญ ให้เดินหาย
มาคราวนี้เจ้านก อยู่เดียวดาย
เลยมิวาย บินออกไปไม่รู้ตัว
จากนกตัวน้อย เป็นนกตัวใหญ่
บินเข้าฝูงไปตามกลิ่นที่เคยโหยหา
ยังมิวาย ห่วงเจ้าของที่เคยอุ้มชูมา
แต่คิดได้ว่า เวลาแบบนั้น ได้จบลง
ส่วนเจ้าของได้นกตัวใหม่
มาโอบอุ้มชูใจ ไม่ห่างเหิน
ลืมนกตัวเก่าที่หายไป ด้วยกาลเกิน
เหมือนความทรงจำเรื่องเก่า ถูกเมิน หายไป
22 สิงหาคม 2548 22:21 น.
weenie
เธอหายไปหลายวัน กับหลายคืน
รู้บ้างไหม ว่าคนๆนี้ กล้ำกลืนน้ำตาไว้แค่ไหน
ไม่อยากจะรู้อีกแล้วว่า เธอมีใจ.. หรือเธอมีใคร
แค่อย่างน้อยส่งข่าวให้รับทราบบ้างได้ไหมคนดี
รู้ว่าเธออยู่ไกลและลำบาก
แต่นั่นเป็นสิ่งที่ออกจากปาก ฉันใช่เห็น
ยอมรับและเข้าใจมาอย่างเยือกเย็น
ว่าสิ่งที่เธอเป็นคือความจริง
ไม่อยากนอนร้องไห้คนดียวอีกแล้ว
ไม่อยากเป็นเหมือนแก้ว หม่นหมองไร้ค่า
ฉันอยากมีใครมารักฉันบ้าง มีเวลา
เพียงพอแค่ว่า .. ฉันไม่เหงาใจ
รอมานานนับแรมเดือนแรมปี
ยังไม่มีวี่แววว่าเธอจะห่วงหา
หรือเสน่ห์ของฉันมันลดลงพร้อมกาลเวลา
ตอบฉันมาว่าคนเก่ามันไร้ค่า..น่าเบื่อหรือไร
8 สิงหาคม 2548 23:27 น.
weenie
จำคืนนั้นได้ดี
คืนนั้น คืนนี้ไม่เหมือนกับคืนไหนๆ
เธอกอดฉันไว้ในอ้อมใจ
เธอกอดฉันไว้เพียงลำพัง
มีเพียงเราสองคน
เหมือนหลุดพ้นจากทุกสิ่ง
เหมือนเรารักกันมากจริงๆ
เธอทำทุกสิ่งเหมือนรักฉันยิ่งสิ่งใด
ไม่คิดว่าจะได้เจอผู้ชายคนนี้
ไม่เคยคิดว่าจะมีใครที่ไหน
ที่ดีได้กับฉันเกินที่จะพบในใครต่อใคร
ต้องขอบคุณฟ้าที่ให้เราได้รักกัน
หน้าส่วนตัว
1100
