4 พฤษภาคม 2548 11:17 น.
wanmangrux
ปาล์มมองดูใบหน้าซีดขาวที่นอนหลับสนิท เรือนแก้วเป็นลมในมหาวิทยาลัย เพื่อนอาจารย์ของเธอโทรมาบอกในวันที่ปาล์มต้องรับวุฒิบัตรการจบการศึกษาระดับมัธยมปลาย หล่อนรอจนงานเสร็จแล้วรีบไปหาเรือนแก้วที่โรงพยาบาลทันที
น้ำตาหยาดหยดเมื่อเห็นร่างแน่นิ่ง นอนเติมน้ำเกลือ แม้หมอจะบอกว่า เป็นลมธรรมดาเพราะ หล่อนพักผ่อนน้อย หากปาล์ม ไม่อยากจะสูญเสียใครอีกแล้วในชีวิต เป็นครั้งแรกที่ปาล์มรู้สึกหวาดกลัวสำหรับการพรากจาก ความรู้สึกที่รุนแรง ...หากคุณเรือนแก้วเป็นอะไรไป ปาล์มจะมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร...
คุณแก้วอย่าเป็นอะไรไปนะคะ เสียงกระซิบแผ่วๆ ดังมาจาก ดวงหน้าเศร้าสร้อย
ปาล์มไม่รู้ว่าเธอนั่งนิ่งๆอยู่แบบนี้ นานเท่าไหร่ จนกระทั่ง เรือนแก้วลืมตา
อ้าว ปาล์มมาทำอะไรที่นี่เหรอจ๊ะ น้ำเสียงอ่อนล้า ถามขึ้น หล่อนเหมือนจะยังไม่รู้สึกตัวว่า นอนอยู่ในโรงพยาบาล
ปาล์มผวาตัวเข้าไปกอด ร่างนั้น พลางยิ้มดีใจทั้งน้ำตา
ปาล์มเป็นห่วงคุณแก้วแทบตาย คุณแก้วเป็นลมค่ะ เพื่อนอาจารย์ของคุณแก้วพามาส่งโรงพยาบาล ตอนนี้กลับกันหมดแล้วค่ะ พรุ่งนี้หมอถึงบอกให้คุณแก้วกลับได้
เรือนแก้วลูบผมของปาล์มอย่างเอ็นดู ยามนี้เธอรู้สึกอบอุ่นใจเหลือเกิน
ปาล์มทานอะไรหรือยังจ๊ะ ยังไม่ได้กลับบ้านใช่มั้ย ดูยังใส่ชุดนักเรียนอยู่เลย
ไม่หิวค่ะ ปาล์มขออยู่เฝ้าคุณแก้วนะคะ ไม่กลับบ้านแล้ว
อ้าว เหม็นแย่เลยไม่อาบน้ำด้วย
คุณแก้วก็ไม่อาบเหมือนกัน เอาเป็นว่า วันนี้เราเหม็นพอๆกันนะคะ
บรรยากาศผ่อนคลายและเริ่มมีเสียงหัวเราะ
ปาล์มมองดู เรือนแก้วด้วยแววตาซื่อจริงใจ
คุณแก้วรู้ไหมคะว่า ปาล์มตกใจมากพอทราบว่าคุณแก้วเป็นลม ต่อไปต้องพักผ่อนมากๆนะคะ ถ้าคุณแก้วเป็นอะไรไป ปาล์มจะทำยังไง ปาล์มไม่อยากเสียคุณแก้วไปนะคะ
โถ...ปาล์มจ๋า พี่ไม่ทิ้งปาล์มไปไหนหรอกจ้ะ ถ้าพี่จะจากไปจริงๆ คงต้องรอให้ปาล์มมีทุกอย่างพร้อมเสียก่อน
ไม่ยอมค่ะคุณแก้ว ปาล์มไม่ยอม คุณแก้วต้องอยู่กับปาล์มไปนานๆ ปาล์มจะดูแลคุณแก้วเองนะคะ ไม่ทำให้คุณแก้วเสียใจหรอกค่ะ ปาล์มสัญญา
เรือนแก้ว รู้สึก หัวใจไหววูบขึ้นอย่างกระทันหัน ความรู้สึกแปลกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิตของเธอ
ดื้อจังนะจ๊ะเราน่ะ
.................................................
คุณแก้วคะ ปาล์มสอบโค้วต้า คิดด้วยค่ะ แถมสอบติดคณะเดียวที่คุณแก้วสอนด้วยนะคะ ปาล์มยิ้มแก้มแทบปริ ขณะที่คนฟัง รู้ข่าวล่วงหน้าก่อนเจ้าตัวมาหลายวันแล้ว
ยินดีด้วยนะจ๊ะปาล์ม
ปาล์มดีใจที่สุดเลยค่ะ แถมยังได้อยู่ใกล้กับคุณแก้วด้วย อย่างที่เคยสัญญาไงคะว่า ปาล์มจะอยู่ดูแลคุณแก้ว เห็นไหมว่า ปาล์มได้อยู่ใครคุณแก้วจริงๆ
ปาล์มพูดพลาง อดไม่ได้ที่จะกอดคุณแก้วอาการที่แสดงออกเหมือนเด็กน้อยดีใจยามได้ของ หากเจ้าตัวไม่ได้สังเกตถึงอาการที่ผิดปกติไปของเรือนแก้ว จนอีกฝ่ายเงียบจนเกินไปนั่นแหละ ปาล์มจึงเงยหน้าขึ้น
คุณแก้วเป็นอะไรไปเหรอคะ ปาล์มถามอย่างงงๆ เพียงเห็นสีแดงระเรื่อปรากฏบนแก้มของเรือนแก้ว
เปล่า..เปล่าจ้ะ
เรือนแก้วเอง ก็ไม่แน่ใจกับความรู้สึกที่ก่อตัวอย่างเงียบๆ ทำไมนะหลังจากเมื่อหนึ่งปีก่อน ความรู้สึกที่มีต่อปาล์มดูเหมือนจะ แตกต่างไป ลึกๆเธอกลัวกับคำตอบที่มีอยู่ในใจ
พรุ่งนี้ ปาล์มขออนุญาตไปบ้าน น้องแองจี้นะคะ คุณแก้ว
จ้ะ
น้องแองจี้ ชื่อนี้อีกแล้ว ที่พักหลัง ปาล์มมักจะเอ่ยบ่อยๆ เธอพยายามถามเรื่องน้องแองจี้ กับปาล์มหาก เจ้าตัวมักเลี่ยงที่จะพูด ซึ่งมันทำให้ เธอรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา หรือไม่รู้สึกน้อยใจ หากเธอเอง เป็นผู้ใหญ่เกินกว่าที่จะแสดงอาการใดๆออกมาให้ ปาล์มรู้
นี่เธอกำลัง..รู้สึกหึงอยู่ใช่ไหม
หนึ่งเดือนแล้ว ที่ดูเหมือนปาล์มกำลังเปลี่ยนไป เหมือนมีอะไรบางอย่างปิดบังเธออยู่ วันนี้ที่เธอได้รับโทรศัพท์
คุณแก้วค่ะ วันนี้ปาล์มอาจกลับช้าหน่อยนะคะ ไม่ต้องเป็นห่วงปาล์มค่ะ ถ้าเสร็จธุระที่บ้านน้องแองจี้แล้ว ปาล์มจะกลับ
จ้ะ กลับบ้านดีๆนะจ๊ะปาล์ม แค่นี้ก่อนนะจ๊ะ เสียงตอนท้ายๆเหมือนจะสั่นน้อย ๆ
เธอมองดูเค้กวันเกิด ดูของกินที่ วางไว้บนโต๊ะ ปาล์มคงลืมไปแล้วว่าวันนี้ เป็นวันเกิดของเธอ เรือนแก้วรู้สึกเจ็บแปลบในหัวใจ ความรู้สึกนั้นแผ่ซ่าน แทบทำให้น้ำตาหยาดหยด
สามทุ่มแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างยังไม่ได้แตะต้อง เรือนแก้วรู้สึกเป็นห่วงปาล์มขึ้นมา ปาล์มไม่ใช่เด็กเหลวไหล เป็นสิ่งที่เธอรู้ดี แต่นี่มันก็ดึกมากแล้ว ขณะที่เธอจะโทรหาปาล์ม คนที่ห่วงก็โผล่เข้ามาพอดี
ดวงหน้าที่ดูอิดโรย หากแย้มยิ้มอย่างเบิกบาน
นึกว่าจะกลับมาไม่ทันแล้วค่ะคุณแก้ว สุขสันต์วันเกิดนะคะ เจ้าตัวพูดพลางยื่นกล่องของขวัญขนาดโตให้
เรือนแก้วยืนน้ำตาคลอ รู้สึกผิดคาดกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ขอโทษนะคะ คุณแก้วที่ทำให้รอนาน ปาล์มไม่ได้ลืมหรอกค่ะ วันเกิดของคุณแก้ว เป็นวันสำคัญกับปาล์มเช่นกันค่ะ ที่ช้าเพราะ รอของขวัญชิ้นนี้ไงคะ เปิดดูสิคะคุณแก้ว
เสื้อไหมพรมสีขาว ถักด้วยฝีมือประณีตวางอยู่ในกล่องของขวัญ
ชอบไหมคะ สวยหรือเปล่า ปาล์มถักเองนะคะ ตั้งใจทำให้ทันในวันเกิดของคุณแก้ว
สวยจ้ะ เป็นเสื้อไหมพรมที่สวยมาก และงดงามในความรู้สึกของพี่จ้ะ คนรับพลันอารมณ์อ่อนไหว น้ำตาแห่งความปิติไหลอย่างกลั้นไม่อยู่
เอ..วันนี้คุณแก้วขี้แยจัง เจ้าตัวพูดพลาง อดไม่ได้ที่จะยกมือปาดน้ำตาบนแก้มเนียนอย่างแผ่วเบา เดี๋ยวนี้ปาล์มไม่ต้องเงยหน้าขึ้นอีกแล้ว เธอสูงกว่าเรือนแก้วช่วงหนึ่ง
ตัวปาล์มเหม็นแย่ ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมาฉลองวันเกิดกันสองคนนะคะ
ปาล์มท้าวคางมองดูเรือนแก้วกำลังทานเค็กอยู่ ท่าทางของเรือนแก้ว น่าดูเสมอ ไม่ว่าจะทำอะไร บ่อยครั้งที่ปาล์มมักจะนั่งมองอย่างลืมตัว
ทำไมจ้องหน้าพี่อย่างนั้นจ๊ะปาล์ม ไม่ได้เป็นเค้กสักหน่อยนะจ๊ะ..อิอิ
คุณแก้วสวยจังเลยค่ะ คนถูกชมเสมองไปทางอื่น
นึกยังไงเหรอจ๊ะถึงชม
ก็คุณแก้วสวยจริงๆนี่คะ ปาล์มพูดออกมาจากใจจริง
ปาล์มเองไม่เข้าใจหรอกกับความรู้สึก เพียงรู้สึกเวลาอยู่ใกล้เรือนแก้ว หัวใจช่างอ่อนหวานเหลือเกิน เป็นความกสุข ที่เธอชอบ และอยากให้เป็นแบบนี้นานๆ
แก่แล้วจ้ะ ใกล้สี่สิบแล้วนะจ๊ะ
ไม่เห็นแก่เลยค่ะ คุณแก้วสวยเสมอในสายตาของปาล์ม
ถ้าเป็นผู้ชาย พี่คงนึกว่าถูกจีบไปแล้วนะจ๊ะ
ปาล์มหัวเราะชอบใจ ก่อนพูดว่า
ถ้าปาล์มเป็นผู้ชาย ปาล์มก็จะจีบคุณแก้วนะคะ ดีออกอย่างนี้ ปาล์มรักตายเลยค่ะ
เรือนแก้วรู้สึกวาบหวามอย่างสุขใจ
ถ้าผู้ชายมาจีบพี่จริงๆ จะตกลงดีมั้ยนะ
ไม่ได้ค่ะ ปาล์มไม่ยอมหรอก
อ้าว
ก็ปาล์มจะเป็นคนดูแลคุณแก้ว จะยอมให้คนอื่นมาดูแลได้ไงคะ
โถ ปาล์ม อีกหน่อยพอปาล์มโตขึ้น เจอคนที่ปาล์มรัก แต่งงานมีครอบครัว จะอยู่ดูแลพี่ได้ยังไงจ๊ะ
ใครว่าปาล์มจะแต่งงานกันคะ ปาล์มจะอยู่เป็นเพื่อนคุณแก้วไปจนตาย จริงๆนะคะ ปาล์มตั้งใจแบบนี้มานานแล้ว
คำพูดที่ทำให้เรือนแก้วใจกระตุก
ปาล์มยังเด็ก ยังไม่เข้าใจเรื่องของความรักหรอกจ้ะ
ปาล์มโตแล้วนะคะ นี่อีกไม่กี่วันก็จะเข้าไปเรียนมหาลัยแล้ว
เอาละ พี่ไม่เถียงแล้วเด็กดื้อ อิ่มหรือยังจ๊ะ พี่จะได้เก็บโต๊ะ
อิ่มแล้วค่ะ ช่วยกันเก็บโต๊ะดีกว่านะคะ
ปาล์มลุกขึ้นก่อน ขณะที่เรือนแก้วลุกขึ้น หากเจ้าตัวนั่งนาน อาการเหน็บชาจึงเกิดขึ้น เธอเซไปด้านข้างยามลุก
ระวังนะคะคุณแก้ว ปาล์มเข้าไปประคอง ทำให้ฝ่ายหนึ่งอิงเข้ามาอย่างในอ้อมกอดอย่างไม่ตั้งใจกลิ่นหอมระเหยมากจากเรือนผมยาว ปาล์มคล้ายกับลืมตัว หล่อนกระชับวงแขนขึ้นอัตโนมัติ แปลกที่เธออยากอยู่แบบนี้นิ่งๆ
เรือนแก้วรู้สึกสั่นสะท้านในใจ เธอเงยหน้าขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ
ขอโทษจ้ะ พี่คงแก่แล้วจริงๆ สายตาที่แปลกไปของปาล์มทำให้เธอ เสพูดเรื่องอื่น หล่อนกลัวใจตัวเองเหลือเกิน
วินาทีนั้น ปาล์มบอกตัวเองว่า อยากจะโน้มตัวไปสัมผัสกับริมฝีปากได้รูปนั้น เหมือนเป็นกลไกที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ และปาล์มก็ไม่ได้ห้ามความปรารถนาของตัวเอง
เรือนแก้วรู้สึกตกใจ และประหม่า กับการกระทำของปาล์มที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน เธอผละออกมาด้วยหัวใจเต้นถี่เร็ว และนั่นทำให้ปาล์มมีสติ ความรู้สึกแรกคือ อับอาย โกรธตัวเอง และ สับสน นี่เธอทำอะไรลงไป
ขอโทษค่ะคุณแก้ว คุณแก้วอย่าโกรธปาล์มนะคะ ปาล์มเองก็ตกใจ แววตาละอายมองดูเธออย่างรวดเร็ว ก่อนก้มหน้าเก็บจานอาหารบนโต๊ะ
บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบ เหมือนกับ ต่างฝ่ายต่างครุ่นคิดในสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่
4 พฤษภาคม 2548 08:57 น.
wanmangrux
เรือนแก้ว ลืมตาขึ้นช้าๆ แม้เธอรู้สึกหนังตาหนักอึ้ง ภายในร่างกายบัดเดี๋ยวร้อนบัดเดี๋ยวหนาว ภาพแรกที่เห็น คือใบหน้าที่เธอคุ้นเคย ใบหน้าของคนที่เธอรักแสนรัก
ทานโจ๊กก่อนนะคะ จะได้ทานยา ไข้คุณยังไม่ลดลงเลย น้ำเสียงห่วงใย ทำให้ คนฟัง พยุงตัวขึ้น ปาล์มประคับประคองเรือนแก้ว ราวกับเธอเป็นเด็กที่บอบบาง
หล่อนตักโจ๊กในถ้วย ค่อยๆ ป้อนให้เรือนแก้ว พลางพูดปลอบเหมือนพี่กล่อมน้องน้อย
ทานเยอะๆนะคะ คุณจะได้หายไวๆ
หลังจากคนป่วย รับประทานโจ๊กและ ยาเสร็จแล้ว ปาล์มจับมือของเรือนแก้วเพื่อถ่ายทอดความอบอุ่น ความรู้สึกให้กับ ฝ่ามือที่ร้อนผะผ่าวคู่นั้น
รู้สึกดีขึ้นมั้ยคะ คุณคงต้องหยุดอีกหลายวันกว่าจะได้ไปสอน
เป็นห่วงเด็กจ้ะ ถ้าพรุ่งนี้ดีขึ้นคุณอาจจะเข้าไปสอน
อย่าดื้อสิคะ รอให้หายดีก่อนดีมั้ยคะ สายตาวิงวอนมองดูหล่อนอย่างขอร้อง
เรือนแก้วยกมือลูบใบหน้า ปาล์มอย่างแผ่วเบา สัมผัสอันอ่อนโยนนี้ หากเป็นยามปกติ ปาล์มคงอดไม่ได้ที่จะกอดอีกฝ่ายด้วยความรัก
เหนื่อยบ้างมั้ยจ๊ะปาล์ม ดูเหมือนจะซูบไปนะจ๊ะ ดูแลคุณมาหลายวัน แถมต้องเรียนอีก งานพิเศษก็ต้องทำ คุณไม่เป็นอะไรมากมายจ้ะ อย่าลืมห่วงตัวเองบ้างนะจ๊ะ
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณแก้ว คุณต่างหากที่ปาล์มเป็นห่วง คุณทำงานหนักกว่าปาล์มมาก ทั้งเป็นอาจารย์ที่ปรึกษา ทั้งอาจารย์ที่ต้องดูแลนักศึกษาป.โท และไหนจะตำรับตำราที่คุณต้องเขียนอีก บางทีปาล์มยังรู้สึกเหนื่อยแทนคุณเลยนะคะ ปาล์มยิ้มอย่างอ่อนโยน
ปาล์มไปอาบน้ำ ก่อนดีมั้ยคะ ดูสิเสื้อผ้า ยังไม่ได้เปลี่ยนเลย คุณเบื่อจังที่ต้องนอนพักแบบนี้
ถ้าคุณไม่ดื้อ คุณก็จะหายป่วยไวๆ ราตรีสวัสดิ์นะคะคุณแก้ว ปาล์มโน้มตัวจูบหน้าผากของเรือนแก้วอย่างแผ่วเบา เป็นปกติที่เธอทำเสมอ
ปาล์มกลับมาที่ห้องของเธอ แม้ทั้งสองจะอยู่บ้านหลังเดียวกัน แต่ก็มีห้องที่แยกกันอยู่ ทั้งสองรู้จักกันมาสิบกว่าปีแล้ว เพราะบ้านของเรือนแก้ว และบ้านของปาล์มอยู่ติดกัน ปาล์มจำได้ดี เมื่ออายุ สิบขวบ ข้างบ้านพึ่งมีคนย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ เป็นผู้หญิงท่าทางใจดี คุณแม่ของปาล์มบอกกับเธอว่า
คุณเรือนแก้วจ้ะลูก เธอเป็นอาจารย์สอนมหาวิทยาลัยจ้ะ
ชื่อเพราะจังนะคะคุณแม่ เด็กหญิงตัวน้อยมองดูมารดาด้วยดวงตากลมโต แม่ที่อยู่ดูแลเธอตั้งแต่เด็ก คุณพ่อเสียไปตอนที่ปาล์มอายุ สองขวบ ดังนั้น แม่จึงเป็นทั้งพ่อและแม่ เธอจำหน้าตาของพ่อไม่ได้ นอกจาก มีรูปของพ่อเหลือไว้ให้ดูต่างหน้าเท่านั้น
ปาล์มมีสีผิวและดวงตาเหมือนแม่ แม่เป็นผู้หญิงแกร่งในสายตาของปาล์ม บ้านของปาล์มไม่ได้ร่ำรวยมากมาย ฐานะทางครอบครัวอยู่ในระดับปานกลาง แม่ของปาล์มเป็นครูสอนที่โรงเรียนประถมของรัฐ ส่วนวันเสาร์อาทิตย์ แม่จะทำขนมขาย ซึ่งปาล์มเองก็จะช่วยแม่ทำ... ฝีมือทำขนมและกับข้าวของปาล์มได้รับมาจากแม่แทบทั้งสิ้น
ช่วงเย็นๆ เวลาเลิกเรียนกลับมา ปาล์มชอบออกมานั่งที่ชานเรือน เธอมักจะนั่งมองไปอีกบ้านหนึ่ง บ้านที่ต่างจากบ้านเธอ ทั้งฐานะ และความเป็นอยู่ บ้านของคุณเรือนแก้วปลูกต้นไม้มากมาย เย็นๆ คุณเรือนแก้วมักอยู่ในสวนรดน้ำต้นไม้ โดยมีปาล์มนั่งมองดูเงียบๆ เหมือนเป็นกิจวัตรของเธอ เธอเองรู้สึกเพลิดเพลิน
คุณเรือนแก้ว อยู่คนเดียว แม่เพียงแต่บอกว่า พ่อแม่ของคุณเรือนแก้วเสียไปเมื่อสี่ปีก่อน เธอจึงย้ายมาอยู่ที่นี่ ปาล์มมีโอกาสได้คุยกับคุณเรือนแก้วเพียงตอนที่ แม่ให้เธอนำอาหาร และขนมที่แม่ทำ ไปให้หล่อน แม่เคยปรารภว่า
สงสารเธอ คงจะคิดถึงพ่อถึงแม่
ปาล์มเข้ามาในบ้านก่อนสิจ๊ะ เรือนแก้วชวนเด็กน้อย ที่ดูท่าทางยังเกรงใจเธอมาก เด็กคนนี้ไม่ค่อยกล้าพูดกับเธอมากนัก แต่มักชอบมอง หล่อนเองก็รู้ว่า ปาล์มชอบนั่งมองเธอ เวลาที่เธอรดน้ำต้นไม้ในบ้าน
อาจจะเหงา ไม่เห็นมีเพื่อนเล่นสักคน เรือนแก้วคิด เธอเองบ่อยครั้งที่รู้สึกเหงา นึกถึงพ่อแม่ กระทันหันเหลือเกิน กับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับพวกท่าน เธอจึงบินไปอยู่อังกฤษสองปีหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น เมื่อกลับมาเมืองไทย จึงตัดสินใจมาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ สมัครเป็นครูสอนมหาวิทยาลัยที่มีชื่อที่เสียงที่สุดในจังหวัดนี้
ปาล์มชั่งใจชั่วครู่ ก่อน เดินตามเจ้าบ้านเข้าไปในบริเวณบ้าน ไม่ใช่ยืนอยู่ริมรั้วแบบทุกๆครั้ง สวนในบ้านตกแต่งได้งดงามและร่มรื่น มีโต๊ะและม้านั่งสำหรับ อ่านหนังสือ หรือ นั่งพักผ่อน ปาล์มยื่นถุงขนมฝีมือแม่ให้คุณเรือนแก้ว
ฝากขอบคุณแม่ของปาล์มด้วยนะจ๊ะ
ปาล์มนั่งก่อนนะจ๊ะ อย่าพึ่งกลับนะคะ อยู่คุยกันก่อน เดี๋ยวพี่เอาขนมมาเลี้ยงบ้าง
เรือนแก้วมองดู ท่าทางเกรงๆ ตอนที่ปาล์มทานขนม เธอยิ้มอย่างเอ็นดู
ไม่อร่อยเหรอจ๊ะ ปาล์ม ดูทานสิ เหมือนกลัวมันจะหมดอย่างงั้นแหละจ้ะ
อร่อยมากค่ะ คุณแก้ว ปาล์มไม่เคยทานขนมที่อร่อยแบบนี้มาก่อนเลยนะคะ เสียงตอบด้วยความซื่อ ทำให้ เรือนแก้วนึกเอ็นดูเด็กคนนี้กว่าเดิม ปาล์มไม่เคยเรียกเธอว่า พี่ เด็กคนนี้เหมือนรู้จักเจียมตัว แม้หล่อนเองไม่ได้คิดอะไร แต่ก็ไม่ได้ห้ามกับสรรพนามที่ปาล์มเรียกเธอ
ปาล์มมาเที่ยวบ้านพี่ได้นะจ๊ะ ไม่ต้องเกรงใจหรอกจ้ะ ดีเสียอีกพี่เองจะได้มีเพื่อนคุย
ค่ะ ปาล์มรับคำอ้อมแอ้ม ถึงอย่างไร เธอรู้สึกเกรงใจอยู่ดี
หลังจากนั้น ความสัมพันธ์ที่เริ่มก่อตัว ระหว่างเพื่อนบ้าน ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ บ่อยครั้งที่ทั้งสองบ้านเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน ต่างไปมาหาสู่กันเสมอ และดูเหมือนเพื่อนต่างวัยคู่นี้จะติดกันแจ ปาล์มเป็นเด็กที่โตเร็ว พออยู่ขึ้นมัธยมปลาย สูงเกือบจะเท่ากับเรือนแก้ว ทั้งคู่สนิทกันมาก เหมือนเพื่อนรู้ใจ เวลาปาล์มมีปัญหาไม่สบายใจอะไร เธอมักมาพูดคุยกับเรือนแก้วเสมอ และยามใดที่เรือนแก้วรู้สึกอ่อนแอ เหนื่อยล้า ปาล์มก็เหมือนกับคนที่เป็นกำลังใจให้เธอ เป็นความรู้สึก และความสัมพันธ์ที่ค่อยๆสั่งสมมาตามกาลเวลา นับวันความผูกพันและมิตรภาพยิ่งเหนียวแน่น
แต่แล้ววันหนึ่งชีวิตของปาล์มก็เปลี่ยนไป พอปาล์มอยู่ม.5 แม่ของปาล์มถูกรถชนเสียชีวิตตอนที่เดินข้ามถนน ในเย็นวันหนึ่ง ก่อนกลับบ้าน คนขับอยู่ในสภาพที่เมาเหล้า คงเป็นวันที่ปาล์มรู้สึกสูญเสียทุกอย่างในชีวิต เธอร้องไห้ในอ้อมกอด ของผู้หญิงเช่นเรือนแก้ว
เรือนแก้วเองก็ร้องไห้ เธอเข้าใจความรู้สึกของปาล์มดี เธอเองครั้งหนึ่งไยมิใช่สูญเสียบุพการีไปพร้อมกันถึงสองคน คุณเรือนแก้วจัดการทุกอย่างในงานศพของแม่ และ ขอเป็นคนอุปการะปาล์ม ตอนแรกปาล์มไม่ยอมหากคุณเรือนแก้วให้เหตุผลว่า
เราไม่เหลือใครแล้วนะจ๊ะปาล์ม ต่างเป็นกำพร้าทั้งคู่ ปาล์มยังมีอนาคตอีกยาวไกล จะอยู่คนเดียวได้ยังไง อายุเท่านี้ ไม่ต้องกังวลเรื่องอะไรทั้งนั้น พี่จะรับผิดชอบชีวิตปาล์มเอง ตอนนี้เหลือเพียงเราสองคนนะคะ ที่เป็นเพื่อนกัน
ในความรู้สึกของปาล์ม เรือนแก้ว เหมือนผู้มีพระคุณ เหมือนนางฟ้าที่แสนดี ปาล์มบอกตัวเอง ถ้าเธอโตขึ้น เธอจะปกป้องคุณเรือนแก้ว ดูแลคุณเรือนแก้ว และจะไม่ทำให้คุณเรือนแก้วเสียใจ หล่อนเองไม่ได้คาดคิดว่า วันหนึ่งความรู้สึกนี้ ที่ถูกบ่มเพาะทีละน้อยจะกลับกลายเป็นความรักที่บริสุทธิ์อันลึกซึ้ง
4 พฤษภาคม 2548 08:49 น.
wanmangrux
เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจ ท้ายชั่วโมง หลักจากเลิกเรียนวิชาสุดท้ายของวันนี้ ไปรยา สาวน้อยหน้าตางดงาม ท่าทาง เชื่อมั่นในตัวเองสูง รีบกวาดสายตามองดู ร่างสูงๆ ที่ก้าวออกไปจากห้องโดยไม่สนใจใคร เธอจึงรีบตามร่างนั้นออกไปทันที
ไปรยา เป็นนักศึกษาปีสอง เธอเป็นดาวของคณะ ขณะที่หนุ่มๆ ตามจีบเธอ เธอกลับไม่ได้สนใจพวกเขาเลย หากเธอสนใจ ปาล์ม ..พี่ปาล์ม รุ่นพี่ผู้หญิงปีสาม ที่ดูจะไม่สนใจเธอ หรือ แม้จะอยากจะคุยด้วย ทั้งๆที่เธอมั่นใจในความสวย ของเธอมาตลอด
เธอมีอะไรที่สู้อาจารย์เรือนแก้ว ไม่ได้ ทั้งวัย ทั้งรูปร่างหน้าตา แต่ทำไมพี่ปาล์ม ที่เธอสนใจ กลับเป็นคนรักของอาจารย์เรือนแก้ว ที่มีอายุมากกว่าพี่ปาล์มเกือบรอบอายุ
สิ่งเหล่านี้เหมือนเป็นแรงบันดาลที่ ทำให้ ไปรยา ต้องการเอาชนะพี่ปาล์ม และ แย่งพี่ปาล์มของเธอมาจาก อาจารย์เรือนแก้วให้ได้ สิ่งหนึ่งที่เธอปฏิเสธไม่ได้คือ ปาล์ม เป็น ผู้หญิงที่น่าสนใจ ท่าทางที่ไม่แคร์ต่อความสวยของเธอ ท่าทางที่ไม่อยากจะพูดเวลาเธอพูดหวานๆด้วย ท่าทางเฉยเมย ราวกับเธอเป็นสิ่งของนั้น ทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้น อยากจะค้นหา เธอเบื่อคำป้อยอจากบรรดาหนุ่มๆ หรือ สาวหล่อที่พูดจีบเธอ อย่างคนเจ้าชู้ เบื่ออาการเอาอกเอาใจที่เธอเอง บางครั้ง รู้สึก มากจนเลี่ยน เธอจึงหมายมั่นปั้นมือที่จะทำทุกวิธีทาง ให้พี่ปาล์มรักเธอให้ได้
พี่ปาล์มรักอาจารย์เรือนแก้วมาก เขาลือกันว่า ทั้งสองรู้จักกันมานานแล้ว ตั้งแต่พี่ปาล์มอายุสิบกว่าขวบแล้วล่ะ ที่พี่ปาล์มเข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่นี่ ก็เพราะ อยากจะอยู่ใกล้ อาจารย์เรือนแก้ว และดูแลเธออย่างใกล้ชิด ฉันว่าเธอล้มเลิกความคิดเถอะยา ไม่มีหวังหรอก เธอก็พยายามมาหนึ่งปีแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่เห็นมีอะไรคืบหน้า ยังเห็นพี่เขาเฉยกับเธอแบบเดิม พิมพินันท์ เพื่อนสนิทของเธอเคยพูดเตือน
หากไปรยาไม่เคยเชื่อ เธอไม่เชื่อว่า พี่ปาล์มจะไม่รู้สึกหวั่นไหว เพราะ พี่ปาล์มก็เป็นคนๆหนึ่ง นิสัยพื้นฐานของคนมักจะรู้สึกดีเสมอเมื่อรู้ว่าใครมาชอบ
พี่ปาล์มจ๋า พี่ปาล์ม คุยกับยาสักแป๊บได้มั้ยคะ เสียงหวานๆ แว่วตามหลัง ทำให้ปาล์มชะงักเท้า ด้วยมารยาท
ไปรยาไม่รู้ว่า ปาล์มรู้สึกเบื่อหน่ายแค่ไหนกับอาการตื้อของเธอ หากเธอก็มีมารยาทพอ ที่จะไม่พูดจารุนแรงให้ รุ่นน้องคนนี้รู้สึกแย่หรือเสียใจ ปาล์มถูกสอนมาให้รู้จัก อ่อนโยน และไม่พูดจาทำร้ายจิตใจใคร แต่บ่อยครั้งกับรุ่นน้องคนนี้ ปาล์มมักจะทำตัวตรงข้ามกับสิ่งที่ คุณแม่เคยสอน เพราะ ปาล์มไม่อยากให้ความยุ่งยากตามมา แม้จะรู้ดีว่า เรือนแก้ว หรือ คุณแก้วในหัวใจของปาล์มนั้น เชื่อใจและมั่นใจในความรักของปาล์มเพียงใด หากเธอเองไม่ปรารถนาแม้แต่น้อย ที่จะให้คุณแก้วของเธอ กระทบกระเทือนใจใดๆ ทั้งสิ้น
ถ้าวันไหนปาล์มทำให้คุณเสียใจ ทำให้คุณร้องไห้ คุณแก้วจ๊ะ วันนั้นจะเป็นวันที่ปาล์มเสียใจกว่าคุณแก้วหลายเท่า ปาล์มเคยพูดไว้ เมื่อนานมาแล้ว หากคำพูดเหล่านั้น คล้ายดั่งพึ่งเกิดเมื่อวาน ความทรงจำที่มีคุณเรือนแก้ว
นั้นเหมือนเป็นสิ่งที่อยู่ติดตรึงใจ ติตตรึงวิญญาณของเธอไปเสียแล้ว
มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ น้องยา พี่คงคุยได้สัก ห้านาที แล้วขอตัวนะคะ
โถ พี่ปาล์มคะ ยาน่ารังเกียจมากจนพี่ปาล์มไม่อยากพูดด้วยหรือคะ เจอกันทีไร มีแต่บอกว่า พี่ขอ ตัวพี่มีธุระ อาการกระเง้ากระงอด บนใบหน้าดูน่ารัก และมันคงจะน่ารักมากในความรู้สึกของปาล์ม ถ้าปาล์มรักเธอ หากนี่ไม่ใช่!
ปาล์มได้แต่เงียบ ไปรยามองดูดวงหน้าขรึม คิ้วเรียวหนา รับกับดวงตาสีดำเข้ม สวยแบบนัยน์ตาของคนมีเชื้อแขกขณะที่สีผิวของปาล์มเนียนละเอียด เป็นสีขาวอมชมพู เวลาที่ปาล์มเผลอยิ้ม ลักยิ้มบนแก้มจะมีเสน่ห์ แลดูน่ารักไปเสียหมด
อาการเงียบของปาล์มคือ อาการที่ไปรยาพอรู้ว่า ตัวเองได้สร้างความอึดอัดให้กับอีกฝ่าย เธอเค้นรอยยิ้ม และรู้สึกน้อยใจขึ้นมา
"ขอโทษค่ะ พี่ปาล์ม ยา เพียงอยากชวนพี่ปาล์มไปงานวันเกิดค่ะ วันนี้เป็นวันเกิดของยา เพื่อนๆ ก็ไปกัน เราไปสนุกด้วยกันนะคะ
พี่ขอโทษนะจ๊ะ น้องยา พี่มีธุระจริงๆ พี่อวยพรให้น้องมีความสุขมากๆนะจ๊ะ พี่ขอตัวก่อนจ้ะ ปาล์มตัดบท เธอมองไปรยาด้วยแววตาขอโทษ ก่อนเดินออกไป
ไปรยามองดูร่างสูงด้วยสายตาพร่ามัว กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ รู้สึกเจ็บลึก เจ็บร้าวในหัวใจ เธอสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อเรียก กำลังใจคืนมา เธอยังไม่ตัดใจง่ายๆหรอก ไม่มีทาง
ไปรยาอาจดูเป็นผู้หญิงที่ดูสดใส ร่างเริง สวย น่ารัก แต่ยามใดที่เธอต้องการเอาชนะ หรือ ต้องการอะไร เธอต้องเอามาให้ได้ ไม่มีคำว่าไม่ได้ นี่เป็นความน่ากลัวของไปรยา
......................................................................................................................
เรือนแก้ว เป็นสตรีวัยทำงานที่อายุ เกือบสี่สิบแล้ว เธอไม่ใช่เป็นผู้หญิงสวย หากมีบุคลิกดูดี อ่อนโยน เรียบร้อย ปาล์มมองดู ดวงหน้าที่แดงระเรื่อด้วยพิษไข้ ดวงตาที่พริ้มหลับสนิทด้วยฤทธิ์ยา.. คุณแก้วของปาล์มเป็นผู้หญิงที่ปาล์มมองไม่เบื่อ มองมาสิบกว่าปีแล้ว ยังไม่เคยรู้สึกเบื่อ ยิ่งมองยิ่งรัก ยิ่งมองยิ่งน่าทะนุถนอม
ความสัมพันธ์ของสอง เป็นสิ่งที่ อาจารย์เพื่อนๆของเรือนแก้ว รู้ เพื่อนๆ และรุ่นน้องของเธอรู้ แต่ไม่มีใครเข้ามาวุ่นวาย ในเมื่อ ทั้งสองคนไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร และไม่ได้ ทำกิริยาประเจิดประเจอเวลาพบกันในมหาวิทยาลัย นอกจาก คุยกัน ทานข้าวด้วยกัน ฉันท์ อาจารย์กับศิษย์คนหนึ่ง
อีกทั้งเรือนแก้ว มีอัธยาศัยอ่อนโยนนัก เธอยิ้มได้ทั้งวัน ช่วยเหลือเพื่อนๆของเธออย่างอารี เวลาใครเดือดร้อนมาหาเธอจะได้รับการช่วยเหลือเสมอ นี่เป็นสิ่งหนึ่ง ที่ทำให้ ใครๆ ก็ รักเรือนแก้ว เป็นมิตรต่อเธอมากกว่าเป็นศัตรู
ปาล์มยื่นมือเตะหน้าผากของเรือนแก้วอย่างเบามือ เธอยังมีไข้ ปาล์มจึงหยิบผ้าขนหนูสีขาวที่แช่อยู่ในชามอ่างข้างๆเตียง เธอบิดผ้าขนหนูพอหมาด ก่อนวางลงบนหน้าฝากกลมมนนั้น ยามใดที่เรือนแก้วป่วย ปาล์มจะต้องอยู่ใกล้ๆ เสมอ หากไม่ติดธุระจริงๆ หล่อนสามารถนั่งอยู่นิ่งๆ นานๆ มองดูเรือนแก้ว จนกระทั่งอีกฝ่ายลืมตา แล้วคำถามที่อ่อนโยน คำถามที่ทำให้หัวใจเรือนแก้วชุ่มฉ่ำได้รับเสมอ
เป็นยังบ้างคะ รู้สึกดีขึ้นมั้ยจ๊ะ อยากทานอะไรคะ ปาล์มจะทำให้ให้คุณทาน
ปาล์มรักคุณนะจ๊ะ ปาล์มพูดขึ้นเบาๆ คล้ายรำพึงกับตัวเอง ขณะที่เรือนแก้วยังคงหลับสนิท
ถ้าดวงตาของปาล์มคือ ความรัก เรือนแก้วคงถูกความรู้สึกนั้น โอบล้อมไว้ตลอดชีวิต
หน้าส่วนตัว
1137
