17 สิงหาคม 2552 06:15 น.
virismara
ดาวกระจายสลายหายไปสิ้น
พิโยคภินท์สิ้นไปกับสายฝน
กลีบบางอ่อนร่อนปลิวลิ่วลมบน
ช่างหมองหม่นก่นก้านสะท้านทรวง
เหมือนหัวใจใสผ่องต้องหมองช้ำ
โศกกลายกล้ำย้ำใจให้ถวิล
ฟ้าพยับสับสนหม่นอาจิณ
สายฝนรินดินครวญป่วนปั่นใจ
คล้ายวันพรุ่งรุ่งฟ้ามาไม่ถึง
หัวใจตรึงตรารักหักไม่ไหว
ไม่คิดหวังยังขอรอต่อไป
สงสารใจใครหนาจะปรารมภ์
ดาวกระจายหลายร้อยพลอยอ้างว้าง
ความรักจางห่างไกลใจขื่นขม
เพียงแผลรักหนักหนาล้าระทม
ปล่อยให้ตรมจมปลักรักข้างเดียว
ต่อแต่นี้ปีไหนใจจักฟื้น
จะทนฝืนยืนใหม่ใครแลเหลียว
ดั่งข้าวเฉาเหงาเศร้าเฝ้ารอเคียว
ทุกรวงเรียวเหี่ยวแห้งขาดแรงใจ
คือบทเรียนเขียนไว้ให้เตือนจิต
แม้ชีวิตผิดหวังยังรับไหว
ขอเพียงฝืนกลืนกล้ำช้ำเท่าใด
ยืนหยัดไว้ไม่ท้อขอสู้ทน
8 สิงหาคม 2552 22:32 น.
virismara
ยินเสียงแผ่วแว่วหวานสะท้านถอน
ฤดิรอนวอนพร่ำน้ำตาไหล
อังศุธรอ่อนแสงสิ้นแรงใจ
ชลนัยน์ไหลหลั่งดั่งชลธี
อกอาวรณ์จรพรากจากพี่แล้ว
รุ้งพราวแพรวแวววับดับราศี
ศศิธรซ่อนแสงแห่งราตรี
สกุณีพิลาปร้องก้องพงไพร
เสียงเพลงเศร้าเหงาจิตให้คิดห่วง
ทิวาล่วงห่วงหาราตรีหวาม
เสียงเพลงพลอดออดพร่ำช้ำทุกยาม
มิอาจห้ามน้ำใสไหลจากตา
เพลงสิ้นเสียงเพียงลาใจข้าฯ ช้ำ
โศกระกำร่ำครวญขวัญผวา
ปักษีพรากจากรังยังหวนมา
ไยพี่ลาแรมไกลไปเนิ่นนาน
ฝากสายฝนดลใจไปถึงพี่
ฝากวจีที่พร่ำร่ำคำหวาน
ฝากบทเพลงบรรเลงแห่งวันวาน
กล่อมขับขานวานรับพี่กลับมา...
8 สิงหาคม 2552 17:37 น.
virismara
สุรีย์ฉายคลายแสงอันแรงกล้า
สายธาราบ่าไหลไม่กลับหลัง
ขอซบหล้าลาดินสิ้นพลัง
ฝากความหลังฝังรักที่ปักตรึง
ฟ้าแสนไกลใจใกล้ใช่เหมือนฟ้า
ดุจภูผากล้าแกร่งแรงคิดถึง
ดวงฤดีมีไหมใฝ่คำนึง
ถึงรักซึ้งจึงลาไม่มาเลย
รู้บ้างไหมใจข้าฯมาอยู่ใกล้
เมื่อหัวใจไหวแรงแสร้งเมินเฉย
วันก่อนเก่าเราอยู่เป็นคู่เชย
อิงเขนยเคยซบอบอุ่นทรวง
มอบกลอนกานต์ขานขับจงรับไว้
ด้วยอาลัยในรักจักห่วงหวง
แม้เจ็บช้ำกล้ำกลืนฝืนในทรวง
พรทั้งปวงห่วงใยให้เจ้าเอย...
หน้าส่วนตัว
950
