6 กุมภาพันธ์ 2552 02:48 น.

กลอนภาษาอังกฤษ โดย มรว. เสนีย์ ปราโมช

victoriasecret

พระนั่งเกล้าเจ้าจังหวัดชัชวาลย์
ทรงโปรดปรานเป็นพระแสงตำแหน่งใน

ก็ล่วงละพระชนม์กมลหมาย
ช่างไม่ตายตามเขตพระเดชได้
ยังเหลืออยู่คู่คี่ไม่มีใคร
ท่านผู้ใหญ่ต่างกรมก็ล้มตาย

ล่วงแผ่นดินปิ่นเกษจอมมงกุฎ
กลับจนสุดเกินริบที่ฉิบหาย
เหลือกลอนกับชีวิตอยู่ติดกาย
จึงพากเพียรเขียนขายถวายปัญญา

Rama Third, my beloved lord of life.
Had me knighted high sword lone bearer.
With his passing, here I am no longer
Officer of the sword, naught to do.

Even so, when reigned King Mongkut.
I was direly put to insolvency.
Luckily, muses remain with poor me.
I earn fees, emoluments spent in fun.

จะว่าโศกโศกอะไรที่ในโลก
ไม่เท่าโศกใจหนักเหมือนรักสมร
จะว่าหนักหนักอะไรในดินดอน
ถึงสิงขรก็ไม่หนักเหมือนรักกัน

จะว่าเจ็บเจ็บแผลพอแก้หาย
ถ้าเจ็บกายวายชีวาจะอาสัญ
แต่เจ็บแค้นนี่แลแสนจะเจ็บครัน
สุดจะกลั้นสุดจะกลืนขืนอารมณ์

จะว่าขมขมอะไรในพิภพ
ไม่อาจลบบอระเพ็ดที่เข็ดขม
ถึงดาบคมก็ไม่สู้คารมคม
จะว่าลมลมปากนี้มากแรง

จะว่าเมาเมาอะไรก็ไม่หนัก
อันเมารักเช่นนี้มีทุกแห่ง
เกิดยุ่งยิ่งชิงกันถึงฟันแทง
ใครพลาดแพลงล้มตายวายชีวา

Of all sorrows suffered by humnity,
Nothing can be as soul searing;
Of all burdens onerous and crushing,
Nothing to compare with care borne.

Of all wounds daily healed by doctors,
Nothing can administer to lovelorn;
Of all sleeplessness lasting untill dawn,
There's no dawn for the love-sick swain.

Of all bitter sweets so replete in excess,
No bitterness can exceed lovers' pain.
Of all drunkenness comdemned as profane,
Nothing gains on love-drunk sunk in mire.

Of all pledges sacred broken in spite,
Of love's plight pledged in troth of desire.
Nothing can redeem such but to die
In the fire of love lost most severe.

ชายข้าวเปลือกหญิงข้าวสารโบราณว่า
น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าอัชฌาศัย
เราก็จิตคิดดูเล่าเขาก็ใจ
คิดปลูกไมตรีถูกกว่าปลูกพาล

ผู้ใดดีดีต่ออย่าก่อก้าว
เป็นข้าเจ้าเขาไม่เรียกแล้วอย่าขาน
วิสัยศึกตรึกตราช้าเป็นการ
เป็นชายชาญอย่าเพ่อคาดประมาทชาย

รักสั้นนี้ดีอยู่แต่รู้สั้น
รักยาวนั้นอย่ายาวเยิ่นเกินกฎหมาย
มิใช่ตายแต่เขาเราก็ตาย
แหงนดูฟ้าอย่าให้วายแก่เทวา

อย่าดูถูกบุญกรรมว่าทำน้อย
น้ำตาลย้อยมากเมื่อไรได้หนักหนา
เมื่อจะนอนเอากระจกยกออกมา
ส่องดูหน้าเสียครั้งหนึ่งแล้วจึงนอน

เห็นตอหลักปักขวางหนทางอยู่
พิเคราะห์ดูควรทึ้งแล้วพึงถอน
เห็นเต็มตาแล้วอย่าอยากทำปากบอน
ตรองเสียก่อนจึงค่อยทำกรรมทั้งมวล

Man makes paddy, woman makes rice, wise men said.
Without aid of jungle cover, tigers're destroyed.
With our hearts beating their sorrow and joy,
Enemies are deployed into friends.

Return goodness not by taking liberties.
Give mastery to masters, least wise, deference.
Also in wars move fast with circumspection.
Men depend on men for courage.

To know little, little's known, not so bad.
More knowledge's to be had, sadly too much.
It's of us as of them born to die,
Don't defy your sin at the sun.

Only do have faith in yourself.
You can't count up to twelves without ones.
Look yourself in the mirror at day's done,
Whether you've won your day's keep to sleep on.

Should you meet with a stump in your path,
Do not pass without considering the sinking pond.
Haveing given thoughts further and beyond,
Then you may call upon for action.

คัดจากหนังสือ Interpretative Translations of Thai Poets โดย มรว. เสนีย์ ปราโมช พ.ศ.๒๕๐๘				
5 กุมภาพันธ์ 2552 04:54 น.

โคลงสี่สุภาพอังกฤษ โดย มรว. เสนีย์ ปราโมช

victoriasecret

พระสมุทรสุดลึกล้น   คณนา  
สายดิ่งทิ้งทอดมา         หยั่งได้  
เขาสูงอาจวัดวา           กำหนด  
จิตมนุษย์นี้ไซร้          ยากแท้หยั่งถึง  
      
   Fathoms deep though the seas   may be,  
Measurable are the seas                in depth.  
Scaled can mountains be              in height.  
Immeasurable is the depth,           this heart of man.  
    
   ฝูงชนกำเนิดคล้าย       คลึงกัน  
ใหญ่ย่อมเพศผิวพรรณ   แผกบ้าง  
ความรู้อาจเรียนทัน        กันหมด  
เว้นแต่ชั่วดีกระด้าง        ห่อนแก้ฤๅไหว  
      
   Born men are we all      and one,  
Brown, black by the sun  cultured.  
Knowledge can be won   alike.  
Only the heart differs        from man to man.  
    
   รู้น้อยว่ามากรู้    เริงใจ  
กลกบเกิดอยู่ใน   สระจ้อย  
ไป่เห็นชเลไกล    กลางสมุทร  
ชมว่าน้ำบ่อน้อย   มากล้ำลึกเหลือ  
      
   So little yet so much      one knows,  
Like a frog which grows   in a puddle,  
knowing not oceans so    ever vast,  
becomes befuddled          by its small world.  
    
   ภูเขาเอนกล้ำ       มากมี  
บ่มิหนักแผ่นธรณี   หน่อยไซร้  
หนักนักแต่กระลี    ลวงโลก  
อันจักทรงทานได้   แต่พื้นนรกานต์  
                        
   Mountains bear on earth   and seas.  
Even so, they're free            of weight.  
Heavy Evil, be                     earth's load.  
Hell alone rebates                the load of sins.  
                         
   ใด ใด ในโลกล้วน   อนิจจัง  
คงแต่บาปบุญยัง         เที่ยงแท้  
คือเงาติดตัวตรัง          ตรึงแน่น อยู่นา  
ตามแต่บาปบุญแล้      ก่อเกื้อรักษา   
                          
   All sentient beings pass     away.   
What they've done do stay   hereafter.   
Like shadows, so do they     follow   
Good, Evil deeds forever      till time does end.   
                         
   ดารามีมากน้อย            ถึงพัน  
บ่เปรียบกับดวงจันทร์     หนึ่งได้   
คนพาลมากอนันต์          ในโลก  
จะเทียบเท่าปราชญ์ไซร้   ยากแท้ฤๅถึง   
                        
   Millions though the stars   combine,  
Never can they outshine     the moon.  
Millions can one find           small men on earth.  
Can one just so soon          discover a sage?  
                         
   ภูเขาเหลือแหล่ล้วน   ศิลา  
หามณีจินดา                 ยากได้  
ฝูงชนเกิดนานา           ในโลก  
หานักปราชญ์นั้นไซร้   เลือกแล้วฤๅมี   
                        
   Mountains give only            bare stones.  
Rarely one finds diamonds     of worth.  
Midst millions scarcely none   is sage.  
truly, there's a dearth             of the wise among men.  
                         
   พริกเผ็ดใครให้เผ็ด      ฉันใด  
หนามย่อมแหลมเองใคร  เซี่ยมให้  
จันทน์กฤษณาไฉน          ใครอบ หอมฤๅ  
วงศ์แห่งนักปราชญ์ได้     เพราะด้วยฉลาดเอง  
                          
   Hot chilies generate heat    and health.  
Thorns sharpen themselves,  indeed.  
Flowers do flowers help          in fragrance.  
wise men do not need            wisdom from fools.  
                         

คัดจากหนังสือ Interpretative Translations of Thai Poets โดย มรว. เสนีย์ ปราโมช พ.ศ.๒๕๐๘				
28 ธันวาคม 2551 22:01 น.

***รักหลอน***

victoriasecret

**Love is out of reach         Till now
Turn the upside down          It did
Both bitter and sour             That is I feel
In the corner I sit                  And wonder why

   Time goes by with heart   Broken
Find someone to mend       My heart
To bring me up again          In track
Try to drive the past         That haunted me away

   รักยังยากไขว่คว้า         เหมือนเดิม
เปลี่ยวเปล่าเข้าซ้ำเติม     อกร้าว
ความหมองหม่นมาเสริม   ทุกข์ท่วม
ต้องหลบมุมนั่งเศร้า         แปลกแท้รักเอย

   เวลาเลยล่วงพ้น           ใจเยิน
หญิงหนึ่งหมายชวนเชิญ  ช่วยแก้
มีรักใหม่คงเพลิน            พบสุข อีกครา
ลบอดีตรักพ่ายแพ้           ที่หลอนหลอกตน....				
12 ธันวาคม 2551 18:09 น.

ฉลองร้านใหม่ หลานยาแก้ปวด

victoriasecret

***Congratulation to you         Darling
For the grand opening           Broiler
Several Cocktails you bring   Great taste
With imported bartender        Its worth to try

   Local whisky are also         On Deal
The dark after meal        Gone Wild               
Happiness and joy to fill-        Your night
After work so tired                 Visit us there.

   อวยพรวันเปิดร้าน       หลานยาฯ
ร้านใหม่บรอยเลอร์บาร์   ปั่นเหล้า
ค็อกเท็ลต่างสรรหา          ชั้นเยี่ยม
บาร์เทนเดอร์นำเข้า        เยี่ยมแท้เชิญลอง

   ยาดองก็จัดไว้              บริการ
คืนค่ำหลังอาหาร             อย่าช้า
ขอเชิญท่านสำราญ          มาดื่ม 
เสร็จจากงานอ่อนล้า        โปรดเข้ามาเยือน

ยินดีด้วยนะจ้ะหลานรัก กับร้านใหม่ BROILER BAR
แต่ให้ขายอย่างเดียวนะ อย่าไปเหมาเองหมดละ........

*บรอยเลอร์ บาร์ อยู่ติดกับหมูกระทะบรอยเลอร์ ตรงข้ามกับโลตัส
อ. เมือง ลพบุรี* (โปรโมทให้ฟรีนะจ้ะหลานรัก 55555)				
30 พฤศจิกายน 2551 22:38 น.

ชมจันทร์วันเหงา

victoriasecret

****จันทร์เพ็ญเด่นพร่างพร้าว  ราตรี
เปรียบดั่งสุขที่มี                      ค่ำเช้า
จันทราส่องแสงสี                     สุขชื่น จันทร์เฮย
คืนที่ไร้จันทร์เจ้า                    พี่ร้าวตรอมตรม

   ชมจันทร์คืนที่ไร้                  เมฆา
นวลปลั่งชื่นอุรา                       ท่วมท้น
ทอแสงแข่งดารา                      งามแจ่ม
ใจพี่เป็นสุขล้น                        นั่งจ้องจันทร์ฉาย

   เหงากายยามที่ต้อง               จากนวล
ทุกค่ำพร่ำเพ้อครวญ                อกไห้
กระสันต์จิตรัญจวน                  ยากข่ม
ราวดั่งเพลิงเผาไหม้                 รุ่มร้อนทรวงใน

   ไฟรักยากจักให้                    มอดลง
ข่มจิตก็ยากปลง                        ดับได้
เพราะใจใฝ่พะวง                     ถึงแต่ นวลเอย
ใจฝากแนบชิดใกล้                  ผ่านฟ้าถึงนวล.				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟvictoriasecret
Lovings  victoriasecret เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟvictoriasecret
Lovings  victoriasecret เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟvictoriasecret
Lovings  victoriasecret เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงvictoriasecret