26 พฤศจิกายน 2554 14:42 น.
victoriasecret
๐ เพลินสายลม..พรมไล้..กลางไพรพฤกษ์
ในป่าลึก..ดึกดื่น..ท่ามคืนหงอย
ปล่อยความคิด..จิตท่อง..อย่างล่องลอย
ปลอบกมล..คนคอย..บนดอยไกล
๐ ให้ผ่านวัน..อันร้าว..ที่ราวป่า
คลายอุรา..ล้าอ่อน..เกินถอนไถ่
เฝ้าเหม่อครวญ..หวนหา..ด้วยอาลัย
สิ้นวิญญาณ์..ป่าไพร..ยามไร้นาง
๐ มองเห็นจันทร์..พันดาว..ในราวฟ้า
ให้อิจฉา..ดาราราย..อันพรายพร่าง
มีหมู่ดาว..พราวไสว..ในนภางค์
เฝ้าโอบเรียง..เคียงข้าง..มิร้างเลือน
๐ แต่อีกหนึ่ง..หัวใจ..แสนไหวหวั่น
อย่างเงียบงัน..ในอก..สุดยกเคลื่อน
ห่างไกลสุด..ฝั่งฟาก..เพียรฝากเดือน-
คอยย้ำเตือน..ภาพฝัน..แห่งวันวาน
๐ ให้สายลม..ห่มใจ..อันไหวอ่อน
ล้างอาวรณ์..ถอนหม่น..ให้พ้นผ่าน
ถอนสิ้นเศร้า..เหงาทรวง..พ้นดวงมาน
คีตกานต์..ขานขับ..ประทับทรวง
๐ ค่อยซึมซับ..หลับไหล..ในห้วงฝัน
ท่องวิมาน..ผ่านสวรรค์..ถึงชั้นสรวง
ลืมวิโยค..โศกศัลย์..อันทั้งปวง
ก่อนลุล่วง..ห้วงสนิท..แห่งนิทรา๚ะ๛
12 พฤศจิกายน 2554 13:32 น.
victoriasecret
๐ ก่อนเคยมี..กวีหวาน..ที่บ้านฉัน
เสียงปืนลั่น..มันกลับ..กลบทับถม
อีกระเบิด..เกิดคลั่ง..ดังระงม
ทุกข์ระทม..ตรมไหม้..ในชิงชัง
๐ ความงดงาม..ยามสงบ..ก็จบสิ้น
น้ำตาไทย..ไหลริน..อย่างสิ้นหวัง
แผ่นดินเดือด..เลือดเปรอะ..จนเกรอะกรัง
เกิดไฟสุม..คุ้มคลั่ง..ไปทั้งเมือง
๐ กวีหวาน..กาลเก่า..ก็เข้ากรุ
ความระอุ..คุกรุ่น..ตามหนุนเนื่อง
ดินแดนแห่ง..แสงทอง..อันรองเรือง
ก็มีเรื่อง..เคืองขุ่น..จนวุ่นวาย
๐ เรื่องเชื้อชาติ..ศาสนา..ยิ่งสาหัส
ยากขจัด..ตัดไป..ยิ่งใจหาย
ไทยทั้งผอง..หมองตรม..คนล้มตาย
มิตรสลาย..กลาย-จาง..จนหมางเมิน
๐ กวีฝัน..วันนี้..ไม่มีแล้ว
ไร้วี่แวว..แนวหวาน..มานานเนิ่น
เหลือเพียงซาก..ฉากฝัน..อันยับเยิน
แล้วต้องเดิน..เผชิญฝัน..กลางควันปืน.ฯ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟvictoriasecret
หน้าส่วนตัว
1832
