29 มกราคม 2547 22:08 น.
waynar
..ทะเลสวย...ฟ้าสีคราม..
ผิวน้ำเกิดคลื่นมากมาย
คนนั่งเรือ..น้ำตาไหล..
..โดนคลื่นคิดถึงกร่อนกิน
20 มกราคม 2547 23:35 น.
waynar
...หนึ่งชั่วโมง....สองชั่วโมง...สามชั่วโมง...
...หนึ่งกิโล...สองกิโล...สิบกิโล...
เดิน...ไกลจนเหนื่อยอ่อน
กลับยังเห็นใครบางคนอยู่ในใจ
ทำไมคนบางคนจึงคิดว่า...
...เวลาและความห่างไกล...
จะทำให้บางสิ่ง...ลบเลือน.
18 มกราคม 2547 03:21 น.
waynar
วันก่อนอ่านหนังสือ เห็นกลอน...
เขาไม่ชอบกินปลา
แต่ตกปลาทุกวัน
เขาว่าสนุกดี
..ไม่เห็นน่าสนุก..
เขามีความสุขแต่ปลาไม่
....ปลาไม่ใช่ของเล่น.
ไม่รู้ว่าเขาเรียกว่ากลอนอะไร(ไทขุ-ไทกุ อะไรนี่แหละครับ จำไม่ได้แล้ว)
เพราะดี... เดี๋ยวอีกหลายวันจะเลียนแบบมาให้ชม
14 มกราคม 2547 01:51 น.
waynar
เอยหนอ...แม่ดวง...ดอกไม้
สดขาว...กลางใบ...เขียวเขียว
ขาวหวาน...กลางกลีบ...ระเรียว
เรียวเหลือง...จางจาง...แต้มทา
เพียงเธอ...ดอกไม้...ดอกหนึ่ง
สวยซึ้ง...งดงาม...นักหนา
ก่อเกิด...กำเนิด...ขึ้นมา
ผลิบาน...ช้าช้า...ในวันเหงา
ไม่เรียกร้อง...ไม่อาทร...ไม่ร่ำไห้
และยังคง...ผลิดอก...ออกใบ
...ให้ร่มเย็นและงดงาม...
1 มกราคม 2547 20:11 น.
waynar
ปีใหม่......
แต่ใจก็ยังดวงเก่า
ตอนนี้ดวงใจของเรา
...อยู่ไหน.....
ห่างกันเหลือเกินตอนนี้
คนดีจะคิดถึงเราไหม
ห่างกันมากไปแล้วนะใจ
เมื่อไรจะกลับมา...
หน้าส่วนตัว
1355
