13 มีนาคม 2553 21:15 น.

จบแบบเจ็บ

๐ บนทางใจใบนี้เคยมีฝัน
ภาพสุขสันต์วันเก่าเคยเฝ้าถาม
สองดวงใจ.ใสสดเคยงดงาม
จวบใจสามตามขวางระหว่างเรา

๐ เมื่อหนึ่งใจใหลหลงมิคงมั่น
จึงไหวหวั่นปันใจไปให้เขา
ฟ้าสีครามยามนี้เป็นสีเทา
เมิ่อมีเงาเขานั้นเข้าคั่นกลาง

๐ พอรักคลายกลายกลับจึงสับสน
เพราะหนึ่งคนขนใจออกไกลห่าง
รักที่เคยล้นเหลือก็เจือจาง
ความเลือนลางห่างหายก็กรายเยือน

๐ ความรักที่มีเหลือเมื่อวันหนึ่ง
ยามหมดซึ้งถึงหวานก็พานเฝื่อน
ฝันตระการซ่านตรึงจึงบิดเบือน
เป็นรักเลือนเคลื่อนคล้อยบนรอยตรม

๐ จบแบบเจ็บเหน็บหนาวคราวรักจาก
เพราะรักมากยากฝืนความขื่นขม
เมื่อรักจางห่างหายกายระทม
เขาคงสมน้ำหน้าว่าไม่เจียม

๐ จากรู้จักทักทายกลายเป็นมิตร
จึงใกล้ชิดสนิทจนรักล้นเปี่ยม
สุขไหนปานหวานใดไม่เทียบเทียม
ไม่ทันเตรียมหัวใจวันไร้เธอ

๐ ยามรักร้างจางจืดก็มืดบอด
เคยพร่ำพรอดออดอ้อนวอนเสมอ
รักที่เคยท่วมท้นเฝ้าปรนปรอ
กลายเป็นเพียงภาพเบลอเมื่อเธอจร

๐ อาจจะดีที่ฉันเจ็บวันนี้
อาจจะมีที่เธอเจอรักหลอน
อาจบางทีที่รักที่หักคลอน
อาจจะย้อนรอยเยือนเหมือนดังเดิม

821

love

comment

10 มีนาคม 2553 14:06 น.

ระบำไพร ไผ่หลงกอ

victoriasecret

ผืนดินร้าง...หว่างผา...ในป่าใหญ่
มีธารใสไหลผ่านลานหินโล่ง
ไม้หลายหลากมากมายระยายโยง
มองเห็นโพรงโป่งดินใต้หินทราย

มีเนินภูอยู่ไกลในเบื้องหน้า
หมู่เมฆาคณานับจับเป็นสาย
ทิวป่าไผ่ไหวเอียงอยู่เรียงราย
ยืนท้าทายสายลมอย่างกลมเกลียว

ตรงโขดหินดินดานบนลานกว้าง
ต้นไผ่คว้างกลางโขดอย่างโดดเดี่ยว
เป็นไผ่หลงพงษ์หมู่อยู่ต้นเดียว
อวดใบเขียวเรียวงามช่างหวามจินต์

ไผ่หลงกอ...หน่อไผ่...ไม่ย่นย่อ
ยังแทงช่อ...หน่อผุด...มิหยุดสิ้น
ต้นแตกหน่อ...ต่อก้าน...พ้นลานดิน
คล้ายถวิล...ถิ่นฟ้า...นภางาม

หน่อเป็นลำ...ค้ำก้าน...แตกฐานราก
เป็นหลายหลาก...จากหนึ่ง...จึงสองสาม
ทุกคืนวัน...ฟันฝ่า...พยายาม
จนลุกลาม...ท่ามดง...แม้หลงกอ

ถึงมองไป...ไร้หวัง...ก็ยังขืน
คงหยัดยืน...ฝืนไป...ไม่ย่นย่อ
ขอลองดู...สู้ชะตา...มิรารอ
จนมีหน่อ...ต่อต้น...จนเป็นลำ

ไผ่หลงกอ...ต่อพงษ์กลางดงป่า
สู้ฟันฝ่า...พาต้น...พ้นพื้นต่ำ
กิ่งใบก้าน...สานสยาย...คล้ายร่ายรำ
สานลำนำ...ระบำไพร...ใต้ฟ้าคราม

880

love

comment

8 มีนาคม 2553 06:54 น.

ตำนานไพร ไผ่ลู่ลม

victoriasecret

๐ ยินเสียงแว่ว...แผ่วพลิ้ว...จากทิวไผ่
สายลมไล้ไกวแกว่งไร้แรงขืน
ลมกรรโชกโบกสบัดยังหยัดยืน
มิล้มครืน...ฝืนร่าง...กลางลมแรง

๐ ลมกระหน่ำซ้ำซัดหมายตัดโค่น
ไผ่เงนโงนโอนตามยามลมแกร่ง
เอนกอชูลู่ไปไม่เปลี่ยนแปลง
มิขืนแข่งแข็งข้อต่อพระพาย

๐ หลังลมแกร่งแรงจัดพัดพ้นผ่าน
ดอกไผ่บานเอนเอียงเคียงลำก่าย
ต้นต่อต้นบนพื้นยืนเรียงราย
ยามที่สายลมพร่างช่างชวนชม

๐ เสียงใบไผ่...ไล้กอ...ราวฉอเลาะ
ขับสำเนียง...เสียงเสนาะ...พอเหมาะสม
ยามใบเสียด...เบียดช่อ...ล้อสายลม
เหมือนน้ำพรม...รมย์รื่น...แสนชื่นใจ

๐ ที่ใต้ต้น...บนผืน...พิ้นดินแห้ง
มีหน่อแทง...แยงหน่อ...เป็นกอใหญ่
ค่อยค่อยคืบสืบสานตำนานไพร
เป็นต้นไผ่...ใหญ่สง่า...ท้าแดดลม

1732

love

comment

5 มีนาคม 2553 13:20 น.

หากมีรักโดยกลบท สะบัดจริงสะบิ้งจัด

victoriasecret

หากมีรักพะวักพะวงด้วยหลงใหล
ควรทำใจทั้งไตร่ทั้งตรองก่อนหมองหม่น
จะรักใครให้แน่ให้นอนอย่าร้อนรน
จะช้ำจนทุรนทุรายตายทั้งเป็น

รักนั้นมีที่สุขที่สมและขมขื่น
อกกลัดหนองต้องกล้ำต้องกลืนดาษดื่นเห็น
รักลอยล่องจนหมองจนเศร้าทั้งเช้าเย็น
สุดลำเค็ญกระเซ็นกระซ่านรักผลาญทรวง

รักข้างเดียวไม่เหนียวไม่แน่นไร้แก่นสาร
ก็ป่วยการจะสานจะสรรค์ให้มันล่วง
รักเผื่อเลือกกระเสือกกะสนบนคำลวง
ไม่อาจหน่วงความห่วงความหาย่อมราโรย

รักแรกพบประสบประสานไม่นานนัก
พอสักพักมักเลือนมักลาความหาโหย
รักสนุกทุกข์ท่วมทุกข์ท้นจนโอดโอย
ทำวายโวยตีโพยตีพายแทบวายวาง

รักแอบแฝงแกล้งล่อแกล้งหลอกเชิงยอกย้อน
เหมือนละคอนซ่อนเงื่อนซ่อนงำทำเมินหมาง
รักจัดฉากลำบากลำบนไร้หนทาง
ดูเลือนลางช่างห่างช่างเหินเกินจะทน

1203

love

comment

4 มีนาคม 2553 14:25 น.

ครองรัก โดยกลบท นานาสะบัด-สารพัดสะบิ้ง

victoriasecret

พะเน้าพะนอ...คลอขวัญ...ทุกวันทุกวี่
กระจู๋กระจี๋...มีสุข...สนุกสนอง
ทนุถนอม...ยอมรับ...ประคับประคอง
คอยเมียงคอยมอง...ปองหมาย...มิคลายมิคลอน

สมานสมัคร...รักแน่...มิแปรมิเปลี่ยน
ทนพากทนเพียร...เวียนว่าย...มิถ่ายมิถอน
สนมสนิท...ชิดใกล้...ไม่จากไม่จร
จงออดจงอ้อน...วอนเว้า...ทั้งเช้าทั้งเย็น

เสนอสนอง...ครองสุข...สนุกสนาน
สำเริงสำราญ...บานใจ...ไม่ทุกข์ไม่เข็ญ
เรื่องโศกเรื่องเศร้า...ร้าวราน...รำคาญรำเค็ญ
กระซ่านกระเซ็น...เห็นชัด...ระมัดระวัง

ประดิษฐ์ประดอย...ถ้อยคำ...รำพันรำพึง
อย่าดื้ออย่าดึง...พึงหลบ...กระทบกระทั่ง
ระคายระเคือง...เรื่องอย่า...ละล้าละลัง
มัวชิงมัวชัง...นั่งบิด...ระอิดระอา

กระหนุงกระหนิง...อิงอุ่น...ละมุนละม่อม
จงอดจงออม...ถนอมรัก...เป็นนักเป็นหนา
มิหวั่นมิไหว...ในเล่ห์...ประเดประดา
หมั่นโหยหมั่นหา...อย่าจู้จี้...พิรี้พิไร

พะวักพะวง...หลงคำ...จะช้ำจะชอก
คอยหยิกคอยหยอก...เติมรส...ให้สดให้ใส
ประนีประนอม...หอมกรุ่น...ละมุนละไม
ระวังระไว...ใจมั่น...มิหวั่นมิวาย

ผสมผสาน...จานเจือ...คอยเผื่อคอยแผ่
ประจ๋อประแจ๋...เคียงข้าง...ไม่ห่างไม่หาย
เรื่องร้องเรื่องเรียน...เวียนวน...ทุรนทุราย
อย่าแหนงอย่าหน่าย...คลายเงื่อน...มิเชือนมิแช

เสลาสลัก...ถักสาน...ช่วยขานช่วยไข
เถลไถล...ใจช้ำ...ยิ่งย่ำยิ่งแย่
ลำบากลำบน...ทนสู้...เฝ้าดูเฝ้าแล
จนเฒ่าจนแก่...แน่นอน...มิคลอนมิคลาย.