10 กรกฎาคม 2548 12:57 น.
ViEw_CoOl
ชีวิตเพียง..1..ชีวิต ที่เราเกิดมา..
เราคิดว่ามันแสนจะยาวนานใช่ไม๊..แต่เราว่าไม่นะ.. 1 ชีวิตมันสั้นนิดเดียวเอง..
ลองคิดดูสิว่า..คนเราเกิดมา..ประมาน 3 ขวบเราถึงได้เรียน
แล้งเราเรียนอีกกี่ปี..ประมาน 19 ปีที่เราเรียน
ในเวลาเรียนนั้น..พ่อ+แม่ มักบอกว่า...ลูกควรตั้งใจเรียนนะ
ลูกไม่ควรมีแฟนนะ..อะไรปรามานนี้..
ในระยะเวลา 19 ปี พ่อ+แม่มักพูดอย่างนี้..
แล้วพอเราเรียนจบ..ต้องหางานหาประสบการไห้กับชีวิต
แต่..ในช่วงที่เราหาปีสบการไห้ชีวิตนั้น..
เราก้กำลังหาไคซักคนไห้ชีวิตเราอยู่เหมือนกันใช่ไม๊ล่ะ..??
แต่กว่าเราจะหาประสบการและไคซักคนอยู่นั้น..มันจะอีกกี่ปีล่ะ
กว่าเราจะเจอสิ่งเหล่านั้น..คนบางคนอาจบอกว่า..
หาน่ะไม่ยากนักหรอก..
แต่..อยากถามว่า..มันจะมีซักกี่คนที่..ไม่ได้รักเราที่หน้าตา..ฐานะ
เพราะฉะนั้น..การที่เราจะเลือกที่จะรักไคซักคนนั้น..
ไห้ดูตัวตนที่แท้จริงของเค้า..
การที่เราได้แต่งงานไปแล้ว..เราควรที่จะ..
ทำไห้เค้ามีความสุขไห้มาก ๆ..ลองคิดดูสิว่า..
จะเหลืออีกซักกี่ปีเชียวที่เราจะได้ทำเพื่อเค้า
เพราะครึ่งชีวิตที่ผ่านมา..เรามัวแต่เดินตามหาเค้า..คนที่ใช่
และเมื่อเราได้เค้ามาแล้ว..เราควรจะดูแลเค้าไห้ดีอย่าไห้เค้ต้องจากไป
17 มิถุนายน 2548 22:17 น.
ViEw_CoOl
คือว่า..เราไปแข่งกีฬาให้กับโรงเรียน..เป็นกีฬาเทนนิส
วันที่เราไปแข่งก็จะมีนักเรียนโรงเรียนอื่นมาแข่งด้วย
แล้วเราก้พบกับผู้ชายคนหนึ่ง..เค้าอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่ง..
ย่านเกษตร..โรงเรียนนี้ชื่อดังพอสมควร เค้าชื่อว่า "ขนมต้ม"
ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก..
แต่รุ่นน้องที่อยู่โรงเรียนเดียวกับเราเค้ามาบอกว่า..
ขนมต้มบอกว่า..เราน่ารักดีนะ เราก็ดีใจอ่ะดิ่ ยิ่งบ้ายออยู่
แล้วเลยบอกว่า..ขนมต้มก็น่ารักดีเหมือนกันนะ
เวลาขนมต้มยิ้มนี่แบบว่า..น่ารัดสุด ๆ เรยแหละ
>>เค้าเรียนไม่เก่ง
>>เค้าหน้าตาไม่ได้หล่อ
>>เค้าบ้านไม่ได้รวย
>>เค้านิสัยเฉย ๆ
>>แต่..เค้าเล่นเทนนิสเก่งมาก ๆ
ตอนเราแข่งเค้ามานั่งดูเราตีด้วย..เราแบบว่าตีแทบไม่ออกเลยแหละ
พอจบการแข่งขันกองทัพอากาศไปแล้ว..
เราก็หาทางติดต่อกัน..โดยบอกให้ E-mail ของกันและกัน
ผ่านน้องที่โรงเรียนเพราะขนมต้มเจอกับน้องที่โรงเรียนเราบ่อย ๆ
จากนั้นก็ได้ e-mail ของกันและกัน..
แล้วขนมต้มก็..ส่ง e-mail มาเพื่อขอเบอร์เรา
แล้วเราก็ให้ e-mail ไป และเค้าก็..ส่ง msg มาหาเรา..
เมื่อวันที่ 28 สิงหาคม 2547 เวลา 17.28.39
เราดีใจมาก ๆ เลยแหละ..แล้วก้ได้คุย msn กันวันแรก
ก็คุยกันไปเรื่อย ๆ ๆ ทุกวัน ๆ จนสนิทกันเลยแหละ
ประมาน 1-2 อาทิตย์..เราทั้ง 2 ก็คบกัน
เค้าขอคบ..เราก็ว่ามันไม่เสียหายอะไรมากมายหนิ เราก็ Okay
ก็คบกันไปเรื่อย ๆๆๆๆ
>> จนมาวันนึง วันที่เราคบกันได้ 234 วัน..
เค้าก็บอกเลิกกับเรา..วันนั้นวันที่ 13 เมษายน 2548 เวลา 18.57.22
วันนั้นเราไปเที่ยว สงกราน ที่ จ.ระยอง..
เราตกใจมาก ๆ เพราะว่า..ก้ยังคุยกันดี ๆ อยู่เลยยย
เราก้โทไปหาเค้าทันทีเลยล่ะ
เชื่อไม๊..เค้าตอบว่า..ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องเลิก
เท่านั้นแหละเราก้วางสายเลย..
เรา งง มากว่าเราทำอะไรผิดหรอ..??
เราพยายามทำทุก ๆ อย่างให้เทอพอใจ..เราเอาใจทุกอย่าง
แต่เทอกลับ ทำแบบนี้กับเรา..
>> แล้วมีอยู่วันนึง..เราเปิดไปที่ e-mail ของขนมต้ม (มีพลัสเวิด)
เราเห็งรูปผู้หยิงคนนึง ชื่อไฟล์เขียนว่า "รูปเราเองแหละ"
เราก็ลองเปิดดู ปรากฎว่า..เป็นรูปผู้หยิงคนนึง
หน้าตาก้น่ารักดีอ่ะนะ..
แล้วก้ก็สืบต่อ..ปรากฎว่า..ผู้หยิงคนนั้น เป็นเพื่อนกะเพื่อนเราเอง
พอเรารู้เราก็ถามเพื่อน..เพื่อนก็บอกตามตรง
ว่า..เค้าทั้งสองคนคบกัน
แล้วเราก็ตัดสินใจ add ผู้หยิงคนนั้น
แล้วเราก็คุยกัน..แล้วเราก็รู้อีกว่า..
ผู้หยิงคนนั้นคบกะขนมต้ม วันที่ 11 ก่อนที่จะบอกเลิกกะเรา
แล้วเค้าเพียงแค่เห็นแค่รูปที่ผู้หยิงส่งมา..
เค้าก็บอกว่าชอบผู้หยิงคนนั้น เค้ายังไม่เคยเห็นหน้ากันซํกครั้งเดียว
รู้แต่รูป+เสียงเท่านั้น เค้าทิ้งเรา เราคบกันมา 7 เดือนกว่า ๆ
ขนมต้ม เลือกผู้หยิงแปลกหน้า..
เราเสียใจมาก ๆ เลยแหละ
"เราหวัง่าผู้ชายคงไม่เป็นแบบนี้ทุกคนนะ.."
หน้าส่วนตัว
467
