๏ เตี่ยมาจาก..มวงจิง..แผ่งลิงหญ่าย แต่อั๊วเกิก..มวงทาย..ซำบายแสง สายเลือกทาย..เตียมตัว..อั๊วกะแฟง ขายข้าวแกง..ก๋วยเตี๋ยว..จงเหลียวนี้ ๏ แฟงอั๊วขาย..เต้าฮวย..กะก๋วยจั๊บ น้องเมียรับ..แฟ้งชาย..ขายบะหมี่ ลูกคงโต..เป็งทะหาง..ต้างไพรี ลูกคงที่..สองน่ะ..พะยาบาง ๏ คงที่สาม..มังรุ่ง..อยู่กุงเทียบ มังคอยเกียบ..พาสี..ลีทุกอย่าง คงที่สี่..ชีช้ำ..อีสำอางค์ อยู่ว่างว่าง..เปี่ยงใจ..ไปเป็งเก ๏ คงที่ห้า..ตำหรวก..คอยตวกรก เลื่องต่อยชก..ยิงกัง..มังว่าเก๋ คงที่หก..เหล็กอ่อง..ยังนองเป ร้องโยเย..ทำที..จะมีเมีย ๏ คะรึหาก..หลังนั้ง..เกือกพังล้าง มีห้องว่าง..ให้เช่า..เอาหลกเบี้ย มีโรงสี..ยุ้งข้าว..โรงเหล้าเบียร์ คำของเตี่ย ..อั๊วยัง..จำฝังใจ ๏ ว่าจงรัก..แผ่งลิง..ถิ่งที่อยู่ อย่าลบหลู่..ข้าวแลง..แกงปาไหล เสียพาสี..เข้ารัก..พักทะนาไท อั๊วจึงไล่..สุกสัง..นิรังลอง ๏ กองอังนี่..อาเตี่ย..อีเขียงห้าย ม่ายถูกจาย..อาม้า..มาช่วยแก้ กั่วจะล่าย..หยั่งนี่..ตีกานแจ ปลาชุมอา..เฮียแจ้..มาแก้กอง ๏ อาหมวยจบ..อักสอง..ลองแก้ขาย สามผาดนอก..และนาย..เกินถ่ายถอง ซ้ออ่างปาย..ขามปาย..นายทามนอง อั๊วเลยลอง..ส่องผ่าง..ให้อ่างกัง...๚ะ
จำใจจำจากเจ้า กัลยา จำนิราศแรมรา ห่างเจ้า จากไทยสู่มลายา แสนเปลี่ยว ใจเฮย ใจพี่นี้แสนเศร้า แต่ต้องจำทน จำใจพี่จำจาก จำพลัดพรากจากกานดา มุ่งสู่มลายา ก็เพราะว่ามาทำงาน จากเธอพี่แสนช้ำ ต้องทนทำแม้ร้าวราน หวังไว้คงไม่นาน ได้กลับบ้านสานรักเราเวลาแค่สี่ปี ยอดชีวีอย่าได้เศร้า กล้ำกลืนฝืนทนเอา จนสองเราได้พบเจอตัวพี่แม้อยู่ไกล แต่หัวใจอยู่ที่เธอ พี่นั้น มั่นเสมอ ขอให้เธอ จงเชื่อใจเวลาแม้แปรผัน แต่พี่นั้นไม่เปลี่ยนไป สี่ห้องดวงฤทัย พี่เก็บไว้ให้แก้วตาโปรดจงรอคอยพี่ เพียงสี่ปีนะกานดา จะเฝ้ารอเวลา กลับไปหายอดชีวีอยู่ไกลถึงมาเลย์ฯ ไม่หันเหจากคนดี กี่เดือนหรือกี่ปี ใจพี่นี้ยังมั่นคงขอฝากให้ทรามวัย จากดวงใจอันซื่อตรง มอบไว้ให้อนงค์ ขอเธอจงเฝ้ารอคอย.