30 เมษายน 2553 16:04 น.
victoriasecret
ภาพเบื้องหน้าปรากฏ...จำจดลึก
เต็มสำนึก...ทุกครั้ง...สิ้นกังขา
ความสงบ...ปกติ...ที่ร้างรา
ไม่มีแล้ว...แววตา...สามัคคี
จำได้ไหม...ใครร่วมก้อง...ร้องเพลงชาติ
ดังประกาศ...ยิ่งนัก.....ภูมิศักดิ์ศรี
ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อ. ชาติเชื้อมี
ทุกนาที...หนักแน่น...แสนภูมิใจ
จำได้ไหม...ในวัน...เฉลิมราชย์
ของพระบาท...สมเด็จฯ..ฉัตรเพชรใหญ่
เราสวมเสื้อ...โบกธง...พระทรงชัย
พระองค์ได้...โบกหัตถ์...แก่ราษฎร
จำได้ไหม...ยืนร่วมกัน...ในวันแม่
ยังเคยแล...ย้ำเตือน...หลายเดือนก่อน
แสงเปลวเทียน...สว่าง...กลางนคร
ร่วมอวยชัย...ถวายพระพรฯ...สดุดี
จำได้ไหม...วันสงกรานต์...เนิ่นนานแล้ว
มีแต่แวว...ความสนุก....แสนสุขี
ทุกรอยยิ้ม...อิ่มเอม....ด้วยเปรมปรีดิ์
สาดน้ำที่...เย็นทั่วหล้า.. มหาสงกรานต์
จำได้ไหม...ความเบิกบาน...วันวันพระ
อาสาฬฯทั้ง...วิสาขะ...มาฆะผ่าน
เคยตักบาตร...กรวดน้ำ...ร่วมทำทาน
แสนเบิกบาน...อาจิณ...รับศีลพร
เพลงสรรเสริญ...พระบารมี...ที่ร่วมร้อง
ทรงพระเจริญ...กึกก้อง...ดังกระฉ่อน
ข้า...วรพุทธเจ้า... เหล่านิกร
ร้องทุกท่อน...ทุกคำ...ด้วยน้ำตา
ภาพเหล่านี้...ยังหวัง...อีกครั้งหนึ่ง
จะมาถึง...ทุกเรื่อง...อยู่เบื้องหน้า
ก้มกราบขอ...พรพระ...ปฏิมา
โปรดนำพา...สันติภาพ...ให้กลับคืน
แผ่นดินนี้...ร่วมเย็น...เป็นสุขได้
เรา.....พวกเรา คนไทย มิใช่อื่น
ธงชาติยัง...รอเรา...เคารพยืน
อยู่บนผืน...แผ่นเขต ประเทศไทย...
โดย ศรีอุดร
26 เมษายน 2553 23:42 น.
victoriasecret
๐ คืนเดือนแรม..แถมฟ้า..ยังมาปิด
จนมืดมิด..จิตหวั่น..ร่างสั่นทั่ว
แสงไฟฉาย..ถืออยู่..ก็ดูมัว
นั่งกินถั่ว..คั่วไว้..อยู่ในเรือน
๐ พ่อแม่ใช้..ให้เรา..อยู่เฝ้าบ้าน
ติดไปงาน..เคารพ..เผาศพเพื่อน
ทิ้งให้อยู่..ดูแล..อย่าแชเชือน
กำชับเตือน..เหมือนเรา..ไม่เข้าใจ
๐ อยู่คนเดียว..เหี่ยวหด..นอนขดร่าง
เสียงกร่างกร่าง..ดังมา..จากป่าไผ่
หยิบผ้าห่ม..คลุมร่าง..เป็นอย่างไว
เหลือโผล่ไว้..แค่หัว..แม่ตัวดี
๐ สิ้นเสียงดัง..วังเวง..ยิ่งเกรงหวาด
ความสามรถ..เฉพาะตัว..คือกลัวผี
เหลียวรอบกาย..ซ้าย.ขวา..ท่าไม่ดี
หลับตาปี๋..หนีหน้า..ใช้ผ้าคลุม
๐ นอนนอนไป..ไม่นาน..พานปวดจี่
แต่เรื่องผี..นี่ไง..ทำให้กลุ้ม
นอนบิดตัว..หัวสั่น..มือนั้นกุม
ร่างงองุ้ม..รุ่มร้อน..ยอมนอนซม
๐ อากาศเย็น..เป็นใจ..ให้อยากหลับ
จึงกระชับ..ร่างงอ..พอเหมาะสม
ถั่วออกฤทธิ์..บิดกาย..ระบายลม
ใต้ผ้าห่ม..ดมเอา..ของเราเอง..
26 เมษายน 2553 23:29 น.
victoriasecret
๐ กินนรี...คลี่หาง...วางท่วงท่า
เริงธารา...พาหลง...สรงสนาน
ร่างชำแรก...แหวกยั่ว...ล้อบัวบาน
พราวสคราญ...โสภา...ไร้ราคี
๐ พิศนวลปราง...กลางสระ...อโนดาษ
ปทุมมาศ...สาดไสว...ประไพศรี
ยามกรีดกราย...ย้ายร่าง...อย่างเทวี
ช่างโสภี...ผุดผ่อง...เป็นยองใย
๐ คิ้วขนง...วงศ์พักตร์...น่ารักสม
เอวคอดกลม...คมขำ...ในน้ำใส
สายธารา...พาชื่น...ระรื่นใจ
โผร่างไป...ใกล้โกสุม...ปทุมทอง
๐ งามเฉิดโฉม...โนมพรรณ...ยากสรรหา
ปทุมา...คราประจัน...ต้องพลันหมอง
เทพธิดา...มาเห็น...ยังเป็นรอง
ไม่เป็นสอง...รองใคร...ในไตรภพ
๐ ร่างระหง...ทรงงาม...ยามกรีดกราย
หากแม้นชาย...ได้เห็น...เป็นสยบ
ถึงหน่อเนื้อ...เชื้อศักดิ์...ชาตินักรบ
หากประสบ...สยบสิ้น...ต่อกินนรี
24 เมษายน 2553 20:44 น.
victoriasecret
๐ อารมณ์กลอน..อ่อนไหว..ตามใจจิต
ร่ายลิขิต..ลงไว้..ตามใจตรึก
เขียนระบาย..ร่ายคำ..ตามสำนึก
แล้วผนึก..ร้อยความ..ตามสำนวน
๐ เมื่อรักร้าว..หนาวใจ..ก็ไห้โหย
เมื่อรักโรย..ราไป..ก็ไห้หวน
ลีลากานท์..หวานแท้..เริ่มแปรปรวน
ความรัญจวน..แต่เดิม..เริ่มแปรไป
๐ แต่ก็สุข..ทุกครา..เวลาเขียน
ยามหมดเพียร..เปลี่ยนมา..เวลาใหม่
มิหมายมาด..วาดฝัน..นิรันดร์ใด
เพียงหมายใจ..สุขสันต์..นิรันดร
๐ คอยตามอ่าน..กานท์ดี..วจีรส
หลงใหลพจน์..บทกวี..วจีหลอน
กาพย์กลอนกานท์..หวานละมุน..ด้วยสุนทร
แม้ยามนอน..อบอุ่น..ด้วยสุนทรี
๐ เป็นเสมือน..เพื่อนใจ..คราไกลถิ่น
ได้ยลยิน..ถวิลหา..คราไกลที่
คลายโศกเศร้า..เหงาใด..ทุกข์ใจมี
ปลอบฤดี..หวั่นไหว..ทุกข์ใจตน
๐ ร้อยเรียงคำ..ทำนอง..ลองฝึกหัด
มิเจนจัด.. ช่ำชอง..ลองฝึกฝน
เฝ้าศึกษา..มานะ..ลองประพนธ์
แลอดทน..ร้อยกรอง..ลองประพันธ์
๐ กลั่นจากห้วง..ดวงใจ..ที่ใฝ่รัก
จึงสลัก..ถักวลี..ที่ใฝ่ฝัน
แม้บทกลอน..อ่อนค่า..มิลาวัณย์
กลับอนันต์..คุณค่า..มิลาเลือน.
23 เมษายน 2553 05:08 น.
victoriasecret
๐ หากจะหมายร่ายพจน์เป็นบทถ้อย
เพื่อเรียงร้อยคำกลอน...อักษรศรี
ควรแต่งแต้ม..แซมเติม..เสริมวจี
ด้วยวลี..ที่ละมุน..ด้วยสุนทร
๐ จินตนา...หาคำ...นำมาเขียน
อย่าแปรเปลี่ยนเวียนวนจนคล้ายหลอน
เปรียบวลีที่จรดในบทตอน
คือเกสรภมรหมู่ได้ชูชม
๐ หากจะเน้น..เล่นคำ...ดื่มด่ำจิต
ควรลิขิต..ให้เพราะ..ดูเหมาะสม
ใช้ถ้อยพจน์..รจนา..หว่านคารม
ชนนิยมสมค่าวาจางาม
๐ ท่วงทำนองกรองกลั่นเป็นชั้นฉาก
ทั้งง่ายยากหลากล้วนชวนไหวหวาม
แทนสำเนียงเรียงร้อยถ้อยนิยาม
เป็นถ้อยความตามดั่งที่หวังจินต์
๐ เขียนออกไปให้สมอารมณ์หมาย
เพื่อผ่อนคลายกายจิตเป็นนิจสิน
ค่อยค่อยเข็ญเป็นสายออกร่ายริน
มิพักสิ้นรินหลั่งดังต้องการ
๐ ทุกทุกคำย้ำเน้นให้เด่นชัด
ความเจนจัดหัดไว้ให้แตกฉาน
อ่านตำราคว้าค้นจนเชี่ยวชาญ
เพื่อสืบสานงานกวีที่มีมา
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟvictoriasecret
1855
